Kerstsfeer deel 2.

Ja, u leest het goed. Deel 2. En er komt ook nog een deel 3. Na het kerst debacle van gister in privé sfeer, en het ging nog veel verder daar waar het verhaal eindigde, gingen we vandaag voor de positieve verhaallijn. kerst versieren op school.

En nu mag u best weten dat ik er na gisteren eigenlijk een hard hoofd in had. ’s Morgens bij het ontbijt staarde de boom naar mij. ‘Ziet er nu niemand dat ik scheef sta? Ziet ook niemand dat er alleen een paar zielige lampjes mijn takken sieren?’ Ik staarde terug. Niet van plan om me te laten ondermijnen door een kerstboom.

Op school aangekomen werden we aangenaam verrast door een groep hulpouders. En onder het mom van: vele handen maken licht werk kwam mijn humeur weer terug. U kent mij. Ik ga niet bij de Kerstballen neerzitten. De eerste bomen stonden vrij snel in de gangen van de school. Doordat ze vorig jaar compleet in een tas zijn gegaan, inclusief lampjes en versieringen, was het nu een kwestie van in elkaar zetten en de versieringen er in hangen. Om 10 uur zaten we dus gezamenlijk aan de koffie en stonden de bomen. (Op 2 na)

Dat daarna het echte werk pas begon, het versieren van de gangen en de grote zaal en dat er juist in die kleine klussen de meeste tijd gaat zitten, had ik even onderschat. Vandaag dus de nodige meters gemaakt. Van zolder naar zolder, van gang groep 3 naar gang groep 7 naar groep 8, naar zolder, naar punaise, naar paperclip en van open haard naar koffiekamer. De stroopwafels die uitgedeeld werden smaakten me dus erg lekker. Dat zult u begrijpen. En mijn humeur werd met de minuut beter.

Na de lunch, we hadden ons verschanst in de kleuter gymzaal, gingen we met een nieuw en dus fris team van ouders op voor de laatste bomen en voor het versieren van de laatste gang. Dat er overal in school vreemde sterren in de meest afgrijselijke kleuren hingen was mij een doorn in het oog. Het leek wel kermis in plaats van de serene kerst sfeer die we zo graag wilden hebben. Gelukkig vond 1 van de kleuterjuffen dit ook en zodoende liepen we nog 1 laatste rondje door de school. Om al die ontsierende versieringen weer weg te halen. Met kerstmuts overigens. Het schijnt traditie te zijn dat de voorzitter van de Ouderraad vanaf het versieren tot en met het kerstfeest met een kerstmuts op het hoofd door de school loopt. Nu heb ik vaag het idee dat ik er tussen genomen wordt, maar het zou inderdaad zomaar traditie kunnen zijn.

Al met al heb ik weer een hele leuke dag gehad. Een vermoeiende dag dat wel, maar ik heb weer ook weer onbedaarlijke lachstuipen gehad, een Kerstman op de plaats van de directeur gezet (wie ziet het verschil) en de nodige kerstliedjes gezongen. We hebben weer zin in de kerst! Morgen dan toch ook maar weer het gevecht aangaan met mijn eigen bomen.

En 1 opmerking van een kleuterkindje wil ik jullie niet onthouden. In de gang van de kleuterbouw, stond een jongetje met hele mooie stekels in zijn haren zijn jas aan te trekken. ‘Wat heb jij een mooie stekels’ zei ik dus tegen hem, waarop klasgenoot mij van repliek diende: ‘mooie stekels? Mooie stekels? Hij lijkt anders wel een vis!’ Goed, wat dit met het Kerstverhaal te maken heeft weet ik niet, maar dit geeft wel aan waarom ik het nu zo leuk vind om op school te helpen, om op school te MOGEN helpen. De blik van kinderen. En hun nuchtere en eerlijke weergave daarvan.