maandag 16 juli 2018

Gezinsuitbreiding.


Het moment dat je een foto ziet van een bandiet en op slag verliefd bent. Verliefd op een bandiet die het grappig vindt om met uitgestoken tong op de foto te gaan. Gezin gezocht die hem een liefdevol thuis kan geven. Ik laat foto aan kinderen zien en die zijn direct net zo enthousiast, voelen direct een band. Band met bandiet. Echtgenoot zwicht ook. Maar dan blijkt dat er nog iemand verliefd is geworden op tonguitstekende bandiet en wij worden een nacht in de wacht gezet. Een nacht en een dag.

Oudste zoon is aan het werk, maar appt ieder kwartier. Is er al nieuws? Oudste zoon! Oudste zoon die erg aan zijn domein gehecht is. Ja, maar hij is wel heel lief. Als hij maar niet denkt dat hij in mijn kamer mag. Daar loopt de jongste ook regelmatig tegenaan. Wil chillen in de slaapkamer van grote broer. Liggend op zijn bed spelen met de playstation, wordt af en toe gedoogd. Maar nieuw gezinslid moet vooral niet denken dat hij 1 stap in zijn kamer mag zetten. Weer een berichtje. Heeft u al iets gehoord?

Als we  aan het einde van de dag wachten op telefoon van mentrix van dochter, gaat de telefoon. Amicale mentrix die me joviaal bij mijn voornaam noemt. Het duurt even voor ik door heb wie ik aan de lijn heb. Niet de mentrix. Nichtje, die nestje kittens had. Ander gezin heeft afgehaakt. Wij mogen komen kennismaken! Oudste baalt als een stekker, heeft een feestje van zijn klas. Besluit niet mee te gaan. Jongste twee wel.

Op slag verliefd. Wederom op slag verliefd. Kan dat eigenlijk? Twee keer op slag verliefd zijn? Kleine wil helemaal niet zo veel van mij weten, maar dat trekt vast bij. We hebben nog een nacht bedenktijd, want het is natuurlijk niet niets, een nieuw gezinslid. Net als het in huize Bamestra soepel loopt kiezen wij voor een nieuwe kleine hummel. Een die we moeten opvoeden, die naar een dokter moet en inentingen krijgt. 1 die voorlopig in ieder geval niet mee kan op vakantie, 1 die ook zijn eigen plekje in huis wil.

We rijden niet direct naar huis, maar gaan eerst shoppen. Babyshoppen. Wat is er leuker vraag ik u? Zachte kleedjes en reismandjes, een vrolijke roze zet ik in de kar. Het is een jongen!! Roepen jongste twee in koor. Ja, maar misschien is hij wel stiekem homoseksueel. Dat kan toch? Nee, dat kan niet. Ik app het gezin waar hij zijn laatste nachtje woont. Is er een kans dat hij homoseksueel is? De oudste twee ruilen roze in voor blauw. Just in case mamma niet bij zinnen komt. He, misschien is hij net als mij wel kleurenblind. Is roze toch best hip? Roze vloekt bij onze stoelen zegt jongste en daarmee is die kous afgedaan.

We zien van alles, kar raakt voller en voller. Pappa is afgehaakt. Heeft een lange werkdag achter de rug in de volle zon en heeft het belangrijkste in de kar gelegd. Eten. Niet voor hem, maar voor nieuwste telg van het gezin. Pappa zit in een etalage te wachten tot wij klaar zijn. Wij rennen door groothandel tot vrouwenstem door de speaker galmt dat ze gaan sluiten. Bij de kassa reken ik een maandsalaris aan nieuwe spullen af. Jongste is inmiddels het overzicht kwijt en huilt tranen met tuiten. Er was nog zo veel meer te zien en alles was even mooi of nog mooier als het andere.
We spreken duidelijke regels af met kinderen: er wordt niet op de bank gelopen, niet op de tafel gezeten. Het aanrecht is verboden gebied en je tong uitsteken wordt in ons huis niet geaccepteerd. We gaan niet achter elkaar aan jagen en nee is nee, stop is stop. Je eigen slaapkamer is je eigen slaapkamer en van schoenen blijven we af.

Terwijl we thuis de spullen uitladen en ons huis nog een beetje meer zien dichtslibben bedenken we dat we het belangrijkste zijn vergeten. Een kattenbak! Voorlopig zal onze bandiet dus in een doos zijn behoefte moeten doen. We kunnen niet wachten. We krijgen gezinsuitbreiding!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten