zondag 31 augustus 2014

Finn bouwt een tijdmachine.

‘Mam, nog even over die tijdmachine. Kunnen wij die bouwen denkt u?’ ‘Uiteraard kunnen we dat.’ ‘Mooi, helpt u mee?’ En Finn loopt naar buiten. Op sokken, want dat gaat sneller. ‘We hebben hout nodig en spijkers. Een hamer heb ik al’ en Finn zwaait met een hamer boven zijn hoofd. ‘Hout, ja we hebben wel houten planken en ook nog ergens een houten bed.’ ‘Mooi! En we hebben een besturingssysteem nodig, maar laten we eerst de buitenkant maar bouwen. Pakt u het hout even?’

Stapels hout komen er achter het konijnenhok vandaan. Het houten bed blijkt van spaanplaat te zijn en staat helemaal bol en er groeien paddenstoelen op. Het hoofdeinde is wel goed. Met een paar klappen slaan we het hoofdeinde los van de rest van het bed.  ‘Het wordt een deur!’ Enthousiast staat Finn heen en weer te springen.  Mamma timmert de bed delen vast aan een paar planken. ‘Het is al een tijdmachine mam!’ Finn sleept twee tuinkratten naar de machine en slaat er met een paar klappen spijkers door. ‘Zo, dat wordt de keuken.’ Mamma heeft ondertussen een kapstok gevonden. Want hoe kun je nu door tijd en ruimte reizen zonder kapstok? Een tijdinstelknop heeft Finn ook al. Die sloopt hij samen met pappa uit een vaatwasser. Handig. Een pappa met een reparatiebedrijf aan huis.

Maar als de machine voor de helft af is, komen we hout te kort. ‘Oei, als ik nu naar vroeger reis, val ik er misschien wel halverwege uit, of sneeuw ik onder. Hoe moet dit nu? Hebben we nog ergens hout?’ Finn loopt met hamer door het huis op zoek naar meubelen die hij kan gebruiken voor zijn machine. Maar mamma vindt dat niet goed. Ik weet wel iemand die misschien wel een pallet voor je heeft. ‘Ja, 2 mamma, want ik mis ook nog een dak.’ Ondertussen maakt Finn zijn eerste reisplannen. ‘Ik reis naar mijn babytijd. Dan kijk ik of jullie wel goed voor me zorgden.’ ‘En ik ga naar 1970’ zegt Sophie. ‘1970? Wat wil je daar dan doen?’ ‘Dat is heel ver weg in het verleden. Was u toen al geboren?’ ‘Nee, toen was ik nog niet geboren. Precies! Dat is dus heel ver in het verleden.’

Finn zit inmiddels op zijn plastic stoel. Klaar voor take off. Maar dan ziet mamma iets wat echt niet kan. ‘Gordels. We missen gordels!’ ‘Mam, als we naar het verleden gaan, hebben we geen gordels nodig hoor. U zegt zelf altijd dat kinderen vroeger gewoon in een rieten mand zaten. Gordels! Wie wil er nu gordels!’ ‘Zonder gordels komen jullie niet van de grond! Hebben jullie dat begrepen? Ja, mam. We bellen Ome Melchior wel. Misschien heeft hij ook wel een stuur en nog meer knoppen.’

Ondertussen is de eerste opdracht binnen. Er is in Zweden een ei gelegd. Door een kip. Maar door welke kip is een raadsel. ‘Jongens, we reizen vanavond als de machine af is naar Zweden. Naar de afgelopen nacht. Kunnen we kijken welke kip verantwoordelijk is voor het leggen van het eerste ei. En als er iets mis gaat, is dat niet zo heel erg, want dan lopen we maar 1 dag op achter.’


‘Zal mamma wel door hebben dat het een speel tijdmachine is?’ ‘Ik denk het niet. De fantasie van mamma draait weer overuren. Ga jij het tegen haar zeggen?’ ‘Nee, ik kijk wel uit. Dan is ze straks heel verdrietig en helpt ze niet meer mee. Ik wacht even tot de tijdmachine helemaal af is. Dan zeg ik het wel.’ ‘Maar nu is het nog reuze handig dat ze meehelpt, want die boormachine is best wel zwaar.’

4 opmerkingen:

  1. Ik lag me telkens rot om jouw verhaaltjes... wat moet dat leuk zijn, een tijdmachine, maar het leukste is nog dat mama het allemaal niet zo door heeft...
    Ik wens je een fijne avond,
    Lieve groet,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Fijn dat jullie komen helpen! En als het mis gaat, kunnen jullie heus wel een nachtje blijven logeren, in afwachting van een reparateur. Let even extra goed op Truus de kip, want die is hoofdverdachte!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Die geweldige fantasie hebben de kids niet van een vreemde ;-). Ik denk dat mama niets in de gaten heeft, zij loopt gelukkig veel te veel met haar hoofd in de wolken!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat weer leuk beschreven Anna Marie!
    Wat een fantasie hebben jouw kinderen: daar kunnen anderen nog wat van leren! Heerlijk!
    En een mama die daar in meegaat: dat is een groot geschenk voor een kind.

    groet Trijnie

    BeantwoordenVerwijderen