maandag 4 februari 2013

Telefoon.


Ik heb een nieuwe telefoon. Al een paar dagen. En al een paar dagen ligt hij in een hoekje in de keuken. Blauw knipperend vraagt hij om aandacht als ik de keuken in loop. Ik ben er achter gekomen dat ik vrij vaak de keuken inloop. Om te koken; om iets lekkers te pakken; om koffie te zetten; om brood voor de kinderen te snijden; om een emmer sop te vullen voor de ramen. En iedere keer knippert dat blauwe lichtje.

Donderdagavond kreeg ik een nieuwe telefoon. Een Samsung Galaxy S3. "Leuk" Zei ik, en legde doosje neer. Op tafel. Ik ging namelijk uit die avond. Tapas eten. Weet u nog? Zoon keek mij niet begrijpend aan. Stond te stuiteren van enthousiasme. "Mag ik hem dan? Mag ik hem dan?" "Nee. Jij krijgt een telefoon als je naar het VO gaat. Niet eerder" En ik vertrok.

Met mijn huidige telefoon kan ik bellen en gebeld worden. Niet dat ik dat ooit doe, of dat ik ooit gebeld word, maar het zou kunnen. Een vriendin stuurt me altijd sms-jes. Over hoe laat de wedstrijd begint; of de jongens samen kunnen spelen; of het goed met me gaat, en daarna belt ze me op mijn vaste lijn op. Want ik heb dat toestel nooit bij me. En ik lees eigenlijk al helemaal nooit die berichten. Sorry T! Maar met deze nieuwe kan ik internetten. Hoe handig!! Daar heb ik thuis gewoon een laptop voor. Met toetsenbord. Kunnen mijn vingers dansend over de toetsen verhalen maken. Maakt zo’n leuk geluid. Waarom zou ik internet willen hebben op een telefoon?

"Best handig dit nieuwe toestel. Er zit ook een hele zuivere camera op. Hoef je nooit meer met camera op stap"orakelt ben lyrisch de pluspunten van toestel. Ik kijk naar mijn camera met lens en kijk naar plat ding op tafel. Camera? Zie hem nog niet aan een koordje aan mijn nek bungelen. Ik besluit om toestel aan te zetten. Druk op uitstekende knopjes en verrek! Er gaat een lampje branden. Niet bij mij. Op toestel. Veeg uw vinger over het scherm om de telefoon te ontgrendelen. Zegt de telefoon. Veeg over scherm? Blub-blub-blub doet telefoon, maar verder niets. Ik roep hulp in op fb. Vrienden weten raad, want vrienden hebben allemaal al een internettende camera die belt. En wappert. Ik kan er straks ook mee wapperen naar mijn vrienden. Vroeger zwaaide je als je een bekende tegenkwam. Vroeger zei je goedemorgen als je op straat liep en iemand tegemoet liep. Tegenwoordig wapperen we met telefoon in hand. Kijken elkaar niet meer aan. Vereenzaming op straat.

Na een tijdje vegen over beeldscherm kreeg ik verrek! echt een startscherm. Telefoon vroeg of dit mijn huidige positie was. ???? Ja, dit is mijn huidige positie. Ik zit nu hier. Plots kreeg ik het weersbericht te zien in mijn scherm. Half bewolkt 6 graden. Kijk! Toch best handig zo’n telefoon. Scheelt me ’s morgens het openschuiven van de gordijnen. Ik hoef alleen maar op mijn telefoon te kijken om te zien wat voor weer het buiten is. Waar is de tijd gebleven dat we de Enkhuizer Almanak raadpleegden? Dat we aan de hand van een dennenappel konden zien wat voor weer het zou worden? Dat we aan overvliegende vogels de seizoenen konden raden? Weg mensen. Die tijd is weg. Ingehaald door wapperende telefoon. Met ingebouwde buienradar. Hoe handig!

Na een half uur had ik zowaar twee contacten in mijn telefoon en niet alleen de nummers, maar ook email adressen, thuis- en werk adressen en verjaardagen konden in het systeem gezet worden. En of iemand vriend was, van school, van je werk of overig. Je zult toch bij overig komen te staan in telefoon. "Wat ben je?" "Nou ik ben overig" Scheelt me trouwens straks zowaar ook nog een adressenboekje. En de camera? Geen idee. Mijn broer kwam vrijdag langs en die heeft dezelfde telefoon. Hoe toevallig! Mijn broer ging uitleg geven. Heel snel! Moest ik even aan wennen. En ik mistte stap 1-2-3 en 4. Was dus al verslagen bij de start. Maar mijn broer maakte een paar foto’s van de kinderen, van de ongestreken berg was en was zeer tevreden. Ik ook.

