Een goede start.

6 januari 2014.

Een nieuwe start van een jaar. Eigenlijk natuurlijk op 1 januari, maar voor ons is het belangrijker om te zien hoe de kinderen naar school gaan. Goed. Ze gaan tegenwoordig heel goed naar school. Waren er gister nog 3 die acute maagproblemen hadden, hoofdpijn en toch minstens een gebroken been zodat ze toch echt nog een dag thuis moesten doorbrengen, vanmorgen vroeg alleen jongste telg of hij vandaag een dagje vrij kon opnemen. Nee, was mijn antwoord en hij trok zijn kleren aan, ging ontbijten en tandenpoetsen en zonder enig probleem naar school.

Dit keer was het zelfs zo, dat ik nog druk bezig was om de fietsen op slot te zetten, super chagrijnig, en de kinderen waren al in de klas. Jongste zat heerlijk een boekje te lezen, middelste ook, en toen ik het waagde om 5 minuten voor het begin van de les nog even een kus te brengen kreeg ik naar mijn hoofd dat de klas al begonnen was en dat ik dus weg moest.

Oudste zoon liep nog een extra rondje door de school. Onder het mom van: heeft u mijn Nieuwjaarsduik diploma? Maar eigenlijk loopt hij na een vakantie tegenwoordig altijd even een rondje door de school. Kijken of er geen wijzigingen zijn in lokalen, in leerkrachten en of de deuren nog steeds op dezelfde plek zitten. Sfeer proeven en dan gewoon zonder morren de klas in. Ik word nog eens een supermoeder! Zo’n moeder die om 10 voor half 9 bij de eerste bel met kinderen naar binnen gaat, en om 5 voor half 9, weer naar huis fietst.

Vandaag gingen de kinderen dus heel goed, nu was de voorbereiding er ook naar geweest, gymtassen stonden klaar, drinkbekers ook, kleding lag keurig over de rand van de bedden en de schoenen stonden naast elkaar in de gang. Jassen er boven. Vanmorgen hadden we alleen onze eigen Ben Timofeeff en volgens Ben Timofeeff bleef het vanmorgen droog. Dat zei zijn app op de telefoon. Droog. Zoals in: geen regen. Fietsen werden buiten gezet en we gingen op weg. Ik met een lekkere crème op mijn gezicht, een geurtje in mijn nek, vers gewassen en gestreken kleding aan (je weet nooit wie je tegenkomt om een goed nieuw jaar te wensen) en verder ging ik als mezelf. Ik kwam ook redelijk als mezelf op school. Verzopen. Die app, die had verkondigd dat het droog zou blijven, zat er naast! Het regende. Dus waren we aan het einde van de straat al nat, liep het water in straaltjes mijn haar uit, zodat mijn pruik in slierten langs mijn hoofd hing en werd mijn crème een dikke plakkerige substantie die op mijn huid kwam te liggen.

De personen die ik een gelukkig nieuw jaar heb gewenst, plakten dus zo ongeveer aan mij vast. Siamese tweeling. Dat idee.  Dus vandaar dat ik chagrijnig en totaal overbodig bij de fietsen stond. De kinderen zaten gewoon al in de klas en vonden mijn aanwezigheid niet nodig.  Een hele goede start van het nieuwe jaar derhalve en nu denkt u dat ik mopper, dat doe ik natuurlijk ook, want wat is er mis met je neus gewoon naar buiten steken om het weer te beoordelen? En dan te merken dat je echt veel beter met de auto naar school kunt gaan.

Eigenlijk vind ik dit een waanzinnige start van het nieuwe jaar. Geen huilende kinderen die thuis willen blijven, die schreeuwend aan je benen hangen, je trui zover naar beneden trekken, zodat de halve school getuige is van je beha, die zo aan het trappen zijn dat andere ouders die te dicht langs lopen een kinderschoen in buik krijgen, en er voor zorgen dat ik als een oververhitte tomaat aan het strijden ben. Ik zat vanmorgen gewoon heerlijk uitgerust aan de koffie. En dan ben ik gewoon intens gelukkig!!