Halloween.

Kent u die mensen die voor hun plezier een pompoen uithollen? En als ze dan klaar zijn en hun handen geurvrij hebben gewassen het geduld nog hebben om er kunstige tafereeltjes uit te snijden? Die mensen die het voor elkaar krijgen dat de bovenkant van pompoen na alle kunstnijverheid nog steeds passend is? Die er dan lichtjes inzetten zodat er een kijkdoos effect ontstaat? Pompoenen met lichtjes worden in de vensterbank gezet of bij de voordeur. Staat gezellig, pompoen roept naar een ieder die langsloopt: WELKOM! Ik bedenk me altijd 2 keer voor ik bij zo’n huis aanbel, mensen hebben vast te veel vrije tijd. Gaan dan uitgebreid vertellen over kunstclubjes en dan nip jij aan je thee, knik je af en toe alsof je gesprek begrijpt, zittend op een schone bank zonder broodkruimels. Ik krijg dan altijd flashbacks aan Hyacinth Bucket. Kent u die nog? Ik ben dan die buurvrouw die haar trillende stress handen niet stil kan krijgen en mijn thee in een tuimelbeker krijg.

Dochter wil ook opeens dolgraag een pompoen uithollen. ‘Weet u nog toen ik klein was mam, toen gingen we samen een pompoen uithollen en er figuurtjes uit snijden. Deden we er thuis een lichtje in en hadden we er heel lang plezier van.’ Ik weet het nog inderdaad. Als de dag van gisteren. Kinderen deden mee aan een workshop bij het tuincentrum. Ik dacht koffie te gaan drinken in het restaurant, maar stond na 5 minuten al met veel te klein lepeltje voor mijn enorme knuisten viezigheid uit pompoen te scheppen. Mijn handen zagen 5 dagen oranje. Ze stonken net zo lang. Kinderen sneden poppetjes uit pompoen en we kregen stinkding mee naar huis. Met een waxinelichtje. Na 2 dagen was mijn huis vergeven van een zure stank. Heeft me nog 2 dagen gekost voor ik doorhad waar stank vandaan kwam. Uit het binnenste van de pompoen. Onder teruggezet niet passend dak tierde de schimmel welig. Ik heb er die avond een vers waxinelichtje ingezet. Het schouwspel was feeëriek. De schimmeldraden zorgden voor een waar spektakel op de witte muren. Dochter was verrukt en heeft dit al die jaren in haar geheugen meegedragen. Het schouwspel, niet de stinkende schimmels. Idyllisch jeugdsentiment.

Ondertussen werd ik met de dag grijzer. Grijs bij mij ziet er niet uit. Een beetje als de boze Halloween heks. Met bezem en een puntmuts. 

U heeft in de afgelopen jaren reeds vele malen mee kunnen lezen met de soap: Anna Marie kleurt haar haren. Dit keer was ik goed voorbereid. Alles klaargezet; haarkleurmiddel Mahonie, oude handdoeken van de stapel en mixen maar! Het goedje werd een soort roze. (Kan ook oranje zijn geweest) In ieder geval een kleur die ik nog nooit gezien had. Zo ziet mahonie er dus uit. Verf zorgvuldig in mijn haar gesmeerd, gemorste vlekken op hoofdhuid direct weggeveegd met babyzalf en met handdoek om mijn nek naar beneden. W.egmisbruikers kijken. Klok van mijn telefoon onder handbereik. Ook geleerd, niet te lang in het haar laten zitten. Deed ik dus wel, want ik keek naar achtervolging, las een krantenartikel op telefoon, dronk veel te dure witte thee met aardbeien en vergat de tijd.

Mijn haar is klaar voor Halloween. Ideaal. We hoeven geen pompoenen uit te hollen, niet in de stinkende stank te zitten. Ik ga gewoon zelf voor het raam zitten met een waxinelichtje in mijn handen. Of bij de voordeur staan als heks. Met bezem. Zonder puntmuts, zonde van het kleuren anders.