vrijdag 9 mei 2014

Een warrige dag.

Ja, het zal wel weer eens niet denkt u nu met zijn allen. Maar geef toe, er zijn al een hele tijd geen verhalen verschenen over avonturierende kinderen, afwezige pappa’s of  blunderende mamma’s. Veel te druk met het schrijven van verhalen. Mijn hoofd loopt helemaal over, en dus had ik totaal geen tijd meer om achterover te gaan zitten om met een kritische blik naar mezelf en mijn bij tijd en wijl falende functioneren te kijken.

Nu dus wel. 4 kinderen zitten ademloos naar een film te kijken, pappa heeft zich bij de kinderschare aangesloten en lacht om het hardst. Eet ook het aller snelst zijn chips op overigens. 4 kinderen? Nee, geen aanleiding om terug te gaan lezen, gewoon een vriendinnetje van Sophie die komt logeren. Hadden de dames besloten. ‘C. komt slapen dit weekeinde.’ ‘Ja, van vrijdag op zaterdag kom ik. En dan word ik wel weer vroeg opgehaald, vanwege het sporten. Dus je kunt niet uitslapen.’ Gna-gna-gna. Zal ik nu gaan vertellen dat ik morgenochtend gewoon om 7.00 op mijn werk moet zijn? Dat ik dus om half 7 op de fiets zit en ze om 6 uur hun bed uittrommel? Hoezo uitslapen? Het is geen vakantie! Of wacht ik eerst de zondag toch even af voor ik weer verander in de gemene mamma heks.

Moederdag. Zondag is het Moederdag. Vanmiddag zette jongste zoon zijn eigen traditie vrolijk voort. Amper thuis, met druipende jassen nog aan, overhandigde hij stralend en met de aller-aller liefste kus van de wereld zijn cadeau aan mij. ‘Mag ik wel het doosje terug dat er in zit? Die vind ik zo mooi, die ga ik zelf weer gebruiken. Maar die speld mag u wel houden. En het gedicht moet u zelf lezen. Daar ben ik te moe voor.’ Ja, en ik weet het. Dan moet ik streng zijn en zeggen dat het zondag pas Moederdag is. Dat hij zondag zijn pakje pas mag geven. Maar van wie mag dat pas zondag? Ik ben toch iedere dag moeder? En er zijn ook echt dagen dat mijn kinderen mij achter het behang plakken. MIJ!!!! Maar dus niet vandaag. Vandaag kreeg ik een hele mooie speld, ook wel broche genoemd, het doosje moest ik weer afstaan en het gedicht is vast ook prachtig als hij voorgedragen wordt.  

Oudste zoon heeft zijn pakje weer verstopt. Zelf. Dat is inmiddels ook traditie, want zoon vergeet (net als dochter) zelfs waar zijn oren ook alweer zitten. Dus als hij op vrijdag een pakje verstopt, heeft hij twee dagen later echt geen idee waar hij hem nu gelaten heeft. En zo lig ik dus al een paar jaar achter elkaar moederziel alleen in mijn bed op Moederdag. Huilende zoons en pappa zoeken naar cadeau, dochter heeft altijd honger en zit beneden aan het ontbijt, terwijl ik dus liggend in mijn bed een poging doe om alle kruimels op het blad te laten. Kruimels van ontbijt die ik zelf werkelijk nooit zou bedenken, laat staan zou opeten, maar er was iets met een gegeven paard. Zoon zit inmiddels echter in groep 8. Zal dus in staat moeten zijn om iets langer dan 2 dagen te onthouden…. We gaan het zien aanstaande zondag.

Dan hebben we pappa nog. Vandaag kreeg ik nog te horen dat ze pappa weer zo warrig vonden. Dat kan kloppen. Er speelt zo veel in zijn hoofd, dat hij echt even geen energie meer heeft om sociaal actief te zijn. Geeft ook niets, want het gaat verder goed met pappa. Hij kan de signalen in zijn hoofd redelijk aanvoelen en pakt ook gewoon af en toe zijn rust. Dat hij dan warrig overkomt, of niet de gewenste antwoorden geeft: het is niet anders. Wat wel heel lekker is, is dat derden mij er op aan spreken. Weet ik dat we weer even beter moeten opletten.


Met de kinderen gaat het goed. En met mij dus ook. En blunders? Nee, even geen blunders die ik met u deel. Komt wel weer hoor. Ons leven is namelijk nooit saai. 

6 opmerkingen:

  1. Al reageer ik niet vaak, als ik je verhalen lees, vind ik ze vaak kostelijk. Ook deze is weer leuk. Alleen hoop ik dat je aanstaande zondag niet moederziel alleen in je bed hoeft te liggen ;-). Fijn weekend.

    Lieve groet, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik wilde ook beginnen met "ik reageer eigenlijk veel te weinig".
    Maar ik geniet altijd wel van je verhalen hoor, en hoop net als Ingrid dat je Zondag niet alleen bed ligt, maar de hele kliek erbij.

    Fijn weekend

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ook ik moet altijd wat lachen als ik jouw verhalen lees, ook heb ik veel bewondering voor jou. Ik vind het zo knap dat jij zo positief in jullie toch zeker niet saaie leven staat! Uiteraard wens ik je hoe dan ook een fijne Moederdag!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Je weet toch altijd weer een glimlach om mijn mond tevoorschijn te toveren! Je kunt alles op zo'n komische manier beschrijven!
    Ik heb er bewondering voor dat je dat, met je toch niet zo gemakkelijke leven, kunt!
    Geniet van die kinders van je op moederdag, ik hoop dat de cadeau's gevonden worden en het ontbijt deze keer meevalt!

    groet Trijnie

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Zo heerlijk herkenbaar is dit weer... Mijn meiden zijn volwassen en hebben hun eigen leven. Daarom doen we niets meer aan moederdag, maar neem ik ze rond die datum mee uit eten. Zelfgemaakte cadeautjes doen we ook niet meer aan...haha...
    Ik wens je een heerlijk weekend,
    Lieve groet,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Onze huisspreuk past ook zo bij jullie (never a dull moment) maar tussen de regels door lees ik ook dat het af en toe voor jou best pittig is met al die gebruiksaanwijzingen. Ik heb af en toe al moeite met één zo'n ingewikkelde handleiding. Petje af dus voor jou!!

    BeantwoordenVerwijderen