Wat heeft Sinterklaas nu met boskabouters te maken? Alles!
Echt alles! Onze jongste zoon gelooft heilig in het goede werk van de
Goedheiligman. En dan niet zijn daden ergens ver in de verleden tijd, maar het
goede werk dat de beste man zo rond het einde van het jaar uitvoert. Cadeautjes
kopen voor alle kinderen die een verlanglijstje inleveren! Wauw. Je
schrijft/knutselt of plakt een verlanglijstje en de Goedheiligman gaat direct
voor jou shoppen. Toch anders dan die saaie pappa en mamma die het hele jaar
verkondigen: ‘geen geld, het geld groeit me niet op de rug, zie jij een
geldboom staan? We sparen voor je studie’ of nog erger: ‘we sparen voor je
hypotheek!’
Kind wil niet studeren en gaat later de wereldzeeën bevaren
op een houtvlot. Gebouwd van die omgehakte geldboom. Wilde jaar na jaar toch
niets aan groeien. Hypotheek! Zo ontzettend anno 2005! Kind wil transformers en
een nieuwe nerf en lego en een bal. Een voetbal. Van Lionel Messi. Dat is
namelijk de beste. Kind wil geen nieuwe sokken, geen nieuwe jas en al helemaal
geen nieuwe pyjama. Sinterklaas snapt dat. En Sinterklaas koopt alles. Echt
alles! Komt niet met 1 boot, maar wel met honderd boten. Passen alleen niet op
televisie. Is de uitzending te kort voor. Maar zoon weet zeker na het zien van
Sail Den Helder: al die Spaanse boten komen alvast pakjes brengen. Liggen in al
die enorme pakhuizen.
Ik kan het zoon niet kwalijk nemen. Wij hebben Sinterklaas gecreëerd.
En aan wat je zelf hebt gemaakt twijfel je geen moment. Je eigen appeltaart ben
je ook altijd trots op. Ook al is hij aangebrand en is hij niet te eten. Werkt
hetzelfde met kinderen. Ook je eigen creatie. En die vind je het aller aller
mooiste van de hele wereld. En ze zijn altijd superslim en superschattig en
superbehulpzaam en super super super geweldig. Echte kanjers die kinderen. Veel
ouders hebben naar mijn bescheiden mening een nieuwe bril nodig. Maar wie ben
ik. Heb Sinterklaas namelijk geplant in het hoofd van zoon. Hij heeft een
pappa, een mamma en aan het einde van het jaar komt Sinterklaas daar bij. Met
cadeautjes!!
Nu staan we op het punt dat we hem eigenlijk maar moeten
gaan vertellen dat we hem al 10 jaar volledig voor de gek houden. Sinterklaas
bestaat niet. Is gewoon pappa en mamma in 1. Hoe hip is dat? Genderneutraal.
Geen pappa, geen mamma. Sinterklaas is ze gewoon allebei! En dan loop ik door
het bos en dwaalt mijn blik af naar de knoesten in het hout, de barsten in de
schors, ga ik languit in het mos liggen om te turen naar deurtjes in een paddenstoel.
Luister ik met open oren naar het geritsel om me heen. Stap ik regelmatig
voorzichtig van het pad en tuur dan voor me uit. En zie en zie wat u met zijn
allen niet wilt zien.
Wat doe jij nu in hemelsnaam? Je jas is vies, er hangen
dennennaalden in je haar en je knieën zijn zwart van de prut op het pad.’ ‘Ik
zoek kabouters. ‘’Kabouters? ‘’Ja, kabouters in het bos. Dat zijn de liefste.
Ze helpen zieke dieren, wonen in bomen en in paddenstoelhuisjes en doen vooral
geen vlieg kwaad. Heel anders dan de bosnimfen. Daar moet je voor waken. Gemene
valse krengen zijn het.’ ‘Spoor jij wel helemaal? 41 jaar en op zoek naar kabouters?’’Nee!
Geen gewone, die zie ik genoeg. Boskabouters! Ik ben op zoek naar boskabouters
voor een portie geluk en gezondheid. Meer wens ik niet. Geluk en gezondheid. O
ja, en het Noorderlicht.’ Ik wens geluk en gezondheid en mijn zoon wenst een
Ninjago draak. Het is ons om het even wie dat door de schoorsteen laat zakken.
Ik geloof in kabouters, zoon in Sinterklaas en ouders in hun superkinderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten