zondag 1 oktober 2017

Sinterklaas en de boskabouters

Wat heeft Sinterklaas nu met boskabouters te maken? Alles! Echt alles! Onze jongste zoon gelooft heilig in het goede werk van de Goedheiligman. En dan niet zijn daden ergens ver in de verleden tijd, maar het goede werk dat de beste man zo rond het einde van het jaar uitvoert. Cadeautjes kopen voor alle kinderen die een verlanglijstje inleveren! Wauw. Je schrijft/knutselt of plakt een verlanglijstje en de Goedheiligman gaat direct voor jou shoppen. Toch anders dan die saaie pappa en mamma die het hele jaar verkondigen: ‘geen geld, het geld groeit me niet op de rug, zie jij een geldboom staan? We sparen voor je studie’ of nog erger: ‘we sparen voor je hypotheek!’

Kind wil niet studeren en gaat later de wereldzeeën bevaren op een houtvlot. Gebouwd van die omgehakte geldboom. Wilde jaar na jaar toch niets aan groeien. Hypotheek! Zo ontzettend anno 2005! Kind wil transformers en een nieuwe nerf en lego en een bal. Een voetbal. Van Lionel Messi. Dat is namelijk de beste. Kind wil geen nieuwe sokken, geen nieuwe jas en al helemaal geen nieuwe pyjama. Sinterklaas snapt dat. En Sinterklaas koopt alles. Echt alles! Komt niet met 1 boot, maar wel met honderd boten. Passen alleen niet op televisie. Is de uitzending te kort voor. Maar zoon weet zeker na het zien van Sail Den Helder: al die Spaanse boten komen alvast pakjes brengen. Liggen in al die enorme pakhuizen.

Ik kan het zoon niet kwalijk nemen. Wij hebben Sinterklaas gecreëerd. En aan wat je zelf hebt gemaakt twijfel je geen moment. Je eigen appeltaart ben je ook altijd trots op. Ook al is hij aangebrand en is hij niet te eten. Werkt hetzelfde met kinderen. Ook je eigen creatie. En die vind je het aller aller mooiste van de hele wereld. En ze zijn altijd superslim en superschattig en superbehulpzaam en super super super geweldig. Echte kanjers die kinderen. Veel ouders hebben naar mijn bescheiden mening een nieuwe bril nodig. Maar wie ben ik. Heb Sinterklaas namelijk geplant in het hoofd van zoon. Hij heeft een pappa, een mamma en aan het einde van het jaar komt Sinterklaas daar bij. Met cadeautjes!!

Nu staan we op het punt dat we hem eigenlijk maar moeten gaan vertellen dat we hem al 10 jaar volledig voor de gek houden. Sinterklaas bestaat niet. Is gewoon pappa en mamma in 1. Hoe hip is dat? Genderneutraal. Geen pappa, geen mamma. Sinterklaas is ze gewoon allebei! En dan loop ik door het bos en dwaalt mijn blik af naar de knoesten in het hout, de barsten in de schors, ga ik languit in het mos liggen om te turen naar deurtjes in een paddenstoel. Luister ik met open oren naar het geritsel om me heen. Stap ik regelmatig voorzichtig van het pad en tuur dan voor me uit. En zie en zie wat u met zijn allen niet wilt zien.


Wat doe jij nu in hemelsnaam? Je jas is vies, er hangen dennennaalden in je haar en je knieën zijn zwart van de prut op het pad.’ ‘Ik zoek kabouters. ‘’Kabouters? ‘’Ja, kabouters in het bos. Dat zijn de liefste. Ze helpen zieke dieren, wonen in bomen en in paddenstoelhuisjes en doen vooral geen vlieg kwaad. Heel anders dan de bosnimfen. Daar moet je voor waken. Gemene valse krengen zijn het.’ ‘Spoor jij wel helemaal? 41 jaar en op zoek naar kabouters?’’Nee! Geen gewone, die zie ik genoeg. Boskabouters! Ik ben op zoek naar boskabouters voor een portie geluk en gezondheid. Meer wens ik niet. Geluk en gezondheid. O ja, en het Noorderlicht.’ Ik wens geluk en gezondheid en mijn zoon wenst een Ninjago draak. Het is ons om het even wie dat door de schoorsteen laat zakken. Ik geloof in kabouters, zoon in Sinterklaas en ouders in hun superkinderen. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten