vrijdag 17 januari 2014

Vreemde vogel.

Even voor de goede orde: het gaat goed met pappa. Hij heeft zijn eigen bedrijf opgezet, hij kan zijn eigen tijd indelen en kan zelf bepalen welke klussen hij wel en welke hij niet doet. Wat echter blijft, is dat pappa nooit meer de oude pappa zal worden. Hij is onder andere sneller moe en afgeleid. Geeft niets, maar zie daar als kind maar mee om te gaan. Onze oudste kinderen hebben daar externe hulp bij gekregen, maar na een paar sessies worden ze weer op straat gezet. Voor kinderen met een zieke pappa of mamma is er geen (langdurige) hulp voorhanden in Nederland.We zetten ze met al hun vragen weer gewoon op straat. Om kinderen zoals die van ons te helpen, heb ik vanmorgen besloten dat ik bepaalde situaties ga beschrijven uit het oogpunt van het kind. Hieronder deel 1.


Sarah is een meisje. Een heel klein meisje. Sarah heeft ook een broertje en een broer. Verder leven er bij Sarah nog een pappa en een mamma. Vreemde vogels zijn ze. Leven een beetje geïsoleerd van alle andere mensen. Dat komt omdat pappa soms een beetje raar is. Pappa is namelijk ziek geweest en daardoor is pappa een beetje anders.

Pappa kan zich moeilijk concentreren. Maar soms is hij te geconcentreerd. Als pappa zich niet kan concentreren kan het gebeuren dat hij naar school gaat om zijn kinderen op te halen en dan vergeet hij er 1. Dan is mamma altijd boos, want dan moet ze zelf weer snel naar het schoolplein om het vergeten kind op te halen. Soms echter is pappa te geconcentreerd. Dan zit hij vast in zijn hoofd. Gek is dat, want Sarah ziet hem dan gewoon op de bank zitten. Maar pappa ziet dan niets. Je kunt het aan zijn ogen zien zegt mamma altijd, maar Sarah ziet gewoon 2 blauwe ogen. Volwassenen zijn raar!

Broer  is ook al een vreemde vogel. Hij heeft ook last van storingen. Dat klopt. Daar weet Sarah alles van. Sarah is dom volgens broer. Broer is zelf dom, want iedere keer als hij zegt dat Sarah dom is en haar mond moet houden, stuurt mamma hem naar zijn eigen kamer. Hij heeft dan straf. En hoe dom is het om telkens voor hetzelfde straf te krijgen? Gister was hij ook dom. Maar toen kreeg Sarah op haar kop van mamma. Dat mocht ze niet zeggen, maar het was wel zo.

Broer fietste ’s morgens naar school. Mamma was al lang aan het werk en dus fietste pappa mee. En dat ging eigenlijk wel goed. Tot ze op het schoolplein waren. Toen werd broer heel boos op pappa, want pappa was de fietssleutels van broer vergeten. Broer kan de sleutels niet zelf meenemen. Hij moet dan de sleutels in zijn broekzak doen, en dan raakt hij in paniek. Mamma neemt dus altijd de sleutels mee, maar ja, die was er niet. Pappa had een oplossing. Broer kreeg het slot van pappa. Maar volgens broer klopte dat niet. En dus fietste hij zo weer terug naar huis! Terwijl de bel al was gegaan. Oei-oei.

Gelukkig bracht pappa eerst mij en mijn kleine broertje naar de klas. Daarna ging hij grote broer halen. Die kwam dus veel te laat op school, en ze gaven elkaar de schuld. Pappa vond het de schuld van broer; broer vond het de schuld van pappa. En dan is het tussen de middag echt niet gezellig hoor! Gelukkig kwam mamma vroeg thuis en kon ze ons om 1 uur naar school brengen. Met de sleutel van grote broer. Grote broer die zo in de war was, dat we bijna weer te laat kwamen, want tussen de middag ging hij zijn hele ochtendritueel weer herhalen.


Zijn gezicht wassen, zijn tanden poetsen, opnieuw gel in zijn haar en deo onder zijn T-shirt. Pappa heeft dan blauwe ogen waar hij echter niets meer mee ziet volgens mamma, en mamma raakt geïrriteerd, omdat ze moe is. En omdat er nooit een einde aan komt. Dat vind Sarah nog het engste. Er komt nooit een einde aan. Maar waaraan dan? Geen idee heeft Sarah. Gelukkig komen er vanmiddag weer allemaal vriendjes spelen. Want dat is het voordeel. Dat mag altijd van mamma. Iedere dag! En dan mogen we knutselen en met de klei en koekjes bakken en piratenschepen bouwen in de tuin! Alle kindjes willen graag komen spelen. Omdat het bij ons allemaal net iets anders gaat.  1 keer hadden kleine broer en zijn vriendje zelfs een bouwkraan getimmerd van oud hout en spoelen van de naaimachine. Zo in de tuintafel getimmerd! Mamma stond even stil te kijken naar dat bouwwerk in haar witte tafel. Gelukkig moest ze toen heel erg lachen. Het gaat allemaal net een beetje anders bij ons.


4 opmerkingen:

  1. Voor volwassenen is het vaak al moeilijk te begrijpen hoe iemand van binnen in elkaar zit, laat staan dat kinderen snappen waarom iemand iets doet wanneer dat volgens hun logica en leefwereld totaal niet logisch is. Als er binnen een gezin meerdere leden zijn die op hun eigen maar vaak niet te begrijpen wijze leven, lijkt mij dat reuze complex en ook energievretend. En al helemaal voor diegene die de boel toch enigszins bij elkaar en op de rails probeert te houden! Dat verdient bewondering en respect!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Knuffel voor Sarah en een arm om de schouder van mama, want dit is allemaal best ingewikkeld en dan is een beetje extra aandacht misschien net even prettig!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat mooi geschreven weer! Zo duidelijk. Hier kunnen andere kinderen heel veel aan hebben. Dé beste hulpverlening!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Voor brusjes valt het soms allemaal niet mee en al helemaal niet als zowel je broer als papa hun eigen 'versie' hebben. Af en toe zo'n moment met mama alleen doet (hier in ieder geval) wonderen. Petje af voor jou dat je jullie totaal niet standaard toko blijft runnen, prima manager dus!!

    BeantwoordenVerwijderen