Joris in Alkmaar.

Op een mooie zondag in april komt er een kaart binnen op school. Voor Jasper staat er op. De kaart gaat van klas naar klas en zo komt hij uiteindelijk in de kleuterklas. De klas met het muizenhuis. De klas met Jasper in het muizenhuis.

‘Hoi Jasper, het is alweer een paar weken geleden dat we elkaar voor het laatst zagen. Nadat ik een rondje door de school had gedaan kon ik de volgende morgen wegglippen terwijl alle kinderen juist naar binnen kwamen. Dat was nog wel even spannend, want alle kinderen stonden te dringen bij de deur. En als het dan even rustig was, klapte de deur dicht. Sindsdien is mijn staart een klein stukje dunner. Ik was simpelweg niet snel genoeg.’

‘Bij de kruising ben ik naar het Zuiden gegaan. Richting de zon dus. Dat was een hele saaie route. Langs een fietspad met aan de ene kant een drukke weg en aan de andere kant gras en een sloot. En blaffende honden. Er wonen heel veel blaffende honden bij de school.’

‘Na een hele dag wandelen kwam ik in een stad uit. De stad heet Alkmaar. En ze doen iets met kaas. Het was er heel druk. Nog veel drukker dan in de klas tijdens speelgoedmiddag. Overal stonden bussen en overal liepen mensen. Heel veel mensen en je moest uitkijken dat je niet vertrapt werd. Maar ik ben natuurlijk superslim, dus ben ik meegelift in de broekspijp van een Japanse meneer. Er waren heel veel Japanse mensen! Wel 5 bussen vol! In die broekspijp had ik een prachtig uitzicht. We liepen allemaal naar een plein in het midden van de stad. Daar keek ik mijn ogen uit!!’

‘Ik was namelijk in de muizenhemel beland! Overal lag kaas. Grote ronde kazen. De kazen werden aangevoerd met boten en daarna werden ze op een soort slee gelegd. Dan gingen mannen met strooien hoeden een rondje lopen. 1 man voor, 1 man achter en dan die slee met kaas tussen hun in. Ik heb geproefd tot ik bijna niet meer kon lopen. Dat mocht, want zelf deden ze dat ook. Ze gingen van al die kazen een stukje proeven. En iedere keer gingen ze in hun handen klappen, maar zonder te dansen. Dat was wel een beetje een vreemd gezicht. Allemaal klapperende mannen. De eerste paar keer dacht ik dat ik betrapt was. Dat was niet zo. Ze klapten gewoon zomaar met elkaar. Rare mensen die mensen.’

‘Aan het einde van de dag heb ik mezelf met een kaas in een vrachtauto laten dragen. Daar ben ik in slaap gevallen, maar eerst heb ik uiteraard nog een paar muizenhapjes genomen van alle kazen. Goed, Jasper, dit was mijn eerste kaart. Ik mis je wel hoor. Het zou nog veel leuker zijn als je er ook bij was. Als ik weer eens in de buurt ben, kom ik langs. Waar ik met de vrachtauto naar toe gereden ben bewaar ik voor de volgende kaart. Ook dat was een avontuur op zich.’

‘Doe iedereen daar de groeten.’

Joris.