zaterdag 16 april 2011

Lente kabouterpad. (Nisses i vår på skolan.)

Vanmiddag waren we opgetrommeld om met een groepje kinderen het kabouterpad te lopen. De Lente editie. We hadden overzichtelijke kleine kindergroepjes en wel 10 kabouters die zich goed verstopt hadden in- en rond de school. 1 kabouter stond op school vermomd als kooi met kippen- kuikentjes. In de afgelopen jaren hebben we al heel wat keren het kabouterpad gelopen, en ik luisterde dus ook lekker eigenwijs niet naar de uitleg van de juf. (Van wie zou mijn dochter dat nou toch hebben?) Verkeerd besluit, want het kabouterpad 2011 kende een paar aanpassingen ten opzichte van voorgaande edities. Of verrassingen, net hoe we het willen noemen. Ik liep dus aan het einde met een soort schatkaart door de school de laatste kabouter te zoeken, stond heel volwassen….
Wij mochten beginnen bij een grote kist met uitgeblazen eieren. In alle variaties lagen ze uitgestald. Het zweet brak me uit. De juf zal toch niet serieus denken dat ik al die eieren naar vogels kan herleiden? Gelukkig voor mij waren er al een paar genummerd en aan een vogel gekoppeld. Kan ik wel weer een mooi verhaal verzinnen voor de kinderen. 1e kabouter overleefd. Erger kon het niet worden. Toch? 2e kabouter bevond zich in het overblijflokaal. Doos eieren, tube mayonaise en crackertjes. AHHHHH!! Riepen 2 kinderen. We gaan koekjes bakken! EHHHHHH? Deed ik. Leg die eieren maar voorzichtig weer op tafel. Wat had de juf gezegd over een doos eieren? Geen idee, niet geluisterd. Mag ik ze kapotslaan? Vroeg 1 van de kleuterjongetjes. Ik moet even het kabouterbriefje lezen, ze zullen toch wel gekookt zijn? We kunnen ze op de grond laten vallen. Nee jongens, dat geeft zo’n bende. Dus schudden bij je oor. We horen niets klotsen. Oke, tik dat eitje maar. Op het kabouterkaartje stond namelijk dat we de plakjes ei op een cracker mochten doen met mayonaise?!?! Nog nooit van gehoord, mayonaise op een ei, maar de kinderen vonden het natuurlijk prachtig. Langzaam drong een zacht gepiep tot ons door. De kuikens!! Kinderen in extase. Met volle monden ei werden de kuikentjes toegesproken. “Jullie soortgenoten smaken erg lekker”, nou ja, dat zeiden ze natuurlijk niet, maar hun vingertjes moesten ze toch maar op hun rug houden. Je weet nooit wat een kuiken voor wraakactie bedenkt. Opgelucht liep ik met mijn groepje naar buiten. Kabouters 4,5,6,7,8 en 9 hadden zich buiten verstopt, maar daar waren geen bijzonderheden. Blij met mijn enthousiaste groep gingen we richting Nijn en Ko. De reuzen konijnen van school hebben het idee dat ze op Alcatraz wonen. Enorme gaten worden er gegraven in een poging bij dat malse gras in de verte te komen. Lui lagen ze nu uitgestrekt op de grond waardoor ze bijna het hele hok vulden. Die konijnen zijn nog groter als jullie zei ik (stom, stom) tegen kindjes. Ja, maar dat konijn speelt vals, want hij ligt en wij staan. En hup, 5 kleuterkindjes lagen languit op de grond. Jongens, dit staat niet op het kabouterkaartje. Ga maar weer staan. Was ik groter? Was ik groter? Ja hoor jongens, jullie waren wel een halve meter groter. Zie je wel!! Nog 1 buitenkabouter te gaan. Verschillende vogelnestjes met daarin zelfs een echt vogelskelet. De vragen die erbij hoorden, waren zelfs voor mij begrijpelijk. Dat kinderen zo hun eigen kijk op de dingen hebben werd me weer eens duidelijk. 1 van de vragen was: Zien jullie nu ook een vogel? Ik keek omhoog richting boomtoppen en blauwe lucht. Ja!! Riepen 5 kinderen in koor. Een dooie!.

Als afsluiting nog 1 kabouter binnen. Zakjes po.p mochten bekeken, benoemd en besnuffeld worden. De kinderen vonden het prachtig. Ik duidelijk iets minder. Hoe leggen konijnen eigenlijk een ei? Vroeg 1 van de meisjes. Die leggen geen ei, die krijgen kale roze babykonijnen, antwoordde mijn dochter. Net zoals mamma’s. Maar hoe kan dat dan? Hier stopte mijn kabouterpad. Juf! HELP!! Ik heb werkelijk nog nooit een kabouterpad gelopen waar ik geen antwoord op een vraag kon geven. En dat ik na afloop blij was dat ik de kinderen weer netjes bij de juf mocht afleveren. Hoe leggen konijnen een ei en hou krijgen mamma’s een kale roze baby? Ze zijn er vroeg bij, de kleuters van tegenwoordig.

vrijdag 15 april 2011

Tulpen.

Soms heb je helemaal geen woorden nodig om een verhaal te vertellen.
Er was eens een bos tulpen......

Maar dochter zag er een ketting in.
Prettig weekeinde allemaal! Trevlig Helg!

dinsdag 12 april 2011

Neuro Typisch.

“Wat is normaal?” vraagt pappa aan mij. Pappa weet sinds een paar weken dat hij Asperger heeft. Eigenlijk weten we dat natuurlijk al lang, maar nu staat het zwart op wit. Pappa is getest en de uitkomst viel pappa zwaar tegen. Pappa was behoorlijk van slag. Ik niet, want ik vind het eigenlijk wel prettig om te weten wat er nu precies mis is met hem, zodat ik kan proberen om zijn gedachtes en zijn ideeën te lezen, zodat ons gezin in rustiger vaarwater komt. Maar pappa loopt een paar dagen rond en mompelt als een vastzittende lp: “ik ben gek; ik ben gek; ik ben gek.” Dat wisten de kinderen en ik al, dus we luisteren eigenlijk niet eens naar pappa terwijl hij in staccato door blijft ratelen. En daar is pappa dan weer aan gewend. Is wederzijds trouwens, want pappa luistert ook nooit naar zijn gezin. Kan hij ook gewoon niet, sociale interactie. Maar goed, pappa vraagt aan mij wat normaal is. “Ik” zeg ik zonder te verblikken of te verblozen. “Normaal is als je voldoet aan een norm” gaat pappa verder, “maar ik voldoe ook aan een norm. Die van Asperger. Jij, bijvoorbeeld bent Neuro-typisch.” Ik meteen op mijn tenen getrapt, maar Neuro-typisch blijkt de norm te zijn. De nullijn zeg maar. “Maar” breng ik in: “nu je weet wat je mankeert, als je dat al zo mag zeggen, dan weet je ook waar je zwakke punten liggen en waar je sterke. Je kunt dus gaan werken aan je zwakke punten en je sterke punten verder uitlichten.” Pappa’s zwakke punten zijn: hij kan zich niet inleven in anderen. Wil pappa ook helemaal niet, dus daar gaat hij helemaal niet aan werken. En hij kan bijvoorbeeld emoties niet lezen. Ziet dus niet of zijn vrouw stil is omdat ze: pijn heeft; omdat ze moe is; omdat ze boos is; of omdat ze gewoon verdiept is in een spannend boek. En bij je vrouw is het wel handig als je weet waarom ze stil is, of waarom ze je de oren van je kop klept, want wat is er dan aan de hand? Is er dan iets met de kinderen; zit haar iets dwars; heeft ze iets leuks meegemaakt; is ze dan misschien boos op iemand? En zo ja. Op wie dan. Pappa heeft werkelijk geen idee. Tast volledig in het duister. Eigenlijk wel sneu voor pappa, maar pappa heeft niet eens door dat hij heel veel mist. Zo kan pappa heel bot zeggen dat hij niet wil helpen als iemand dat aan hem vraagt. Pappa bedoelt echter te zeggen: ik kan nu even niet, want ik heb nog een andere afspraak, maar over een uur kan ik wel. Pappa zegt echter niet dat hij straks wel komt, nee pappa zegt gewoon nee! En loopt weer verder. Asociaal denken de mensen dan. Maar pappa is niet Asociaal, pappa wil namelijk altijd iedereen helpen, maar soms kan dat niet stante pede. Het komt echter niet in pappa op om dat te zeggen. Pappa loopt weer weg. “Wist je trouwens dat Benjamin Franklin ook Asperger had? En die mocht de declaration of independence niet zelf schrijven.” “Waarom dan niet?” Vraag ik aan hem. “Nou, zijn medestanders in de vrijheidsstrijd waren bang dat hij er grapjes in zou zetten die niemand zou begrijpen.” En pappa buldert het uit van de lach. Geen idee waarom. Maar ja, ik ben dan ook maar gewoon een Neurotypisch persoon.

maandag 11 april 2011

Boerenkool.

Wij zijn gewoontedieren. Zijn maakbaar door de reclames.In de zomer eet je sla, andijvie of asperges en knaag je de tanden scherp aan radijsjes en rauwe worteltjes, alsof we allemaal opeens allemaal kilo’s af moeten vallen. Ik hoef niet af te vallen, hoef me ook niet in een bikini te persen en ik doe nooit met modegrillen mee. Dus eet ik waar ik trek in heb. Seizoen of niet.
Na een mooie lentedag vraagt oudste zoon aan mij: “wat eten we vandaag?” Boerenkool is mijn antwoord. “Boerenkool?” ja, boerenkool. “Boerenkool?” Ja, boerenkool zoals in boerenkool met worst. “Dat lust ik niet. Wat eten de kinderen?” En zoon ging naar buiten. 2 minuten later kwam zijn zus binnen. “De kinderen Beemster zijn allemaal allergisch voor boerenkool!” En wat willen jullie dan eten? “Spaghetti met zalm.” Toe maar. Een boterham met kaas had ook gemogen, maar nee. De kinderen willen pasta met zalm. “En rode kool”zegt oudste zoon. Want dat is gezond. Kan ik hem geen ongelijk in geven, maar we eten boerenkool. “Dat is toch stom? Boerenkool eet je toch niet in de lente? Dat eet je als we een sneeuwpop hebben gemaakt.” Dat klopt, maar als je ergens trek in hebt, en het is beschikbaar (lees het ligt in de vriezer) dan ga je dat toch eten? Het ongeloof en onbegrip van mijn kinderen was in hun ogen te lezen. Jongste zoon deed vrolijk met zijn broer en zus mee, maar de worst wilde hij wel. Zonder boerenkool welteverstaan. “We wachten wel tot pappa uit zijn werk komt.””Gaan we nu lekker buiten spelen.” Wacht inderdaad maar tot pappa thuis komt, maar van pappa moeten jullie ook gewoon jullie bord leeg eten. “”Dat zullen we dan inderdaad wel zien, maar pappa is allergisch voor groenten, dus ik denk dat we van pappa gewoon spaghetti met zalm mogen. En Niels wil rode kool.” Hmm. Dochter heeft al weer veel te veel opgevangen van een gesprek tussen eega en mij. Pappa heeft Asperger. Dat is een Autisme stoornis en 1 van de dingen waar pappa een enorme hekel aan heeft, is groente. Pappa heeft een afkeer voor groene dingen. Snapt u meteen waarom pappa nooit in de tuin is. (Of heeft dat te maken dat ik pappa dan aan het werk zet?) Afijn, pappa moet af en toe van mij gezonde groene groentes eten. Zien eten doet eten. Maar mijn 3 eigenwijze stuiterbal kinderen hebben al lang al door dat pappa zijn groentes ook nooit opeet. Wijsneuzen. Pappa kwam net binnen gestapt. “Wat eten we vandaag?” Boerenkool. “Boerenkool?”Ja. Boerenkool. “Boerenkool in de lente?””Nou: wat zeiden we! Mogen we nu spaghetti met zalm en rode kool?”
Daar sta je dan als moeder. In ieder geval weet ik al wat ik morgen ga eten. Boerenkool met worst. Er is namelijk een hele pan over.

zondag 10 april 2011

Min helg var bra!!

Min helg var bra! Väder var fint och varmt. Mina dotter har havit hennes födelsedag och vi har a fantastik fest. Barnen lekar i trädgard i dag. Jag läsa tidskrift och tidning men nu jag har bränna upp.
De ochtend na de verjaardag. Finn heeft nog een gebakje gevonden.


1 steel, 2 bloemen. Speling der natuur.


Allemaal cadeau's.

De buren hebben een vijver. Niet veel vis dit jaar.

Ja, daar zijn jut en juul weer.



Waar zijn de sleutels? Parkeer ik hem wel even.


Zie mij nou zitten. Is dit de koppeling opa?

vrijdag 8 april 2011

WOW! Wat een dag.

Vandaag moest ik voor het eerst in 6 jaar werken op een dag dat mijn eega ook aan het werk was. Dan sta je opeens voor een extra uitdaging. De avond van tevoren werd nog niet leerplichtig kind ziek. Zetpilletje gegeven, bij mamma in bed, ijlen van de koorts en dan gaat mamma oma bellen. Of oma morgen op ziek kleinkind wil passen. Oma gewaarschuwd dat gezellig met kleinzoon winkelen er niet in zal zitten. Oma wil uiteraard heel graag een keer oppassen. Probleem 1 getackeld. Nog 2 te gaan. Oudste 2, leerplichtige kinderen gaan 's morgens naar school en moeten dan overblijven. Geweldig initiatief. Overblijf op school. Problemen 2 en 3 opgevangen. Of toch niet, want: naast de gebruikelijke drinkbekers moeten er opeens ook overblijftassen mee. 2 lunchtrommels zoeken. Waar heb ik die krengen in vredsnaam verstopt? Gevonden. Wat willen de kinderen op brood voor tussen de middag? Kinderen willen niet nadenken over brood voor tussen de middag, want het is nu ochtend. Stomme vraag van mamma. Ontbijtgranen wil oudste zoon. Dat kan niet. Dan hoef ik niets. Kan ook niet. Klok tikt door, en kinderen zijn ook nog niet aangekleed. Pappa springt bij. Gaat broodjes smeren voor de overblijf. Zoon boos, wil geen brood. Dochter overstuur, want er komt morgen vast veel te veel visite op haar verjaardag en mamma gaat werken op een rare dag. Jongste zoon hangt huilend op de bank ziek te zijn. Zo zielig! Mamma probeert ook te ontbijten. Shit! Mamma moet natuurlijk ook een lunchtrommel mee. En nog aankleden, en nog tandenpoetsen, haren kammen van dochter, staart fabriceren, kan pappa namelijk niet, en de klok blijft tikken. Help!! Ik ga te laat komen! Lunchtrommels 1,2 en 3 klaar. Drinkbekers klaar. Kinderen aangekleed en ze hebben ontbeten, tanden slaan we vanmorgen over. EHHHH dochter moet vandaag ook nog naar zwemles. Pappa belt ondertussen opa. Of opa kinderen 1 en 2 om kwart over 3 uit school wil halen. Wil opa gelukkig. Dan komt mamma ze om kwart over 4 weer bij je ophalen, want dochter moet naar zwemles. Mamma komt ze weer ophalen?? Daar hadden we het nog helemaal niet over gehad! Snel zwemspullen gepakt. 2 bikinibroekjes, geen bovenstukje te vinden. Dan zwemt dochter maar in haar hemd. Kind 3; (nog steeds ziek). Wat neem je mee voor een ziek kind? Normaal is ziek kind thuis en mamma ook. Heb je een kast vol met extra kleding. Broek, nog een broek, t-shirts, luiers, nog meer luiers, 4 paar sokken? Geen idee waarom, maar kan vast handig zijn. Allemaal in nog een tas proppen. PFFFFFF, zijn we er nu? Ik geloof het wel. Kinderen in auto, 5 tassen in de gang, welke tas is voor welk kind en voor welke gelegenheid en welke voor mamma? Staat een beetje dom als mamma op haar werk komt met een tas luiers. Of met 2 roze bikinibroekjes.Tassen uitsorteren. Skateboard in de auto bij oudstse zoon proppen, kindjes een kus geven en eindelijk, eindelijk kan mamma op de fiets. Straat al bijna uit, opschrijfboek vergeten. Mamma gaat nergens heen zonder opschrijfblok. Weer terug. Zweet me nu al te pletter. Hoe doen al die werkende ouders dit iedere morgen? Of krijg je er vanzelf handigheid in??? Ik ben nog nooit zo blij geweest om de straat uit te fietsen. Zwaai nog even naar pappa. Grijze bakken dag! Weer terug. Grijze bakken aan de weg zetten, poging 3. Naar mijn werk. Ik fiets me kapot, en onderweg word ik ingehaald door pappa en kindertjes. (In de auto.) Achterraam staat open, dus kindertjes roepen vrolijk: dag mamma tot vanmiddag! Pappa mist de afslag. School is naar rechts. O nee, pappa moet ziek jongetje nog naar oma brengen. Ik heb medelijden met pappa, ik heb nu tenminste rust. Ik mag "lekker" naar mijn werk. Voor pappa duurt dat nog een half uur. Ik probeer nog maar niet te denken aan de tijd tussen 4 en 6 vanmiddag, want dan moet ik weer racen met de fiets naar pappa's werk, auto ophalen, oudste 2 kindertjes bij opa ophalen, zwemles van dochter, jongste (hopelijk niet meer zieke) zoon bij oma ophalen. En dan snel naar huis eten koken. En dan morgen: RUST!. O, nee. Verjaardag vieren van dochter.

woensdag 6 april 2011

Mijn kleine meisje is al 6!

Mijn kleine donderstraal, de avonturierster van de familie met het hart van goud is vandaag jarig.
6 jaar!!
Het stralend middelpunt op school. Met nieuwe in-line skates.

5 jaar en helemaal in dromenland.

Nieuwe schoenen!

Zoals we Sophie ook kennen. Als een wilde wervelwind.

Uitrusten met oma i Sverige.

Bij ons huis in Zweden.

Betrapt tijdens een prinsessendans, maar wel met pleisters op haar knieën.

Bij oma in de tuin, met geplukte bloemetjes achter haar rug.

maandag 4 april 2011

Bra humör i dag. (Goed humeur vandaag)

Na een heel goed en ontspannen weekeinde, waarin mijn accu weer even bijgeladen is, was het vandaag tijd voor een goed humeur. En die had ik meteen bij het wakker worden, ik was even heel boos op mijn wekker, maar ja, die kan er ook niets aan doen dat hij iedere ochtend af gaat. Heb ik hem a) voor gekocht en b) op ingesteld. Kun je dus ook niet kwaad op worden. Was ook snel weer over, want de kinderen waren al uit bed en rustig aan het spelen, gingen goed ontbijten, snel aankleden en zonder morren mee naar school. Dan ben ik een hele blije mamma. Op dit soort ochtenden zie je mij vrolijk stuiterend over het schoolplein bewegen. En mijn dag werd mooier en mooier. 's Morgens met blije kleuters in de schooltuintjes, worteltjes zaaien en bieslook uitplanten. 's Middags zat ik heerlijk thuis in het zonnetje aan de koffie, na school ging ik met 6 kinderen naar de judo en alle 6 de kinderen gedroegen zich voorbeeldig. Na de judo terug naar school voor een 10 minuten gesprek waar ik me van tevoren erg voor had geknepen. Was nergens voor nodig geweest, want dochter gaat volgend schooljaar gewoon naar groep 3. Bij het avondeten gingen alle bordjes schoon leeg en de kinderen zonder grote drama's naar bed. Ik kijk nu nog tegen een enorme berg strijkgoed aan, maar daar draai ik vanavond mijn hand ook niet meer voor om. Ik heb van A tot Z een topdag gehad. Mogen jullie ook wel eens lezen. Ik ben echt niet altijd verdrietig, boos of moe. Ik ben namelijk vooral altijd erg blij met het leven, met mijn kinderen. En met mijn tuin waar alles in razend tempo groeit.
 
Ik heb werkelijk nog geen idee wat dit voor boompje is, want ik heb hem vorig jaar als zielig stammetje voor 2 euro in een afprijshoek gekocht en vorig voorjaar deed hij niets, maar nu komen er veelbelovende roze bloemetjes in. Ik ben benieuwd.

Sedum. Ik heb vooral in mijn voortuin enorme pollen sedum staan. Makkelijke plant die zich bij mij in de tuin ook gewoon uitzaait (of groter groeit) en in het najaar komen er stengels met bloemen uit. Heel bijzonder. Heeft een mooie frisse kleur groen. Deze staat trouwens in mijn achtertuin.

In mijn voortuin staat een enorme beuken haag en die vind ik niet zo mooi. In de winter en nu nog, is hij helemaal bruin. Op de grond heb ik Paarse Vinca's geplant, zodat het nu op een stukje bosgrond begint te lijken. Om toch extra kleur voor het huis te hebben, staat er ook een sering en een paar van bovenstaande spirea struiken. Hele fijne witte bloemetjes komen aan de struik, en als bonus ruiken ze ook nog lekker.

Mijn akebia die tegen het huis staat. In vergelijking met de vorige foto is hij al enorm gegroeid en je kunt de uitschieters aan de bovenkant ook zien. Die moet ik regelmatig wegsnoeien, anders groeien ze door mijn zonnescherm heen, en dan gaat het scherm niet meer open en dicht. Ik zie nu op de foto trouwens dat ik de binnenkant iets te rigoreus heb gesnoeid. Groeit wel weer dicht.

1 van de meest gewilde struiken in mijn tuin staat in de moestuin van mijn oudste zoon. De aalbes. Grote ritsen met besjes zitten er ieder jaar weer aan. Er staan er ook een paar achter in de tuin, maar die staan wat meer in de schaduw en dragen dus iets minder vruchten. Onder de aalbes struiken in het achterste stuk tuin groeien ook varens. Zegt genoeg over de hoeveelheid zon die ze vangen. Maar de struik van mijn zoon ziet er al weer veelbelovend uit.

zondag 3 april 2011

Stofwolk.

