Hoe komt u op het 20..00 journaal?

Je gaat naar een bepaalde winkel in Nederland waarvan ik de naam niet noem, moet ik namelijk weer andere winkels gaan opsommen in verband met de wet op de advertenties of iets dergelijks, en in die winkel koop je een parkeerschijf. Een blauwe. En niet zomaar een blauwe parkeerschijf, nee u koopt een elektronische. Dat mag namelijk van de wet. Winkels mogen elektronische parkeerschijven verkopen, consumenten, u dus, mogen ze kopen. Alleen als u ze vervolgens gebruikt in een blauw parkeergebied krijgt u een boete. Oplopend tot wel 270 euro. Van de wet mogen de schijven verkocht worden en gekocht worden, maar u mag ze vervolgens niet gebruiken.

Typisch Nederlands? Waarschijnlijk wel. De uitleg is namelijk dat je het mechanisme ook uit kunt laten. U hoeft de klok die meedraait aan de achterzijde niet aan te zetten. U kunt hem ook zonder klok gebruiken. Fraude is dan niet in beginsel bewezen. Dan rijst bij mij de vraag: waarom zou je het driedubbele betalen voor een blauwe schijf als je het klokje niet gaat gebruiken? Een ieder die een schijf met  meeloop klok koopt, is van plan om de maximale parkeertijd te gaan overtreden.

Enfin: u vraagt zich nog steeds af hoe u nu in het 8 uur journaal terechtkomt. U vraagt zich in dezelfde zin meteen af wat uw verlangen om beroemd te worden nu te maken heeft met blauwe parkeerschijven. Laten we in het midden of er al dan niet een klok achter zit.

Ik leg uit: u was in de winkel die ik niet ga noemen, heeft een blauwe elektronische parkeerschijf gekocht en legt die op het dashboard kastje. Tik-tik-tik. U gaat winkelen. Of naar het theater, of naar een vergadering, u gaat naar  wat dan ook. In een blauwe zone staat u. Deur dicht. Klik. Vaag hoort u: tik-tik-tik-tik. Na 3 uur wandelt u terug naar de auto. Straat afgezet. Mannen (of vrouwen, erg slecht te zien) lopen rond in marsmanpakken. Politie met anti-scherf  vest houdt het publiek op afstand. Verschrikt kijkt u om zich heen. Naar alle consternatie. U hoort gemompel over bom onder auto, over tikkende geluiden, aanslag,  over ontruimde kantoren, balen denkt u. Mijn auto staat daar tussen. Staat daar precies tussen denkt u. Kijkt nog eens beter. Is precies het middelpunt van alle activiteiten van bommenjagers. Koud, klein en angstig staat u toe te kijken hoe portieren van uw nieuwe lease auto opengebroken worden, hoe mannen met camera’s onder auto kijken, hoe motorkap geopend wordt met breekijzer. Wie wil mij nu iets aandoen? U, de burgerlijkheid zelve. (Of de rust zelve, net waar u uzelf het best in herkend)

Na 5 lange, angstige minuten zwaait een Eod-er met iets blauws. Zucht van verlichting maakt zich meester van het publiek, van de politie, van iedereen eigenlijk. Van iedereen? Nee, u voelt de koude rillingen al over uw rug lopen. Niets draden, niets tijdklok, niets semtex . Gewoon uw blauwe parkeerschijf. Uw blauwe schijf met tikkende meedraaiklok. Die wel verkocht en gekocht mag worden, maar niet gebruikt. “Van wie is deze auto?” Klinkt barse stem onder kogelvrijpak vandaan.

“Van mij?” piept u met klein stemmetje. Tegelijkertijd draaien alle aanwezige camera’s uw kant op. Foto’s worden gemaakt, beelden geschoten. En zo komt u als risee van de dag op het 8 uur journaal. Zo simpel kan het zijn. Maar uiteraard kunt u er ook voor kiezen, om niet naar niet bovengenoemde winkel te gaan, maar door  te lopen naar de sportzaak, een nieuwe fiets te kopen en volgend jaar na harde trainingsarbeid de Tour de France winnend af te sluiten. Komt u ook op het journaal. De hele dag zelfs. Het is net hoe sterk uw karakter is.