Kerstboodschappen.

Kent u dat? Twee dagen voor kerst ga je samen met echtgenoot en oudste zoon het winkelcentrum in. Gewoon om eens te kijken hoe druk het er nu eigenlijk is en om nog wat vers fruit te kopen. Druk is het. Politie die het vaststaande verkeer in goede banen probeert te leiden. Verkeer dat gewoon stil staat te staan, parkeergarages die overvol zijn, omdat iedereen naar dezelfde parkeerplaats wil. Als lemmingen blijven ze achter elkaar aan rijden en duiken allemaal dat parkeerterrein op wat echter al helemaal vaststaat. Vol met geparkeerde auto's en vast met auto's die het parkeerdek weer willen verlaten.

Echtgenoot slaat van de massa af en vind een nagenoeg lege parkeergarage. Ideaal. We lopen het centrum in en schrikken dan eigenlijk wel een beetje. Het is druk. Erg druk. In winkels moet je enorm om je heen kijken, want groepen mannen duiken ook net exact dat gangpad in waar jij net staat te staan met zoon. Drukken zich tegen je aan. Ik druk terug. Blijf met je poten van mijn zoon, van mijn spullen en zeker ook van mij af! Ik ben een afschrikbarend viswijf als je zomaar aan mijn spullen wilt komen. Straal ik dan ook uit. Boze aura omhult mij en mijn zoon. Komt geen woord aan te pas. Mannen druipen af. Op zoek naar een mevrouw die een stuk aardiger is. Die zich wel willoos laat beroven, omdat ze net een fantastisch cadeau ziet voor kleinzoon of buurvrouw. En dus even bukt en haar handtas of haar jaszak een ogenblik vergeet.

Wij kopen niets en lopen weer verder. Ook binnen lopen overal agenten. In ploegen van twee. Het is druk. Ernstig druk. Wat doen al die mensen hier? Vragen zij ook van ons. Niet echt heel veel spullen kopen volgens mij. De karren zijn nagenoeg leeg of gevuld met normale boodschappen. Appelen, tandpasta, toiletpapier, maandverband, fles wijn, babyvoeding, vers brood. Waar zijn die kalkoenen, waar die kersthammen? Of zullen die al gevuld met sinaasappelen in de oven staan voor eerste kerstdag?

Omdat oudste zoon niet helemaal lekker is en met 2 ontstoken ogen rondloopt en af en toe een paal mist, heb ik regelmatig zijn hand vast. Zo ook op het centrale plein. Ik pak zijn hand, of eigenlijk de eerste de beste hand die voor het grijpen ligt en zo loop ik bijna, lees bijna, hand in hand met een wildvreemde man. Een man die een beetje bozig naar me kijkt. Denkt vast dat ik ook een zakkenroller ben. Maar als hij mijn verschrikte blik ziet, begint hij te grijnzen. Zijn vrouw niet. Die trekt eega met zich mee. Weg van maffe vrouw die zomaar hand in hand gaat lopen met HAAR man. Niet die van mij. Krijg nu wat zeg ik tegen zoon, liep mamma zomaar bijna met een andere meneer door het centrum. Zoon begint te lachen. Net als de mensen om ons heen.Vreemde moeder heeft hij.

Ondertussen leggen we de laatste hand aan mijn kerstpakket. Via mijn werkgever kon je zelf een kerstpakket uitkiezen. Maar als je al 15 jaar getrouwd bent, heb je wel een theepot en een boormachine en boeken heb je ook wel. De kinderen mochten kiezen en ze kozen voor een ouderwets kerstpakket. Een doos met wijn en crackers en jam en allemaal lekkere dingen. Dus hebben we gekozen voor een bon van de H.ema en zijn we zelf een pakket gaan samenstellen met allemaal dingen die de kinderen lekker vinden. En een fles rode wijn. Want die vind mamma lekker. En dat is het enige wat ze hebben onthouden. Er zat een fles wijn in voor mamma. (ik voel me een beetje een zuipschuit nu) Morgen als ze wakker worden ligt hij onder de boom. Jammer dat ik morgen nog moet werken, ik had graag hun gezichten willen zien.

Vanaf mijn plek in de hoek van de kamer, wens ik alle lezers van mijn blog een fantastisch sfeervol kerstfeest met al jullie geliefden, een heel mooi uiteinde, en een liefdevol en gelukkig 2014!

Anna Marie.