vrijdag 8 maart 2013

Schatgravers.


Het werken in de schooltuintjes is weer van start gegaan. Om alle kleuterkinderen deze week aan de beurt te laten komen, hebben we meteen maar extra werkzaamheden op het programma gezet. Alle tuintjes mest geven en dan doorharken. Prachtig vinden ze dat. Bakjes koeienmest over de tuinen strooien en dan mooie patronen in de grond harken. Tuintjes waar ze normaal niet mogen komen, omdat ze van andere klassen zijn. Bij dat harken van 1 van de tuintjes vonden de kinderen een verroest stuk ijzer. Een plaatje met een schroef erin. “Een schat!” Brulden 6 kinderen. Een slot besloot ik. En toeval of niet, 1 van de meisjes was vorig ook al betrokken bij het vinden van een oude roestige sleutel in een ander tuintje. “Wow!”Deed klein meisje. “Wow! Weet jij nog dat we vorige keer een sleutel vonden mamma van Finn?” Ja, dat wist ik nog. “Misschien past die sleutel wel bij dit slot. Denk jij dat meester de directeur die sleutel nog heeft?” “Ik weet het niet meisje, misschien wel, maar misschien heeft iemand hem wel per ongeluk weggegooid.” (Denk aan roestig stuk ijzer in nette directeurskamer) Hmmmm, doen kinderen. “Dat is dan niet echt handig hé? Want de volgende keer vinden wij de echte piratenschat en hoe moeten wij dan die kist open krijgen?” Ik kijk naar roestig ijzer  in handjes van klein meisje. Slot zonder kist. Kinderen zien geen roestig ijzer, kinderen zien een schat. Een piratenschat. Een echte piratenschat in de zware polderklei. Het kan verkeren.

En ook het piratenschip is inmiddels aangemeerd.
“Kun jij misschien even met jouw schep graven? Met die grote, waar wij niet mee mogen scheppen?” “Ja! Want dan kunnen we dieper graven. Naar China! Vinden we die schat onderweg gewoon.” “Nee, naar Azië scheppen we dan. Want in Azië is het mooi weer.” Jongens kijken elkaar aan. “Oké dan. Hebben ze piraten in Azië?” “Nee, natuurlijk niet” zeggen kleine meisjes tegen stoere jongens. “Er bestaan helemaal geen piraten meer. Wel prinsessen.”  “Maar die piratenschat dan? Wanneer vinden we die dan? Begin jij al met scheppen?” Vragen ze aan mij terwijl ik sta te genieten van conversatie tussen kleine kinderen met waanzinnige fantasieën. “Laten we nu eerst de konijnen gaan voeren, gaan we de komende maanden op zoek naar de schat” Jongens zijn lichtelijk teleurgesteld over zoveel tegenwerking van mijn zijde. “We kunnen ook nog helemaal geen schat vinden, want we hebben de schatkaart toch nog niet gevonden!?” Gezichten van alle kinderen klaren op. Niet aan gedacht. Eerst moet de kaart nog worden gevonden.

De sleutel hebben we?????, het slot, nog geen piratenkist en ook nog geen schatkaart. Maar dat hindert helemaal niets. We hebben wel konijnen. Die zijn ook leuk en daar hoeft geen schatkaart aan te pas te komen. Maar u zult allemaal begrijpen dat ik dit piratenverhaal als een lopende draad door dit tuinseizoen zal laten lopen. Met aan het einde een schatkaart en een schat! Een echte piratenschat. In de Noord-Hollandse polderklei.

5 opmerkingen:

  1. Heerlijk, dat gefantaseer over piratenschatten. Ben benieuwd wat voor schat uiteindelijk opgegraven wordt ;-)
    Groetjes en fijn weekend,
    Mario

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Oeps, mijn eigen naam fout gespeld.....ik ben de n vergeten...lol....

      Verwijderen
  2. Ik geniet met je mee, wat is het heerlijk om zo met ze bezig te zijn.....ik beschouw iedere dag ook als een geschenk dat ik al die leuke, lieve verhaaltjes mag horen.
    Jouw kinderen zitten echt op een superschool....en nu op zoek baar de schat!!!


    Lieve groetjes,
    Eefie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het piratenschip ziet er echt uit :-).

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Kinderfantasieën LEUK! En tuintjes op school, helemaal geweldig. Je schrijft zo leuk Anna Marie.
    Fijne week nog. Groetjes, Annet

    BeantwoordenVerwijderen