Tapas.

We gaan tapas eten vanavond. Gewoon bij 1 van mijn tantes. Niet in een restaurant. Gewoon zelf tapas maken en meenemen. Voor iedereen 1 tapas. Of was het voor iedereen 6 tapas? Of moest je 6 mensen meenemen met ook ieder 6 tapas. Verwarring alom. Kwam door mij. Als we alle 6 namelijk 1 tapas meenemen, heb je dus 6 tapas. Beetje weinig vind u ook niet. Ik wel. Ik hou erg van eten. Dus ik zette Ben aan het werk en ik zette de kinderen aan het werk en nam mee: Zweedse zalmrolletjes en Noorse appeltaartjes. En zelf nam ik dan wel mijn goede humeur mee. Maar ik werd toch een beetje aangestoken door dat hele tapas gebeuren. Ik zou toch ook wel iets kunnen maken? Gewoon zelf? Voor mijn verjaardag kreeg ik een tapas maak boekje voor dummies. Appeltje eitje dus. Tapas voor dummies. Tapas voor mij.

Ik begon met de gazpacho. Mooie rode substantie op de foto. Gezellig in een glaasje en dan een stuk karton erin. Stuk karton heet met een luxe woord: serranochips. Voor in de oven. Dat kan ik. Koken uit de oven vind ik erg leuk. Gewoon alle ingrediënten die je in huis hebt in een ovenschotel, in de oven. Lekker eten. Maar nu gingen alleen de serranoplakjes in de oven. Loeidure ham die je vervolgens uitdroogt. Heeft dat beest dus voor niets lekkere malse billen gekweekt op de bergweiden van Oostenrijk. Of in de pruttige klei van West-Friesland. Maar we denken het beest liefdevol in een romantische omgeving. Dat zit zo: ik ben normaal niet zo van de romantische, maar nu ben ik verliefd. *Zucht*

De tomaten moest ik teder onderdompelen; ontschillen en in de keukenmachine doen. Nu had ik die hele keukenmachine dus nog nooit van mijn en zijn hele leven gebruikt, dus dat was ook wel spannend. Komkommer, rode paprika. Rode paprika. Die had ik net aan Niels gegeven. Groene dus. Spaanse peper. Spaanse peper? Oeps. Gister door de nasi gegaan. Ik heb nog wel een potje peper. Zal ook wel goed zijn. Alles in de machine en blenderen maar. Ik heb nu groene soep ipv rode en de peper is een beetje overheersend. Geeft niets. Ik neem het gewoon mee, serveer het in mooie glaasjes, met dat stukje kartonnen ham en dan is het tafelversiering. Moeten we per slot van rekening ook hebben.

Ik bladerde verder, had de smaak te pakken en kwam uit bij de gevulde uitjes. Uitjes schillen, in een bouillon 20 minuten gaar laten koken en dan het binnenste eruit lepelen en mengen met roomkaas. Nou, ik geef het u te doen. Heeft u ooit geprobeerd om het binnenste van een ui uit te lepelen? Niet te doen! Ik besloot de uien na enige mislukte uitlepelpogingen gewoon in zijn geheel in de machine te doen en te mengen met de roomkaas. Nu had ik dus een hele mooie uienvulling, maar wat moest ik daar dan mee vullen? Geen idee. Paprika? Zaten dus in Niels en in de groene soep. In de resterende tomaten? Grillen in de oven en dan uienmengsel erin? Ook dit gerecht neem ik mee. Zet ik het in een schaaltje op de verwarming. Om de vieze geurtjes van de frituur te verdrijven. Zal mijn tante vast heel blij met me zijn. Of gaat het huis dan onwelriekend ruiken naar ui? Naar heel veel ui?

De appeltaartjes maak ik toch maar zelf, want Niels zit op school. Staat een beetje vreemd als ik hem thuis houd omdat hij voor zijn moeder Noorse taartjes moet bakken. Voor ik aan de slag ging las ik bij Trudy op haar blog dat ze een banaan door haar appeltaart had gedaan. En laat ik nu ook een banaan in huis hebben!! En cashewnoten. Ook gezond. Fijn geslagen met een deegroller en hup in het mengsel. De appel was een beetje zuur en de banaan neutraliseerde het geheel. Ze staan nu in de oven. 6 hartjes. Omdat ik dus verliefd ben. *Zucht* En nog een paar kleine vormpjes voor de kinderen voor vanavond. Want mamma gaat wel lekker uit eten, maar de kinderen willen ook wel een feestje. Bij ons is het eigenlijk altijd feest. Er gebeurt zoveel in ons gezin, ook nu weer, en dan moet je zelf de slingers ophangen om het leven nog een beetje leuk te laten zijn. Voor jezelf, maar zeker ook voor de kinderen. Ik ben heel benieuwd vanavond.

En als ik morgen of overmorgen niet reageer op uw blogs, dan heb ik toch ergens een regel van de repten gemist en lig ik gezellig ziek te zijn. En voor mijn tantes en mijn nichtjes die vanavond ook aanschuiven: ik snap het best hoor als jullie mijn groene soep met kartonnen chips gewoon laten staan en de uien op de vensterbank proberen te verdringen. Blijven we evengoed gewoon goede vrienden. En gaan we volgende keer gewoon weer naar dat leuke restaurant.