(Uit de oude doos)
Soms zou je 's morgens om 9 uur al willen dat de dag 12 uur verder is. Soms zou je even 5 minuten absolute stilte willen. Soms zou je helemaal alleen willen zijn. Eventjes dan. Half uurtje maar.
Om je gedachten iets te verzetten ga je van lieverlee maar stofzuigen. Vinden die stofzuigerzak fabrikanten ook wel prettig. Kunnen ze kinderoppas inhuren om af en toe even helemaal alleen te zijn.
Je plant je voet op de aan/uit knop, en vervolgens waait er een stofwolk zo groot als die van die IJslandse Vulkaan zo je huiskamer door. Proestend en hevig geschrokken veeg je met je arm langs je ogen en probeer je je voet weer op de aan/uit knop te laten landen. Dat is makkelijker gezegd, want hardnekkige zwarte pluizen versperren het zicht. Na 3 pogingen gaat de stofzuiger uit. Van schrik plant je je voet wederom op de knop, waarna het ritueel zich nog een keer herhaalt. Hoeveel stof verzamel je eigenlijk in zo'n zak. Vervang hem toch regelmatig. Afijn, tweede poging verloopt iets beter en nu mag je voet uitrusten naast de nog uitrokende machine. Zouden ze in IJsland gewoon een grote stofzuiger in die vulkaanmond hebben staan, met verkeerde stofzakken erin?
Als stof spuwende machine afgekoeld is, voorzichtig open maken om de schade intern te aanschouwen. Verkeerde beslissing. Binnen zitten nog veel meer zwarte pluizen die nu juichend en door mijn huiskamer dansend hun vrijheid tegemoet gaan. Verbijsterd aanschouw ik de enorme chaos in mijn huiskamer. Rode stoelen, grijs; wit televisiemeubel, grijs; vers gewassen was, klaar om gestreken te worden, grijs; groene planten, grijs; houten vloer, grijs; bruine tafel, grijs. Voorzichtig til ik de zak uit zijn harnas. Bang dat er nog meer van die zwarte stofloeders zich verborgen houden om zich als een duistere confettiwolk te verspreidden. Vandaag is het echter vast mijn geluksdag, want hij is leeg. En gescheurd. Nieuwe zak. Goedkoop model, dat dan weer wel.
Oké, deze verkeerde zuinigheid kost me dus een Miele stofzuiger, een doos hooikoortstabletten, 3 ijsjes om geschrokken kroost tot bedaren te brengen, een kuub water om die grijze lokken weer bruin te laten zijn, en een heleboel uren, die ik helemaal niet zo maar even over heb!, om de was weer schone was te laten zijn, (2 wasmanden vol nog wel) en om mijn huiskamer (en mijn haar) weer te ontdoen van een zeer hardnekkige grijze aanslag.
Vandaag is zo'n dag dat ik bij het wakker worden al weer wilde slapen. Soms moet je je gevoel iets vaker volgen. Ik volg volgende keer in ieder geval weer mijn gezonde verstand en laat het wel uit mijn hoofd om goedkope stofzuigerzakken voor mijn stofproducerende machine te kopen.

zaterdag 2 april 2011

Kom in de kas.

Ieder jaar gaan we met de kinderen naar Kom in de Kas. De kinderen vinden dat geweldig. Dit jaar was pappa voor het eerst mee, want pappa werkte altijd op zaterdag, maar pappa is al een half jaar ziek thuis en dus kreeg pappa vandaag zijn vuurdoop in de kassen van Heerhugowaard. Naast de uitleg en rondleidingen zijn er ook altijd activiteiten voor kinderen. Hier zijn ze een kaars aan het maken. 

Bij een aantal bedrijven stonden de tractoren mooi gepoetst uitgestald en mijn 2 kleintjes konden de verleiding niet weerstaan. (Mocht trouwens van de eigenaar hoor)


Bij weer een ander bedrijf konden de kinderen een rit op een pony maken. Ook daar waren ze voor te porren. Mijn oudste zoon niet, die vond dat ze te traag liepen. "Ik ga alleen op een paard als ze in galop gaan". Held.  



 In Heerhugowaard zitten heel veel bedrijven die zich gespecialiseerd hebben in de teelt van rozen. Mooie stevige rozen met dikke stengels. Worden voor 80% geexporteerd, want de Nederlandse consument wil geen geld uitgeven voor een knappe, stevige bos rozen. En in het buitenland willen ze dat klaarblijkelijk wel.

 Als afsluiting 1 foto uit eigen tuin. In het tuintje van Sophie staan kievitsbloemen, want die bloeien in het paars. Vorig jaar hebben we alle uitgebloeide hyacinten in de tuin gezet. In Sophie haar tuin is er 1 opgekomen en waarempel: het is een roze! Hoe krijgt ze het toch altijd voor elkaar?!? Ze is niet eens op zondag geboren.
En pappa? Pappa gaat volgend jaar weer mee. Want bij ieder bedrijf hadden ze koffie.