Ik kan straks foto’s maken en dan direct delen op fb. Handig, maar waarom zou ik dat willen? Ik kan straks tijdens het dineren in restaurant mijn tafelgenoot mijn tafelgenoot laten, onderwijl communicerend met mijn vrienden die niet mee zijn. Kan up to date blijven terwijl ik elders ben. Hoe handig! Maar zo niets voor mij! Ik ben meer van de echte contacten. Die waar de warmte van af straalt. 1 ding was dan wel weer handig. Je hoeft geen Valentijns brieven meer te schrijven. Je wappert je geheime liefde gewoon een standaard plaatje toe. Afzender: en daar sta je dan met naam en nummer. Hoezo geheime liefdes? Laat mij maar schrijven. Met een pen en een afzender. Nomen Nescio. Ja, ik ben van de oude stempel.

Na het vertrek van mijn broer ging telefoon weer terug in de hoek. In de keuken. Want ik ben eigenlijk nog helemaal niet toe aan nieuwerwets ding. Ik internet via mijn laptop, heb geen routeplanner nodig, doe mijn betalingen zittend op een stoel achter de pc, zwaai gewoon naar mijn vrienden als ik ze tegenkom, loop naar buiten en ervaar het weer en sleep bij ieder uitje zware camera met lens met me mee.  Lees mijn kranten gewoon gezellig zittend op de bank met een kop koffie onder handbereik. En als ik mijn boodschappen doe ben ik niet bereikbaar! Misschien wel hopeloos ouderwets, maar wel zo rustig. Ik loop door de supermarkt en wentel me in absolute anonimiteit. Niemand die mij kent, en niemand die mij belt. Ik groet de broodmeisjes, krijg een blokje kaas van de kaasjuffrouw en van de manager een glimlach. Gewoon. Zonder hulp van mijn telefoon. Ik ben dan wel ouderwets, maar intens gelukkig met verworven vrijheid. 

4 opmerkingen:

  1. Dat jij een nieuwe telefoon hebt, weten we n u al een paar dagen...ik benieuwd, maar je blogbericht verdween iedere keer..zal wel met je telefoon te maken hebben:)maar wat doe je er nu mee???en wat wil je er mee...aan mij dus ook niet besteed, mijn telefoon ligt vanaf 21 december onopgeladen ergens op zolder in een oude jas..niet professioneel, maar iedereen mailt me...dus...
    Maar jij weet er binnenkort vast raad mee...
    Maar even een vraag hoe was het nu met die Tapas:) grijns...


    Fijne week meis!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Nou ik ben niet heel handig met mijn telefoon en ik hoefde er ook geen internet op....maar nu ik het heb, wil ik het niet meer kwijt. Facebook heb ik er al afgehaald want mijn telefoon kan het allemaal niet aan dus ik gebruik hem al iets minder. Je wordt gewoon verpest door zo'n ding hoor, zelfs aan tafel ligt hij naast me voor als de kinderen me misschien even nodig hebben.... Het is er beslist niet gezelliger op geworden sinds we allemaal met ons mobieltje lopen, helaas.

    Ik ben benieuwd hoe je over vier weken over je nieuwe aanwinst denkt.

    Heel veel plezier!
    Groetjes,
    Debby

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik heb sinds kort ook zoiets. Omdat ik toch mee wil blijven draaien, en het is ook wel makkelijk. Maar ik zal het nooit zo gebruiken als de jeugd (en sommige ouderen), die de hele dag met dat ding in de hand zitten.
    Ben benieuwd hoe je er over 1 maand over denkt.

    Fijne dag
    Lia

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik heb er geen. Ik heb wat jij had en denk erover zoals jij. Ik wil er ook geen een. Mijn mobieltje is al vrij oud, maar hij bevalt me zo. Ik hoop niet dat hij stuk gaat, maar als hij stuk gaat, ja, kun je dan nog wel een eenvoudig mobieltje kopen en zal ik dan ook voor de bijl gaan? Ik zal er in ieder geval niet verslaafd aan raken. Althans, daar ga ik nu van uit.
    Ik ben ook benieuwd hoe jij er over een poosje over denkt.
    Groetjes van Gon

    BeantwoordenVerwijderen