Sinterklaas Goedheiligman!

Trek uw beste jas maar aan en rijd er mee naar Spanje. Dan zien we u volgend jaar wel weer. Ik vond het echt gezellig hoor. Vooral de liedjes. Ik vind Sinterklaas liedjes echt helemaal gaaf. Kan ze dan ook bijna allemaal uit volle borst meezingen. Dit tot grote ergernis van mijn kinderen. Nog ergerlijker vinden ze het als ik ook de bijbehorende dansjes ga doen. Ze schamen zich te pletter die kinderen van mij. De gezichten van de kinderen als er heel hard op de deuren wordt geklopt en er opeens pakjes in de gang blijken te staan, zijn onvergetelijk.

Maar wat echt helemaal niet leuk is: is de stress rond de cadeaus. Nu koop ik gewoon gedurende het jaar pakjes en verstop die in mijn kledingkast; vlak voor 5 december hoef ik dan alleen nog maar op pad voor dat ene cadeau waar ik geen rekening mee had gehouden. Maar de speelgoedfolders slingeren hier al vanaf het begin van het schooljaar door het huis. Hoe goed ik ze ook verstop. Mijn kinderen vinden alles. Zo vonden ze vorig jaar Paas de kerstchocolaatjes die ik dus kwijt was. In de folders wordt driftig geknipt en gekrast. Op televisie zijn de speelgoed reclame blokken langer dan het complete programma waar we naar kijken. De kinderen willen groter en duurder. En maken elkaar helemaal gek. Want Sinterklaas kan alles kopen! Nee!! Sinterklaas heeft ook gewoon mega last van de recessie!!

Dan heb ik het nog niet eens gehad over dat warrige Sinterklaas journaal. Dan is het boek weer zoek, dan zijn de pakjes op, dan vaart Sinterklaas weer terug naar Spanje, dan is er een baby Piet aan boord, dan is er weer een Wegwijs Piet met een kapotte Piet-Piet, dan is de staf weer zoek en ondertussen weet niemand hoeveel Pieten er nu eigenlijk zijn. Chaos alom .

Schoen zetten. En dan ’s morgens vroeg een nat geplast bed aantreffen van jongste zoon. Want: als je ’s nachts moet plassen doe je dat maar gewoon in je bed. Beneden loopt Piet door je huis. En dan om 6 uur je grote broer wakker maken, omdat je niet zelf naar beneden durft. Gevolg: een chagrijnige broer. Dat schoenzetten op zich vond ik dan wel weer leuk. Lekker liedjes zingen en dansen. Uitmondend in 3 vechtende kinderen: want kind 2 zong de verkeerde tekst en kind 3 vond dat hij nu was terwijl kind 1 nog in een pieten rap verwikkeld zat. Maar goed, er werd gezongen.

Boodschappen doen. Je kunt niet meer veilig met je kinderen naar de winkel. Als je even niet uitkijkt staat er weer een Piet in de nek van je kind te hijgen. 'Ben jij wel lief geweest dit jaar?' Ja, knikt kind. Heel lief geweest, maar bij Piet nummer 483, begint kind zich af te vragen of dat eigenlijk wel zo is. Is hij/zij wel zo lief geweest? Want waarom vragen die Pieten dat allemaal? En zonder uitzondering vinden de Pieten het dan heel grappig om een hand vol pepernoten in de capuchon te strooien. Met als gevolg dat mamma iedere ochtend als een verwarde door het huis op zoek moet naar een verstopte capuchon van kind nummer 3. Die was die pepernoten in zijn kraag inmiddels zo zat dat hij iedere dag zijn capuchon van zijn jas trok.

Zelfde kind die als de dood was dat Piet zijn schoenen mee zou nemen, en dus steevast mamma’s schoen bij de open haard neerzette. Na ruim 2 weken Sinterklaas stress ben ik blij dat de beste man weer voor een jaar naar Spanje vertrekt. Niet voor alle kinderen is het Sinterklaas feest ook echt een feest. Er zijn kinderen die gewoon een beetje anders zijn. En die worden behoorlijk onrustig van al dat gedoe. Van al dat gedoe dat zogenaamd heel leuk moet zijn, maar dat soms helemaal niet is.

En u moet me maar vertrouwen als ik zeg dat ik volgend jaar weer gewoon op de bank zit op de zaterdag na Sint Maarten. Met aan iedere kant een kind en op schoot een schaal vol pepernoten. Dat ik uit volle borst alle liedjes ten gehore breng, dat mijn kinderen ook echt niet vergeten worden op pakjesavond, maar dat ik ze verre hou van intochten, winkels, televisieprogramma’s waar de organisatie klaarblijkelijk ver te zoeken is, en mijn kinderen vooral ver weg hou van in hun nek hangende Pieten die als ze de kans schoon zien hun pepernoten in de kraag van kind strooien.

Gewoon weer ouderwets pakjesavond. Zoals vroeger. Dat Sinterklaas overdag bij jou op school kwam. De echte Sinterklaas! En dat er dan precies op het moment dat de echte Sint op het schoolplein stond, de nepper langs kwam rijden op weg naar een andere school. En’s avonds vol verwachting wachtend op het bonken van de Pieten op de ramen. Dat je van schrik je warme chocomel op je nette kleding morste en dat er dan opeens pakjes in de gang stonden. Vol verwachting klopt ons hart, maar ik vrees dat ik volgend jaar de roe krijg én de gard!

Sinterklaas: een hele rustige thuisreis gewenst. Ik hoop dat de storm op zee meevalt en dat u volgend jaar gewoon in 1 keer naar ons land komt varen, met uw schimmel en uw staf, alle baby Pieten in Spanje laat en de wegwijs Piet gewoon de weg weer wijst.

Dag Sinterklaasje!!