Kerstsfeer.

Kerstfeest. Het feest van verlichting en sfeervolle woonkamers. Sfeervolle levens en vrede. Dat idee. Dat plaatje had ik ook voor ogen toen ik met dochter op jacht ging naar een kerstboom. Dochter genoot van alle prachtige kerststukken, karren vol kerstgroen en uiteindelijk het enorme kerstbomenbos midden in de winkel. Verrukt sprong ze uit de kar en liep langs en door de bomen. Huppelend trok ze ten strijde. Ik had inmiddels al een boom gepakt. Gewoon de eerste die voor mijn voeten lag. Prima boom vond ik. Ik ben van het gemak. Is een boom op het eerste gezicht goed, dan is het goed zo en kunnen we naar de kassa. Dochter dacht daar anders over. Keek naar de door mij uitgezochte boom en schudde meewarig haar hoofd. Ik keek nog een snaar boom in mijn hand. Niets mis mee dacht ik. Maar dochter liep als een ware keuringsdienst van waren door het kerstbomenbos en werd geholpen door een iets oudere meneer die de taak had om de mensen aan een ideale boom te helpen.  Hij genoot van mijn dochters zoektocht naar de ultieme boom.

Ze waren eigenlijk allemaal te klein. Daar kwam het op neer bij dochter. Maar daar wist de meneer wel iets op. Hij liep naar de uiterste hoek. Daar waar de bomen een godsvermogen kosten en dan nog niet eens in je auto passen. Daar begon ik toch niet aan en dochter kwam weer terug. Samen met de man zocht ze een boom uit die net iets hoger was dan al die andere bomen uit mijn hoekje van het bos. Die moest het worden. Maar ik stond al die tijd nog steeds met mijn boom in mijn handen. Deze neem ik ook zei ik. Ik heb namelijk ook nog zo iets als mijn trots. Met 2 bomen reden wij door de winkel. Dochter liep er stralend naast. In de auto hadden we een waar kerstsfeertje. Het rook heerlijk! We hadden er zin in. Dochter en ik. Kerstsfeer in huis. Laat de donkere dagen maar komen.

Thuis ging het echter razendsnel mis. De boom was scheef en paste helemaal niet in de pot die ik voor ogen had. Niet recht te krijgen. Iedere keer moest er weer een tak af aan de onderzijde. Prachtige stapel kerstgroen had ik inmiddels liggen. Mooi voor een kerststuk op tafel. Maar de boom werd kaler en kaler, mijn humeur kelderde naar een dieptepunt en ik bleef tot 10 tellen. Hielp geen snars, want boom was gewoon hartstikke scheef. En kaal aan de onderzijde inmiddels. Boom 1 werd aan de kant gegooid en boom 2 kwam tevoorschijn. De boom van dochter die ik echt helemaal niets vond. Maar het moet maar weer eens gezegd: deze boom is wel een stuk rechter. De door mij zo vurig gewenste kerstsfeer was inmiddels ver te zoeken in huize B. Pappa nam een wijs besluit en nam de kinderen mee. Weg van stomende en chagrijnige mamma. Mamma die kwaad was op alles en iedereen, maar vooral op zichzelf en op de boom.

We zijn nu een uur verder en  de boom van dochter staat in de pot. Op een Zweeds kerstkleed. Scheef. ook deze boom staat al weer scheef. Maar eigenlijk is dat toch helemaal niet zo erg? Het leven is ook scheef en hobbelig.Straks ga ik dus de lampjes er in hangen en dan kan dochter morgen de boom optuigen. Maar: als de lampjes het nu ook af laten weten, gaat ook deze boom boven op de borders tegen de vorst en haal ik morgen een opgetuigde kunstkerstboom MET werkende lampjes uit de etalage van het tuincentrum. Gemak dient de mens. Keert de gewenste vrede weer terug.

Ondertussen is het wel heel erg stil in huis.