Het is
vrijdag en vrijdag is tegenwoordig mijn vrije dag. Dat ga ik natuurlijk aan
niemand melden, want het is per slot van rekening MIJN vrije dag. En op mijn
vrije dag heb ik alle tijd om ’s morgens door de supermarkt te slenteren.
Lekkere broodjes kopen voor de kinderen voor de lunch. Italiaanse broodjes en
verse croissant, gegrilde worst en vers geperst sap. Sap ziet groen met
ronddrijvende zwarte stippeltjes, maar schijnen kiwi’s te zijn. Gezonde groene
geperste kiwi’s in een fles voor moeders die het te druk hebben om zelf te
persen. Moeders zoals ik er dus ook 1 ben. Ik kijk met groene vitaminebom vrolijk
om me heen op zoek naar andere hardwerkende drukke moeders, maar de supermarkt
is angstvallig leeg op vakkenvullende jongen bij de appelen na. Jongen kijkt
terug. Verbaasd om zoveel vrolijkheid in de winkel. Naast de gegrilde worst
koop ik ook hotdogs, want die zijn dan zo lekker op die harde pistoletjes.
Eigengemaakte hotdogs in een krokant jasje.
Mijn wagentje
wordt voller en voller en als ik bij de vriezer sta constateer ik dat er zuiver
en alleen lekkere dingen in de kar liggen. Geen verantwoorde bloemkool, geen
macrobiotische melk, geen sperziebonen en ook geen aardappelen. Moet ik die nog
maar even pakken? Zuiver voor de vorm, want ik eet geen sperziebonen tijdens de
lunch. Geen bloemkool ook. Ik besluit het niet te doen, niemand die het immers
ziet in de tamelijk lege supermarkt.
Dan betaal
ik een behoorlijke hand geld aan de kassa, want al die lekkernijen kosten
opgeteld heel wat. Geeft allemaal niets, want we gaan luxe lunchen. Kinderen en
ik. Even later fiets ik hardop lachend terug naar huis met
overal boodschappen op en aan mijn fiets. Mijn fiets is op de 1 of andere
manier altijd te klein voor de hoeveelheid boodschappen die ik meeneem en zo kon
het dat de zak chips die ik voor vanavond meenam, niet bestand bleek te zijn
tegen de kracht van de snelbinders. Met een behoorlijke knal waaiert een wolk
paprika chips uit over de grond. Dat
scheelt weer een kilo op mijn heupen denken we dan maar.
Ik dek de
tafel, het lijkt wel een generale test voor de Kerstdagen. Om kwart voor 12
wacht ik tot de kinderen uit school komen.
En ze komen; zwaaien de deur open, smijten de gymtassen op de grond,
schoppen hun schoenen er achteraan, mopperen op de winterjassen die kriebelen
en lopen de woonkamer in. De deur laten ze openstaan. Blijven heel even kijken bij de feestelijk gedekte
tafel met alle lekkere broodjes, groen gezond geperst kiwi sap met zwarte
stippeltjes en lopen dan naar de bank. Ploffen er synchroon op, pakken in 1
vloeiende beweging de ipads van de lader en vragen of er ook een normale
boterham met chocopasta is.
Zo je best gedaan en dan een gewone boterham! Heel herkenbaar, maar leuk is anders. Mijn kinderen speelden altijd het liefst met de verpakking en de doos van hun cadeau. Een beker met een lepeltje was ook favoriet. Kinderen, onvoorspelbaar. Een leuk logje.
BeantwoordenVerwijderenLiefs Frederique
Haha daar ga je dan met je feestelijke luxe lunch... Die kinderen zien soms echt niet wat wij zien hè?
BeantwoordenVerwijderenFijne zondag,
Liefs,
Mirjam