Schilderen.

Pappa en mamma gaan het huis schilderen. Volgens pappa is het niet nodig, maar mamma vindt van wel. En mamma krijgt altijd haar zin. Voor de lieve vrede is dat zegt pappa dan. En dus komen er vaten met rode verf. Rood? Ja. Rood. Het huis is rood met witte kozijnen. Een wit hek rond het balkon en een witte veranda. Dat is een heel duur woord voor een overkapping bij de voordeur. Die echter achter het huis is. De verf is een soort klei in poedervorm en pappa en mamma smeren het op het huis met een soort kleine bezem. Gaat een stuk sneller dan in het andere huis in Nederland.

Mogen we helpen? Vragen Rune en Julia telkens , maar dat mag niet, ze moeten ver uit de buurt blijven van mamma. En dus gaan ze samen springen op de trampoline, klimmen ze in een boom, eten een boterham en daarna ook nog chips, maar helpen dus nergens mee. ‘Wel jammer dat we niet mogen helpen.’’Ja, het is ook een beetje stom van ze, want als wij helpen zijn we toch veel sneller klaar en kunnen we lekker naar het zwemmeertje gaan.’

Alle planken van het huis worden rood. ‘Totaal niet leuk. Alle huizen in de omgeving zijn rood met witte kozijnen. Hoe kun je nu aan een vriendje uitleggen welk huis van jou is?’’Gewoon zeggen: ik woon in dat rode huis met witte kozijnen.’Julia en Rune giechelen samen terwijl ze naar het schilderwerk kijken. ‘Zullen we toch gaan helpen?’’Nee, dat mag toch niet?’’Ja, maar ik denk dat ze het toch wel lief van ons vinden, want dan kunnen we eerder zwemmen.’

Stil lopen Rune en Julia het huis is. Ze zoeken twee kwasten, maar pappa en mamma hebben de kwasten expres goed verstopt. ‘Hier gaat het ook wel mee!’zegt Rune terwijl hij een paar verf roerlatjes in zijn handen heeft.'

 

Voorzichtig worden er 2 latjes in de witte verf gedoopt. Helder witte verf. Voor op de kozijnen en het balkon. Maar de latjes gaan zoef langs de rode muur. Zoef-zoef-zoef. Op verschillende hoogtes komen er prachtige witte strepen op de rode muren te staan. De eerste 2 kanten van het huis zijn snel klaar en de kinderen schuiven nog een hoek om. Zoef-zoef-zoef. ‘Wat doen jullie nu alweer! Deze muur hebben we net rood geschilderd! En nu staan er witte strepen op! Hier met die stokjes en wegwezen jullie! We hoeven nog  maar 1 kant te doen, dan zijn we klaar en kunnen we gaan zwemmen.’ Mamma is boos. Pappa ook, maar die zegt niets.

Rune en Julia zijn ook boos. ‘Mooi, dan helpen we toch niet meer? Moeten ze het zelf maar weten. Kom, we trekken alvast onze zwemkleding aan.’ Terwijl ze in hun slaapkamer staan horen ze pappa opeens bulderen van het lachen en mamma heel boos roepen. ‘Rune!’’Julia!’ ‘Hier komen!’ ‘jakkes, zegt Julia.’ ‘O jee’, antwoord Rune. Als ze beneden komen, staan pappa en mamma van een afstandje naar het huis te kijken. Een rood huis, met witte kozijnen, een wit balkon, een witte veranda en prachtige witte strepen aan 2 kanten van het huis. Mamma kijkt heel boos, maar pappa lacht nog steeds.

‘Nu is ons huis tenminste net een beetje anders dan de andere huizen.’Vertellen ze aan pappa en mamma. Na een paar minuten is mamma gelukkig ook niet boos meer. ‘Inderdaad. Wij hebben net een iets ander huis dan alle andere huizen hier. Want wij hebben jullie.’ “En nu gaan we zwemmen zegt pappa.’

Dus: als jullie met Rune, Julia en Nisse willen spelen, hoef je alleen maar op zoek naar een rood huis, met witte kozijnen; een wit balkon; een witte veranda en met prachtige witte strepen.