Waterballet

Omdat we best wel ver van de bewoonde wereld afzitten, zet mamma altijd een zwembad op in de zomer. Dan hoeven we niet iedere keer naar 1 van de vele zwemmeertjes te rijden om verkoeling te vinden. Nee, mamma heeft bedacht dat het rustiger is als we ook een zwembad in de tuin hebben staan. Aan het einde van de middag, als pappa thuiskomt van zijn werk, gaan we vaak evengoed nog naar 1 van de meertjes, om te picknicken en om nog een verkoelende duik te nemen.

Goed, het zwembad. Dat moet dus gevuld worden met water. Met heel veel water, want het zwembad is fors. De tuinslang wordt aan de watertank gekoppeld en er stroomt heerlijk fris, drinkwater het bad in. Maar een paar weken geleden, toen we het terras wilden schoonmaken, koppelde mamma de slangen aan de watertank en het water kwam niet alleen uit de spuitmond, maar ook uit verschillende openingen in  de slang.  Tijd om een nieuwe waterslang te kopen. Deze had 10 jaar naar behoren gewerkt en pappa wilde gewoon weer dezelfde, maar mamma heeft iets nieuws gezien op televisie. Een slang die je aankoppelt en als er water uitkomt, dan zet de slang op. Hij kan dan enorme afstanden afleggen, en als je de kraan uitzet, dan rolt de slang zichzelf weer op. Helemaal handig dacht mamma. Dus er moest zo’n nieuwerwetse slang komen. Dat heeft ze geweten.

‘Jongens, ik ga het zwembad weer opzetten. De komende tijd wordt het heerlijk weer, dus dan kunnen we lekker in het zwembad zwemmen.’ ‘Ja! En gaat u dan dit jaar ook een keer zwemmen?’ ‘Nou, dat weet ik nog niet hoor. Ik hou niet zo van zwemmen en van water. Ik ga er wel bijzitten met een boek voor mezelf en een stapel handdoeken voor jullie.’ ‘Kom op mam, ga nou toch ook 1 keer te water. Het is zo ontzettend lekker!’ ‘Dat zal wel, maar ik hou nu eenmaal niet zo van natte kleding aan mijn lichaam. En een plakkend badpak is al helemaal verschrikkelijk.’

Mamma begint met het uitzoeken van een vlakke plek in de tuin. Nu zul je denken dat het zwembad gewoon ieder jaar op dezelfde plek kan staan, maar onze ondergrond is veen. En veengrond beweegt. Ieder jaar is het dus een zoektocht naar een voldoende vlakke plek. Als de perfecte plek voor dit jaar is gevonden, gaat mamma aan de slag met een luchtpomp. Als het bad volledig is opgepompt, haalt ze de nieuwe waterslang uit de doos. Ze koppelt de tussenstukken aan de slang en aan de watertank. Het feest kan beginnen.

‘Bellen jullie maar een paar vriendjes. Dan maken we er een feestje van met een high tea en een barbecue.’ ‘Ja! Mogen we allemaal 2 vriendjes uitnodigen?’ ‘Prima, en zet straks meteen stoelen buiten, dan kunnen jullie lekker in de zon zitten als er niet gezwommen wordt.’ Iedereen gaat aan de slag. Rune, Julia en Nisse bellen hun beste vrienden en beginnen daarna aan de stoelen. Mamma zet de kraan open en straalt als een klein kind als de slang daadwerkelijk steeds groter wordt en soepel achter haar aan rolt richting zwembad.

Terwijl het bad al aardig gevuld raakt, druppelen de vriendjes binnen. Mamma zet de kraan even uit, zodat ze met de ouders afspraken kan maken over het ophalen en terugbrengen van de kinderen. ‘Zo, eerst limonade met iets lekkers. Dan kunnen jullie daarna lekker zwemmen.’ ‘Gaat u ook zwemmen?’ ‘Nee, mijn moeder houdt niet van water en niet van nat worden.’ ‘Dat is best wel vreemd. Iedereen houdt toch van zwemmen, of heeft u geen diploma’s?’ ‘Jawel, alle diploma’s, maar ik hou gewoon niet meer zo van water. Ik zal de kraan weer aanzetten voor het laatste beetje water dan kunnen jullie zwemmen.’

En daar, precies daar gaat het verkeerd. Mamma zet de hendel op de watertank weer open, loopt naar de spuitmond en pakt hem op van de grond. Misschien komt het door de zon, misschien door de nieuwigheid, misschien door een val op de grond, maar in ieder geval schiet het spuitstuk los op het moment dat het water er met grote kracht doorgepompt wordt. Heel even lijkt het mee te vallen, maar door de kracht van het water, begint de slang te kronkelen als een dolle. Mamma kan niets anders dan de slang los laten. De slang is nu vrij van enige weerstand en stuitert over de grond heen en weer. Alles natspuitend wat er in de omgeving staat. Mamma voorop. Mamma kronkelt en springt met de slang mee in een poging om hem te pakken te krijgen. De slang laat zich echter niet vangen en geniet van de verworven vrijheid. Mamma wordt natter en natter. Het water druipt uit haar haren, het water loopt in stralen van haar gezicht en haar kleren worden steeds donkerder van het water. Ondertussen slaakt ze allerhande kreten. Wij waren in eerste instantie met stomheid geslagen, maar dan barsten we toch in lachen uit.

‘Dit is het meest geweldige zwemfeest waar ik in tijden ben geweest. Gratis optreden van een dansende moeder.’ ’Voor iemand die niet van water houdt, is dit best wel een grappige show. Dit zie ik mijn moeder niet zo snel doen.’ ‘Moeten we je moeder niet even helpen?’ ’Nee, mijn moeder is altijd heel koppig en ze wil alles altijd zelf doen. Laat haar maar even.’  De kinderen nemen nog een slok limonade, eten nog een cakeje en leunen rustig achterover.

Eindelijk, heeft mamma de slang te pakken, ze raapt de spuitkop op van de grond, drukt die tegen de waterkracht in op de slang en de waterstroom stopt. Heel voorzichtig loopt mamma achteruit naar de watertank en sluit de kraan af. ‘Jullie zwembad staat klaar. Veel plezier, ik ga me geloof ik even verkleden.’ Mamma vertrekt naar boven en komt even later droog en fris naar buiten. Christopher klimt uit het zwembad en loopt naar mamma. ‘U bent echt de meest vreemde moeder die ik in mijn leven ben tegengekomen, bij jullie gebeurt er altijd iets raars. Vrolijk raars, verander dus maar niet, maar toch ben ik heel blij dat u niet mijn moeder bent. Ik zou me denk ik kapot schamen.‘

Daar kon mijn moeder het mee doen. Met een kop koffie ging ze op 1 van de stoelen zitten en genoot ze van alle reuring in en rond het zwembad.  Langzaam verspreidde zich een enorme lach op haar gezicht. Met stip de meest vreemde moeder. Wat een compliment!

Dit bedoelen we nu. In zeilpak, onder een paraplu, beschermd met een dikke laag zonnebrandcrème. Spoort echt niet, die moeder van ons.