Een school vol lichtjes.

19 december. We zijn al de hele dag in touw op school. Grote zaal klaarzetten, boodschappen ophalen en verdelen over 16 dozen. 16 klassen. Rollen tafelkleed en dan halverwege tot de ontdekking komen dat er opeens nog 10 leerlingen extra onze school zijn komen versterken. We draaien onze hand nergens meer voor om. Hard werken is het om alles op tijd klaar te krijgen. Af en toe komen er leerlingen een praatje maken. ‘Wat zijn jullie aan het doen?’ ‘Is dat voor ons?’ ‘Wij hebben vanavond feest.’ ‘Dan mogen we op school eten.’ ‘Ik heb worstenbroodjes gemaakt. Nou eigenlijk mijn moeder, maar ik neem het mee.’

De sfeer is goed op school en het ruikt heerlijk. Er zijn namelijk nog een paar klassen kerststukjes aan het maken. Dat staat gezellig vanavond op de tafels. En het ruikt dus naar een versgekapt bos. Hmm, dat beeld is niet echt sfeervol. Het ruikt naar een bos na een verfrissende herfstbui. Stuk romantischer direct dit beeld op mijn netvlies. En zo zijn wij aan het werk. Samen met leerlingen die allemaal heel graag willen helpen om de aula klaar te zetten voor vanavond.

Om half 4 zijn we thuis en begint het grote racen tegen de klok. 3 kinderen in de was en in de schone kerstkleding, zelf voor de tweede keer in de douche, tussendoor de IJslandse kerstcakes in plakken snijden en op schotels draperen. Gelukkig hoeven we voor de jongste alleen maar 3 blikken worstjes op te warmen. 10 voor 5. Klaar om weer naar school te gaan. Helaas is mamma vergeten om zichzelf aan te kleden. 5 uur. Op naar school. Daar staan namelijk de worst en de kaas nog netjes in de koelkast. En die moeten dus nog verdeeld worden. Dat is het nadeel van in de OR zitten. Je bent de hele tijd druk bezig en vergeet soms te genieten. Om te genieten van dat waar het eigenlijk om draait. De kinderen! Mijn kinderen, maar ook alle andere kinderen op school.

Als we de klassen gaan halen, zitten er allemaal stralende kinderen. De scheidingen zijn recht en in de gel, de staarten gevlochten en met de hoeveelheid glitters in het haar, zouden we een heel jaar kunnen knutselen. De stropdassen zitten recht (of niet) en allemaal lopen ze rechtop van trots. De jongste leerlingen vinden het wel een beetje spannend. ‘Er komt straks een echte Jezus op het podium!’ Dat hebben ze gehoord, ‘en een Jozef en een Maria!’ Gewoon zo uit Het boek op het podium! Dat dit jaar de viering iets anders gaat en er een keer geen echte baby in de kribbe ligt, mag de pret niet drukken, want de kinderen zijn zelf de hoofdpersonen! Zijn zelf Jozef en Maria en ze zijn de herder en de muzikant!

Volgens de directeur hebben we een school vol lichtjes. En dat klopt ook wel. Want als de muzikanten niet helemaal samen op 1 toonhoogte spelen, is er niemand die daar iets van zegt. In tegendeel, het applaus is gemeend en hartverwarmend. Er mag ook gezongen worden. Over Jezus die komt op een paard. Nog nooit van dat liedje gehoord, maar ik zing vrolijk mee. Achter een groep leerlingen die allemaal beginnen te giechelen. Tsja, geef ze eens ongelijk. Ik vind het ook maar een rare tekst. Hij kwam op aarde en had al een kruis. Daar stopte ik. Wat een vreemde teksten. Volgend jaar maar weer gewoon o dennenboom instuderen denk ik.

Als alle kinderen aan het einde van de viering naar hun klassen gaan om gezamenlijk het Kerstmaal te nuttigen, gaan wij weer aan het werk. De zaal moet weer leeg. Opgeruimd is maar klaar. Tussendoor kijken we toch af en toe even de klassen in en zien de kinderen stuk voor stuk genieten. Kinderen blijven eten van al het lekkers dat op tafel staat. Eten toetjes voor de pannenkoeken en worstjes na het kadetje. Drinken chocolademelk en limonade en als ze zien dat er ook nog yoki is, willen ze dat ook nog. En daarna weer limonade. Eten fruit spiesjes en chocoladelolly's. Gewoon door elkaar.Wat maakt het allemaal uit op een avond als vanavond? We zijn per slot van rekening allemaal lichtjes. Dat hebben we namelijk net gehoord. Maar sommige lichtjes lopen aan het einde van de avond toch met twee handen op hun buik naar het toilet. De combinaties vallen soms toch niet zo goed. We hebben een hele zware dag gehad, geen Kerstkoor horen zingen op het plein, maar wel heel veel blije kinderen gezien.

Daar draait het per slot van rekening om. De kinderen. De 412 kinderen op school. En dat sommige volwassenen daar anders over denken, viel op die avond even compleet verkeerd. Als je met je team van ouders al dagen in de weer bent om een grandioos feest neer te zetten en je krijgt op het moment suprême een bak commentaar over je heen, dan heb je het even volledig gehad. Dan ga je naar een hoek van de aula, en zing je over Jezus die kwam op een paard, en zie je wat de directeur al eerder had gezien. Een school vol lichtjes! Lichtjes van de school en lichtjes voor de toekomst.

Collega’s van de Ouderraad en alle hulpouders die zich hebben ingezet: Dank jullie wel!!

Hele fijne feestdagen en een liefdevol en warm 2014!!

Anna Marie.