Kleding party…….

Een aantal weken gelden werd ik door 1 van mijn tantes uitgenodigd om een party bij te wonen. Een kledingparty. Door drukte was ik de hele uitnodiging vergeten tot ze me er afgelopen week nog maar een keer attent op maakte. Een party, vast nog voor haar verjaardag. Oké, ik moet die avond eerst naar school en dan ben ik van de partij. Een nichtje en een andere tante zouden ook komen, tezamen met een heleboel buren, vriendinnen en andere dames die bij mijn tante thuishoren. Een week voor het feestgedruis zou losbarsten begreep ik pas dat het om een kledingparty ging. Ik hou niet van kleding kopen, niet van party’s, niet van mensenmassa’s, en ik kleed me al helemaal nooit uit in het bijzijn van andere mensen. Je zult me dan ook nooit in een korte broek zien, laat staan in een badpak of bikini. Soms zie je mijn onderarmen. Is al een heleboel bloot voor deze preutse dame. Maar wie A zegt, moet op de blaren zitten. (En u hoeft niet te reageren hoor, want ik weet dat ik nu 2 spreekwoorden door elkaar hussel) Dus ik moest naar een kledingparty. Nichtje kon toch niet komen en op de dag zelf had 1 van mijn tantes een ontsteking in haar arm, en dus heel veel pijn en zo kon het dat ik helemaal alleen moest. Nou niet alleen natuurlijk, maar al die andere dames had ik zelfs nog nooit gezien. Dan kom je aanrijden, parkeer je de auto op het oprij pad, is de voortuin veranderd, dus breekt het zweet je uit. Shit, ik sta bij de buren geparkeerd. Lekker begin. Maar gelukkig, kwam mijn tante helemaal blij de deur voor me opendoen. Pfft. Gelukkig goede huis gevonden. Maar of ik nou zo ontzettend blij was?
Bij binnenkomst wurm je jezelf een weg door kledingrekken en dames. Dames die al aan het sorteren zijn wat ze straks aan willen passen, Sfeer zat er al goed in. Vrolijke boel daar in die tot klerezaak omgebouwde woonkamer. Een tafel met sieraden completeerde de boel. We begonnen met een rondje uitleg van de verkoopsters. En ik zeeg weg in de bank verstopt achter mijn tante met een beker thee in mijn handen. Zo van slag was ik. Ik drink namelijk nooit thee. Mijn binnenwerk is geteerd door de grote hoeveelheden koffie die ik dagelijks tot me neem. Thee, de rug van mijn tante, maatje 34 en zachte kussens deden me vast onzichtbaar maken. Nou mooi niet, want er moest gepast worden. Ik dook meteen een achterkamer in, stond ik redelijk rustig. Mooie bovenkleding hing daar op dat rek en ik werd zowaar enthousiast. Wat een leuke colbertjes en de shirts zijn lekker lang. Om me heen stonden inmiddels allemaal uitgeklede dames kleding aan- en uit te trekken en niemand keek naar iemand. Dan durf ik dat ook wel. Ik sloot me op in de badkamer. Aan het einde van de avond had ik een hele stapel nieuwe kleding, had ik me zelfs in de gang omgekleed, waar iedereen me kon zien, had ik kleding die ik normaal nooit uit het rek zou pakken, laat staan aan zou doen, laat staan zou kopen, had ik een top avond gehad te midden van allemaal vriendelijke vriendinnen van mijn tante die enthousiast allerhande combinaties voor me aandroegen en at ik aan het einde van de avond zelfs een stokbroodje met tonijnsalade. Doe eens gek, doe ik normaal namelijk ook al nooit. Goed geluimd reed ik terug naar huis. Ik heb werkelijk een top avond gehad en volgende keer ben ik graag weer van de party, want ik mis nog 1 stempel op mijn spaarkaart. Krijg ik 15 euro korting. Betty: bedankt!
Incognito in Zweden. Met blote armen!