Kamp. Of hoe kleine jongens opeens heel groot zijn.

Daar gaat hij. 10 jaar oud. Jas aan, stoere knal gele fiets, rugtas op de rug. Stralend fietsend over het schoolplein. Door een haag van alle overige leerlingen. Dag mam! Het komt wel goed. Ik heb er zin in.

Super! Mamma gunt het je. Mamma gunt je 3 fantastische dagen met je klasgenoten in dat kampement op Texel. Maar mamma heeft wel slecht geslapen. Al een paar dagen eigenlijk, maar dat laat ik jou natuurlijk niet merken. Samen lopen we je tas nog een keer door. Je kijkt met een half oog, want het zal wel goed zijn. Mamma zorgt toch altijd dat je spullen in orde zijn, dus dat zal nu ook wel goed komen. Boeken mam. Heeft u wel boeken meegenomen? Nee, daar heb je vast geen tijd voor. Ja, dat denk ik dus wel. Ik lees namelijk altijd ’s avonds in mijn bed. Nu dus ook. 3 boeken erbij in tas. Voor twee avonden kamp. Prima jongen. 3 boeken. Ik neem vanavond wel een glas wijn. Kan ik misschien lekker slapen zonder me onnodig zorgen te maken. Om jou. 10 jaar oud en voor het eerst weg.

Hij heeft er zin in. Lekker fietsen naar de boot, en dan heerlijk met de zeewind over het eiland zoeven. Ze hebben ook geiten mam. Grappig hé? Ja, heel grappig. Poets je wel je tanden? Mam!! Ja, sorry hoor. Maar even later vind ik het programma blaadje met daarop netjes ’s morgens en ’s avonds tussen het programma gepropt: tanden poetsen. Hij gaat het wel redden.

Heeft u wel doorgegeven dat ik geen boter eet? En dat ik liever niet met anderen aan een tafel zit? Meester kwam naar me toe om te zeggen dat hij wist van mijn riem. Dat ik die niet zelf kan doen. Moeten we eigenlijk voor alle dagen boterhammen meenemen in mijn rugtas? Want doe er dan maar een paar gewoon in mijn tas. We gaan macaroni eten. Dat zal wel goed zijn. En ergens brood met worst. Heb ik samen met pappa gehaald. En echt ontzettend veel drinken. Waarom zit die zonnebrand nu weer in de tas en niet in mijn rugzak? Meester heeft gezegd dat we die bij ons moesten hebben op de fiets. Hmmmm, maar op dat briefje staat dat nergens. Oei.

Kijk Niels, jij mag meteen met je fiets het schoolplein op. Echt niet! Want dan wordt Meester R. boos. (De directeur) nee hoor Niels, vandaag mag dat. Kijk maar. Iedereen staat met de fiets op het schoolplein. Is mijn tas eigenlijk wel mee? Ja, die staat daar bij de hoofdingang. Waarom staat die daar als hij naar Texel moet? Hij staat bij alle andere tassen Niels. Wie gaat dat meenemen dan? Iemand met een auto. Komt wel goed, en anders brengen we hem zelf wel naar je toe als hij hier blijft staan. Mam!! Mag ik je nog een kus geven? Ja natuurlijk mag dat mam. Maar vinden je vrienden dat dan niet raar? Klasgenoten mam. En u hoeft ze niet allemaal een kus te geven. Ze hebben zelf wel een moeder. Ik ga je wel missen hoor. Ik u ook.

En ja, dan is het zover. Mijn grote jongen fietst vrolijk zwaaiend over het schoolplein. Stralend. Grijns van oor tot oor. Mamma schuift haar bril over de ogen. Zwaait terug. Zoon ziet helemaal geen mamma, ziet alleen maar heel veel kinderen waar hij tussendoor mag fietsen. Hup, schoolplein af, de bocht om en weg is hij. Op naar de boot. 3 dagen weg. Het zijn maar 3 dagen. 2 nachten. Voor mamma gaat het een oneindigheid duren. Voor zusje een feestje van 3 dagen. Even geen discussies over douchen, aankleden, aan tafel eten, over de complexiteit van de sterrenstelsels, over bits, bytes, en de allermooiste goals van de allerbeste voetballers. Over verkeersregels en gedragscodes. Gewoon even 3 dagen rust met mamma.  Broertje heeft de verkochte caravan nog op zijn netvlies. Hebben we hem verkocht mamma? Krijg ik dan een nieuw spelletje voor mijn 3 ds voor Niels in de plaats? Niels komt weer terug jongens. Echt waar. Nog 3 dagen. Ongeveer 58 uur.

 En als u mij straks tegenkomt, met rode ogen, ik heb spontaan last van hooikoorts. Geen idee hoe dat nu weer komt.