Zomerdag 2.0

Top dag gehad in de zomer zon. Gewoon in mijn achtertuin. Ik hoef nooit zo erg weg. Ben het liefste gewoon thuis of juist heel ver weg. Op reis. Hoef niet naar een winkelcentrum, hoef niet te shoppen in de stad, hoef niet naar het strand waar ik met dit soort dagen vastgeplakt lig aan een zwetende onbekende die naast mij nog een plek zag voor zijn handdoek, een plek die er echter helemaal niet was. Die zich plakkend en al af en toe omrolt, om net als een rollade aan alle kanten een krokante korst te kweken. Bij iedere rol stuiven er zandkorrels in mijn bikini broek en erger: tussen mijn boterham. Ik ben dus het allerliefste gewoon lekker buiten in mijn tuin aan het studderen. Of aan het lezen.

En dan ontrolt zich dag na dag een waar spektakelstuk. ’s Morgens vroeg als alle buren nog in diepe rust zijn hoor je kinderen spelen. Piepende schommels en giechelende kinderen. Lekker buiten spelen terwijl pappa en mamma nog liggen te ronken. Genietend van mijn koffie krijg ik van mijn giechelende kinderen alvast een eerste plons water over me heen. Zo rond 11 uur krijgen de buren her en der visite. Sommige hoor je niet, bij anderen leef je mee met ontslagrondes, echtscheidingen, koopjesjagers en verbrandde schouders. Een collega die nog niet eens een computer aan weet te krijgen, maar klaarblijkelijk andere kwaliteiten heeft omdat ze toch een vast contract heeft gekregen, hotelkamers met muizen en vliegtuigen met luchtzakken.

Kinderen in de hele wijk zwemmen hun rondjes in de sloot en in de zwembadjes. Net of je bij een school woont. Vrolijke kinderen. Hun lachen en brullen maken dat de wijk bruist en leeft.

Zo tegen 5 uur gaan de eerste barbecues aan. Soms gaat dat goed, soms drijven zwarte wolken over de heg. Na het eten wordt het langzaam stil. Kinderen gaan in bad en naar bed, de eerste glazen wijn worden ingeschonken. Vogels komen weer tot leven, af en toe brult een pappa of mamma dat kinderen nu toch echt naar bed moeten. En ik? Ik sla mijn boek dicht.