woensdag 6 maart 2013

Sophie en het ei.


Sophie komt huppelend uit school. Huppelend. Op dit soort momenten ben ik jaloers op mijn dochter, want ik kan niet huppelen. Gaan mijn benen en armen de verkeerde kant op, raak ik in de knoop en val ik met mijn snoet zo op de tegels. Midden in het winkelcentrum, of midden op het schoolplein, want zo handig ben ik dan weer wel. Ik oefen niet gewoon iedere week in het geniep in een donker bos, nee; ik ga enthousiast oefenen op het drukste plein in de buurt. Maar goed. Sophie kwam dus uit school.

“Mam, we zijn bij de dierentuin geweest en ik heb een ei gekregen! Iedereen wilde hem, maar meester had een getal onder de 10 en niemand had het goed. Behalve ik dus. Ik had 4 en het was ook 4. Ik heb een ei gekregen!” Stralend slaat ze met haar vlakke hand op haar jaszak. Op haar jaszak van haar nieuwe jas. Dan gaat hij stuk op de fiets. Zullen we hem in mijn fietstas doen? Of in je eigen fietsmandje? Fietsmandje weg. Of in een drinkbeker. Ik denk aan een ei van een vogeltje dat uit een nest is gevallen. Ik denk aan een ei van een kip die gepeld is. Het ei. Niet de kip. Ik denk aan een ei van een kievit die uitgeblazen is. Breekbare eieren. En kijk naar fiets. Hoe gaan we ei vervoeren?

“Nee hoor, mam. Hij zit in mijn zak en daar zit hij goed. Hij gaat niet kapot.” Om dat te demonstreren slaat Sophie nog een keer tegen haar jaszak. Met platte hand. Zelf weten denk ik. Door schade en schande groot worden heet dat geloof ik. Mijn kinderen zijn eigenwijs. Hebben ze van mij. Ik kan niet anders dan toegeven. Als iedereen links gaat, ga ik rechts. Als iedereen in een bus stapt, ga ik lopen. Als iedereen naar pretpark gaat, zoek ik de natuur op. O wacht, dat is iets anders. Maar goed, mijn kinderen zijn duidelijk mijn kinderen. Beleven graag zelf hun leven. Worden met vallen en opstaan groot. Sophie fietst met ei in jaszak naar huis.

Als Finn en ik thuiskomen, loopt Sophie met een kippenei in haar handen door het huis. Een heel kippenei. Geen blaasgat te zien. Geen barst ook. Wat voor dierentuin hebben jullie bezocht? “ De dierentuin bij het kantoor van de directeur. Met die enorme konijnen en die kippen. Mam, ziet u nou echt niet dat dit een kippenei is?” Ja, dat zie ik dus wel. Heeft meester die voor je gekookt? “Nee, ze zijn niet gekookt, ze zijn gelegd. Deze is vers gelegd en ik heb hem gewonnen. Kunt u hem even koken?” Dus jij hebt gefietst met een echt vers kippenei in je jaszak? Die dingen gaan heel makkelijk kapot, en dan komt er heel vies spul uit! “Dat is geen vies spul mam! Dat is een ei en dat is gezond. En deze is vanmorgen vers gelegd. Erg lekker dus.”

Ontzettend leuk hoor. Een school met konijnen en kippen. Een school met tuintjes, een school waar muzikanten komen en met een schoolbos. Een school met creatieve middagen en voorstellingen. Maar als moeder hou ik het af en toe niet helemaal meer bij. Zoals vorige week. Ik zat te genieten van een kop koffie toen de telefoon ging. De meester van Sophie. Of ik niet moest rijden. Rijden? Wat maakt het die leraar nou uit of ik ga rijden of niet? Rijden? “Ja rijden. Naar de bibliotheek.” Ja! Volgende week dinsdag inderdaad. Is er een soort van tentoonstelling toch? “Nou, nee. Nu. Vandaag.”Nee hoor, volgende week. En ik nam nog een slok koffie. “Maar het is vandaag; nu dus en we staan al buiten te wachten.” Oeps! Compleet verkeerd in de agenda gezet. Koffie uit, jas aan en snel naar school. Ja, daar stonden de dames al te wachten. Met leraar. Leraar reed mee, snel gooide ik het oud papier naar achter. Heel even baalde ik. Denkend aan mijn koffie. Maar als je daarna met de kinderen een taalrondleiding krijgt waar de kinderen mogen dichten en verhalen mogen voordragen, dan vergeet je de koffie. En als je dochter dan ook nog stralend thuiskomt met een vers eitje dan weet je dat de kinderen toch wel op een bijzondere school zitten.

Nu op zoek naar een betere agenda.
Geen ei, wel de krokussen uit haar tuintje.

3 opmerkingen:

  1. Heerlijk, een eigen wijs kind ( ik kan uit ervaring meepraten ).
    Op wat voor een school zitten je kinderen dan? Ze doen leuke dingen, lijkt me.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Onze kinderen zitten op de Familieschool in Heerhugowaard. Hele leuke school met aandacht voor de natuur, kunst en cultuur. Maar vooral met aandacht voor het kind. Wij zijn heel tevreden!

      Verwijderen
  2. Een heerlijk verhaal en nog een wonder dat het ei niet stuk is gegaan....een school naar mijn hart hoor...wij zijn vandaag op de kinderboerderij geweest waar de koeien hooikoorts kregen volgens de kinderen heel logisch als ze de hele dag met hun neus in het hooi zitten...
    Genieten als je kind zoveel leuke dingen mogen leren en ervaren.

    Lieve groetjes,
    Eefie

    BeantwoordenVerwijderen