Sneeuwballengevecht.

Het sneeuwt in Zweden! Dikke vlokken dwarrelen neer en toveren de groene ondergrond om tot een dikke witte deken. De kinderen weten niet hoe snel ze zich aan moeten kleden, om maar zo snel mogelijk buiten in de sneeuw te spelen. De eerste sneeuwpoppen ontstaan en Julia is bezig met een burcht. Inclusief 3D bouwtekening, want je moet natuurlijk wel goed voorbereid te werk gaan.  De jongens houden het voor gezien als ze de sneeuw smeltend en al hun ondergoed bereikt. Lekker naar binnen, kleding op de verwarming en terug in pyjama. Julia niet. Julia bouwt noest door aan haar fortificatie in de achtertuin. Als mamma vraagt waarom ze haar fort nu in de achtertuin heeft staan, achter het huis en zodoende helemaal geen vijanden aan kan zien komen is het antwoord van Julia kost maar krachtig. ‘Wacht maar af.’

En dat doet mamma. Binnen bij de verwarming. Als pappa even later voorstelt om naar het dorp te rijden om koffie te drinken bij de warme bakker, kleden de jongens zich weer snel aan. Koffie in het dorp betekent: Fika! Echte Zweedse Fika met allemaal lekkere koekjes en gebakjes! Omdat mamma al aangekleed is, loopt zij naar buiten om Julia te roepen.  ‘Julia, we wil..PLOF!’ Een sneeuwbal ploft uiteen op het bovenbeen van mamma. Voor mamma beseft wat er gebeurt, ploft er een tweede sneeuwbal uit elkaar. Nu op haar hoofd en een stukje sneeuw glijdt via het voorhoofd en de neus van mamma zo naar beneden om met een zielig plofje terecht te komen op de punt van haar schoen. Opeens begrijpt mamma waarom het fort van Julia achter het huis is gebouwd. Niet om indringers van buiten te bekogelen, maar om naar buiten komende mensen van binnen te verrassen met een sneeuwlading. Mamma laat het er echter niet bij zitten en ze duikt met een zijwaartse sprong links van de veranda. Daar rent ze gebukt richting de voorkant van het huis en gaat verwoed sneeuwballen rollen. De jongens staan ondertussen met een verbaasd gezicht al tandenpoetsend naar buiten te kijken. Wat doet mamma nu weer vreemd?

Als de deur opnieuw opengaat en een nietsvermoedende pappa naar buiten komt, ziet mamma haar kans schoon, ze sluipt met een lading sneeuwballen om het huis heen en terwijl pappa de eerste sneeuwballen ook al druipend van zijn kleding ziet glijden, gooit mamma de eerste bal met een boogje over de muur van het fort. Julia is even uit haar concentratie, en dan pakt pappa ook snel een pluk sneeuw. Van twee kanten vliegen de ballen Julia om haar oren. Maar uiteindelijk moeten pappa en mamma toch de aftocht blazen. Het fort van Julia heeft alle aanvallen weerstaan. Een betere plek om een fort te bouwen is er dus niet. Want zeg nu zelf: hoeveel aanvallers van buiten denkt mamma dat er komen? Hier bij het huis aan de rand van het bos, halverwege de spoordijk en als allerlaatste huis aan een doodlopend pad? Nee, dan Julia. Die weet wel hoe ze van haar stapel sneeuwballen af moet komen. Maar nu eerst naar het dorp om met tintelende vingers van de kou, te genieten van schalen vol lekkers en warme koffie voor pappa en mamma.