Tijdversneller.

Je hebt je verkeken op de hoeveelheid huiswerk en weet dat je het zonder hulp niet gaat redden. Samen met je moeder ga je aan je bureau zitten. Onderwerp: veenlijken die geofferd zijn. Of eigenlijk mensen die ooit geofferd zijn en nu als veenlijk terug gevonden worden. 1 van de vragen is: zouden wij er nu nog achter kunnen komen waarom dit meisje is geofferd in de 16^e eeuw? Het antwoord waar de Geschiedenis docent op zit te wachten is natuurlijk deze: ‘nee, want door de zuurgraad in het veen, zijn de DNA structuren vernietigd.’ Zoon komt met een andere verklaring. ‘Misschien wel. Als we ooit een werkende tijdmachine ontwikkelen, kunnen we terug reizen naar de 16^e eeuw om getuige te zijn van haar offering. Daarna reizen we weer terug om het in de geschiedenisles te vertellen.’ Zo simpel kan het leven zijn. Ik ben benieuwd of die leerkracht mee kan gaan in zijn gedachtegang. Of hoe dik de rode streep straks in zijn schrift zal zijn.

En dan heb ik nog 2 van die apart denkende kinderen. Dochter maakt een varken in de klas. Dat wordt een verjaardagskalender. Ik begreep uiteraard het meest voor de hand liggende niet: het waren niet gewoon alleen maar varkens, nee het waren feestvarkens. Allemaal vrolijke varkenssnuiten met en zonder feesthoedjes, met en zonder slingers en 1 stel dikke varkensbillen. 1 leerling had geen gezicht gemaakt, nee; één paar varkensbillen staarden ons aan. En u raadt het al:  die zijn van mijn dochter. Het varken van mijn dochter kijkt precies tegengesteld van alle anders varkens. Alle leerlingen kijken naar de klas en mijn dochter kijkt naar buiten. Of eigenlijk tegen de muur, maar dat klinkt zo benauwd.

Jongste zoon: ‘mam, als we vanmiddag thuis zijn, gaan we knutselen.’ ‘Leuk! Wat gaan we maken?’ ‘Een Tijdversneller.’ ‘Een tijdversneller?’ ‘Ja, want nu is het vandaag, nu is het nu en over een maand komen er nieuwe poppetjes in de winkel voor de WII U. Dus als we dan vanmiddag een tijdversneller bouwen, kunnen we naar volgende maand vliegen en dan kan ik vanavond nog met de nieuwe poppetjes spelen. En niet pas volgende maand.’

Een tijdversneller. En het gaat allemaal al zo snel. Maar stiekem zou ik best een maand naar voren willen gaan in de tijd om te zien hoe oudste zoon zich handhaaft op de grote school. Om te zien of de  chaos in zijn hoofd minder is geworden. Kopen we meteen de poppetjes voor jongste zoon en reizen we daarna terug naar de 16^e eeuw om te voorkomen dat het meisje in het veen geofferd wordt. Dan hebben we alleen wel iets uit te leggen aan het Drents Museum. Ach, Carpe Diem. 1 dag tegelijk. Dan komen we er wel. En als ze in Drenthe nu erg boos zijn op ons, reizen we gewoon door naar de volgende dag.

En ondertussen hebben we een boek gewonnen met bovenstaande foto. De opdracht was om je te laten inspireren door een boekomslag. Dan kon je het boek winnen nog voor het in de winkel lag. En omdat ik stiekem ook een beetje anders naar de wereld kijk, hebben we gewonnen.