maandag 2 september 2013

De vogel van Lynda.

Soms heb je vogels die vliegen. Van boom naar heg, naar vetbol, naar konijnenvoerbak en weer terug naar de heg waar ze ergens verstopt een nestje hebben. Soms heb je mensen die hun ramen lappen. Zo goed, dat een vogel het verschil niet meer ziet tussen vrije aanvliegroute en woonkamerraam. Pats hoor je dan af en toe. Ga je kijken en dan ligt daar zo’n zielig hoopje vogel op de terras tegels. Sneu. Vandaar dat wij na het ramen lappen de kinderen altijd even naar buiten sturen om met water en zand mooie kunstwerken op de glimmende ramen te maken. Kunnen de vogels er niet meer tegen aan vliegen. Kunnen wij niet meer naar buiten kijken, maar ach, je moet iets voor de kwetsbaren onder ons overhebben.

Men neme een koolmeesje. En dat koolmeesje vloog tegen een raam aan. Een gelapt raam. Kan haast niet anders. Of misschien werd zijn blik vertroebeld door de schaal met vers gebakken koekjes die binnen op de tafel stonden. Hoe het ook tot stand kwam, er volgt een harde Pats! En vogel stort ter aarde. Of eigenlijk stort hij op het balkon. Waar hij zich verstopt onder een tafel. Of waar zij zich verstopt, maar bij een vogel is dat soms lastig te achterhalen.

De bewoonster van het huis, verder te noemen heldin 1, besluit een reddingspoging te ondernemen. Ze neemt het naar adem happende hoopje vogel op haar hand, begint met mond op snavel beademing en na luttele minuten gooit ze het vogeltje over de rand van het balkon. Zo de ruime wereld weer in. Vogeltje fladdert wat, tsjilpt misschien nog een dank je wel heldin! En vliegt weg. Heldin gaat verder naar haar koffie tafel met verse koekjes.

Wat heldin echter niet zag, is dat het tsjilpen geen bedankje was, maar een help! Mijn vleugel is lam! Help! Dat soort getjilp. Als heldin naar binnen gaat, stort het vleugellamme vogeltje zo naar beneden. Om op de straat stenen tot stilstand te komen. Bij de achterdeur. De deur met dat kattenluik. Maar gelukkig zijn ook de geursensoren van de huiskat uitgeschakeld door de lucht van versgebakken koekjes. Kat krolt (of wat een kat ook doet) op de schoot van baasje in de hoop om een paar lekkere kruimels te krijgen. Misschien wel een heel koekje, maar bazin heeft het over kattendieet. Als de kat de geur van vogel opsnuift en naar de achterdeur loopt, is de redding echter nabij.

Tromgeroffel, tromgeroffel. Wie is er eerder bij hoopje veren op straat? Kat met honger of held nummer 2. Held in de vorm van een jongetje. Een jongetje van 6 die de nieuwe Freek wil worden. Dierenredder en dierenvriend. De kat is bij de achterdeur, poot kleppert al tegen kattenluik aan en jongetje ziet snorharen van kat door de deur naar buiten komen. Ksst, kstt, roept het jongetje en begint te rennen. Kat druipt af met staart tussen zijn benen en jongetje ontfermd zich over inmiddels blinde vink. Vleugellamme blinde vink. Jongetje neemt vogel mee naar huis en samen worden ze de beste vriendjes. Vogeltje en jongetje. Onafscheidelijk zijn ze. Net als Pluk met zijn kakkerlak.


En dit allemaal naar aanleiding van een foto op Facebook en mijn sarcastische opmerking die door de heldin van dit verhaal, die uit Limburg, niet op prijs werd gesteld. Maar u ziet, ik kan ook verhalen tot een goed einde schrijven. Het was per slot van rekening een koolmeesje en geen spreeuw die op weg was naar de Engelse pastei. 

vreemde vogel.

4 opmerkingen:

  1. dit kán niet over mijn persoontje gaan...IK weet namelijk hoe het wérkelijk zat ! :P

    muts!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Tsja, maar daarom is dit verhaal verschenen onder het label schrijven. Vrije interpretatie van de auteur ;)

      Verwijderen
  2. Mooi verhaal, met gelukkig een gelukkige afloop. Is Facebook nog ergens goed voor.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Jij geeft er een goede draai aan, enne je weet zeker dat je de goede Lynda hebt:)

    Fijne week en lieve groetjes,
    Eefie

    BeantwoordenVerwijderen