donderdag 3 juli 2014

Golfen.

Rune en Julia hebben langs de golfbaan golfballetjes gevonden. Wel 50 verschillende. Mamma is daar ooit mee begonnen. Golfballetjes zoeken langs golfbanen. En als je er eenmaal een paar hebt gevonden, wil je iedere keer weer zoeken. Lang niet altijd kan dat. Je mag bijvoorbeeld nooit op de baan komen, alleen maar aan de randen lopen. En in Nederland kan zelfs dat helemaal niet, want daar mag je niet eens bij de banen in de buurt komen.

Julia en Rune nemen de ballen mee op de trampoline. Ze leggen de ballen in het midden van de mat en dan beginnen ze te springen. De balletjes stuiteren alle kanten op. Als Julia en Rune rechtop blijven staan gaat dat goed, maar als ze vallen of gewoon even op de mat willen zitten, gaat het mis. Dan stuitert zo’n bal tegen je hoofd aan. En dat doet best zeer.

Terwijl ze allebei met een bult op hun hoofd op de mat zitten, zien ze opeens iets interessants. Aan de onderkant van de regenpijp ligt een verlengstuk. Een stuk goot, zodat het regenwater een stuk verder van het huis de grond in zakt.  Aan de bovenkant van de regenpijp zit een zelfde goot. ‘Als we nu eens een balletje in die goot gooien, dan rolt hij zo via de regenpijp en de halve pijp het gras in. Dan kunnen we echt golfen!’Julia en Rune springen van de trampoline op de grond en gaan onder het huis staan. 1 voor 1 gooien ze een balletje omhoog in de hoop dat die in de goot terecht komt.

Dat gaat een hele tijd goed. Ze gooien de balletjes omhoog en soms rolt er een balletje roets naar beneden door de regenpijp. Vlak voor hun voeten komt hij tot stilstand om vervolgens met een zwieper weer de lucht in te gaan. Na 10 minuten zijn de balletjes op. Ze liggen allemaal in de regengoot. ‘En nu?’ ‘Nu ga ik naar boven om met een stok de ballen door het gat te duwen. Wacht even.’ Julia rent naar boven en doet de deur naar het balkon open. Daar mag ze eigenlijk niet komen, want mamma is bang dat ze dan naar beneden valt. Maar ik ben geen baby meer denkt Julia en daarnaast let mamma toch niet op. Die zit weer eens te lezen. Met een stok duwt ze de ballen richting het gat in de goot. Roets, roets, roets, roets, allemaal gaan ze naar beneden. Rune danst beneden van plezier. ‘Kom je naar beneden? Dan doen we nog een ronde!’ Julia rent de trap weer af en pakt net als Rune een bal. ‘Bij 3 gooien we allebei tegelijk een bal omhoog. Oké? 1-2-3!’

RINKEL! Met een oorverdovende klap slaat 1 van de ballen een enorm gat in de ruit. Ze zien oma met grote ogen van schrik om zich heen kijken en ze zien hoe mamma uit de woonkamer komt en boos is op oma. “Wat doet u nu?’ Horen ze mamma tegen oma roepen. Oma kan alleen maar naar het gat in het raam wijzen. Mamma kijkt waar oma met open mond naar wijst en ziet dan een groot rond gat in de antieke ruit zitten. Daarachter ziet ze twee huilende kinderen.


‘Wat hebben jullie in hemelsnaam gedaan? Ik schrok me een apehoedje!’ Mamma kijkt naar alle golfballen en dan weer naar het raam. ‘Zijn jullie gek geworden? Gaan jullie nu gewoon golfballen door mijn ramen gooien? Naar binnen jullie!’ ‘We gingen geen ballen door het raam gooien,’ snikt Julia ‘we gooiden de balletjes in de dakgoot en dan rolden ze via de regenpijp naar beneden en kwamen ze voor onze voeten terecht.’ ‘En ik denk dat de bal van Julia door het raam ging hoor mam.’ Snikt Rune nog veel harder.’ Echt niet. Ik zag mijn balletje omhoog vliegen. Ik denk dat het de bal van Rune was hoor mam.’ Mamma kijkt naar twee snikkende kinderen, naar een berg glas, naar een groot gapend gat in het raam en naar oma die nog steeds met open mond en verschrikte ogen naar buiten staat te wijzen. Dan begint ze te lachen. Het beeld van oma is ook wel heel erg raar. ‘Kom jongens, dan tapen we het raam af en dan zetten we er in de zomer wel een nieuw raam in. Er zal eens een doodnormale saaie dag mogelijk zijn met jullie.’ Zegt mamma met boze stem, maar Rune en Julia zien allebei dat mamma pretlichtijes in haar ogen heeft. Mamma wil helemaal geen doodnormale saaie kinderen en ook geen doodnormale saaie dag.


3 opmerkingen:

  1. Hoi Anna Marie,
    Van begin tot eind van je verhaal heb ik het allemaal zien gebeuren. Je schrijft zo beeldend, net of ik er bij was... Wat een leuk verhaal weer, maar wel zonde van die antieke ruit natuurlijk...
    Ik wens je een heel mooie vrijdag,
    Lieve groet,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jammer van die ruit, maar de kinderen hebben een hoop lol gehad.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Geweldig, humoristisch verhaal! Maar ja...ik kan lachen maar hoef het niet te betalen! Toch jammer van de ruit maar ik vond het wel ingenieus bedacht van ze en ja......dan zit een ongeluk in een klein hoekje.
    En eh.....heb je het wel weer goed gemaakt met oma: kreeg ze zomaar eerst de schuld!

    groet Trijnie

    BeantwoordenVerwijderen