Lente kabouterpad. (Nisses i vår på skolan.)

Vanmiddag waren we opgetrommeld om met een groepje kinderen het kabouterpad te lopen. De Lente editie. We hadden overzichtelijke kleine kindergroepjes en wel 10 kabouters die zich goed verstopt hadden in- en rond de school. 1 kabouter stond op school vermomd als kooi met kippen- kuikentjes. In de afgelopen jaren hebben we al heel wat keren het kabouterpad gelopen, en ik luisterde dus ook lekker eigenwijs niet naar de uitleg van de juf. (Van wie zou mijn dochter dat nou toch hebben?) Verkeerd besluit, want het kabouterpad 2011 kende een paar aanpassingen ten opzichte van voorgaande edities. Of verrassingen, net hoe we het willen noemen. Ik liep dus aan het einde met een soort schatkaart door de school de laatste kabouter te zoeken, stond heel volwassen….

Wij mochten beginnen bij een grote kist met uitgeblazen eieren. In alle variaties lagen ze uitgestald. Het zweet brak me uit. De juf zal toch niet serieus denken dat ik al die eieren naar vogels kan herleiden? Gelukkig voor mij waren er al een paar genummerd en aan een vogel gekoppeld. Kan ik wel weer een mooi verhaal verzinnen voor de kinderen. 1^e kabouter overleefd. Erger kon het niet worden. Toch? 2^e kabouter bevond zich in het overblijflokaal. Doos eieren, tube mayonaise en crackertjes. AHHHHH!! Riepen 2 kinderen. We gaan koekjes bakken! EHHHHHH? Deed ik. Leg die eieren maar voorzichtig weer op tafel. Wat had de juf gezegd over een doos eieren? Geen idee, niet geluisterd. Mag ik ze kapotslaan? Vroeg 1 van de kleuterjongetjes. Ik moet even het kabouterbriefje lezen, ze zullen toch wel gekookt zijn? We kunnen ze op de grond laten vallen. Nee jongens, dat geeft zo’n bende. Dus schudden bij je oor. We horen niets klotsen. Oke, tik dat eitje maar. Op het kabouterkaartje stond namelijk dat we de plakjes ei op een cracker mochten doen met mayonaise?!?! Nog nooit van gehoord, mayonaise op een ei, maar de kinderen vonden het natuurlijk prachtig. Langzaam drong een zacht gepiep tot ons door. De kuikens!! Kinderen in extase. Met volle monden ei werden de kuikentjes toegesproken. “Jullie soortgenoten smaken erg lekker”, nou ja, dat zeiden ze natuurlijk niet, maar hun vingertjes moesten ze toch maar op hun rug houden. Je weet nooit wat een kuiken voor wraakactie bedenkt. Opgelucht liep ik met mijn groepje naar buiten. Kabouters 4,5,6,7,8 en 9 hadden zich buiten verstopt, maar daar waren geen bijzonderheden. Blij met mijn enthousiaste groep gingen we richting Nijn en Ko. De reuzen konijnen van school hebben het idee dat ze op Alcatraz wonen. Enorme gaten worden er gegraven in een poging bij dat malse gras in de verte te komen. Lui lagen ze nu uitgestrekt op de grond waardoor ze bijna het hele hok vulden. Die konijnen zijn nog groter als jullie zei ik (stom, stom) tegen kindjes. Ja, maar dat konijn speelt vals, want hij ligt en wij staan. En hup, 5 kleuterkindjes lagen languit op de grond. Jongens, dit staat niet op het kabouterkaartje. Ga maar weer staan. Was ik groter? Was ik groter? Ja hoor jongens, jullie waren wel een halve meter groter. Zie je wel!! Nog 1 buitenkabouter te gaan. Verschillende vogelnestjes met daarin zelfs een echt vogelskelet. De vragen die erbij hoorden, waren zelfs voor mij begrijpelijk. Dat kinderen zo hun eigen kijk op de dingen hebben werd me weer eens duidelijk. 1 van de vragen was: Zien jullie nu ook een vogel? Ik keek omhoog richting boomtoppen en blauwe lucht. Ja!! Riepen 5 kinderen in koor. Een dooie!.

Als afsluiting nog 1 kabouter binnen. Zakjes po.p mochten bekeken, benoemd en besnuffeld worden. De kinderen vonden het prachtig. Ik duidelijk iets minder. Hoe leggen konijnen eigenlijk een ei? Vroeg 1 van de meisjes. Die leggen geen ei, die krijgen kale roze babykonijnen, antwoordde mijn dochter. Net zoals mamma’s. Maar hoe kan dat dan? Hier stopte mijn kabouterpad. Juf! HELP!! Ik heb werkelijk nog nooit een kabouterpad gelopen waar ik geen antwoord op een vraag kon geven. En dat ik na afloop blij was dat ik de kinderen weer netjes bij de juf mocht afleveren. Hoe leggen konijnen een ei en hou krijgen mamma’s een kale roze baby? Ze zijn er vroeg bij, de kleuters van tegenwoordig.