De zin, maar vooral onzin van sexy mamma's.

Om de zoveel tijd laait er weer zo’n stompzinnige discussie op.
Vanmorgen weer 1 gespot in de ochtendkrant. Een bekende Nederlandse, een bekende zwangere Nederlandse wil na de bevalling zo snel mogelijk weer in haar spijkerbroeken passen. Omdat ze dan sexy zou zijn. Laten we even achterwege dat ik nog nooit van deze vrouw gehoord heb. Voor andere mensen is ze klaarblijkelijk een bekende Nederlandse. Ik kijk geen televisie, dus misschien is ze binnen dat medium een BN-er. Ik heb haar nog niet op de achterflap van een boek zien staan en ook niet met een lauwerkrans op het ereschavot gezien. (Ligt dus volledig aan mijn interesses)

Een vrouw moet na haar bevalling weer zo snel mogelijk sexy zijn. Waarom in vredesnaam? Voor wie in vredesnaam? Kijk, als je een beter beeld van jezelf krijgt als je weer in maatje 36 met hotpants achter de bugaboo aanwandelt op stiletto’s waar lady GG jaloers op wordt, lekker doen. Gewoon lekker doen!! Maar je laten leiden door wat “men”van je denkt?

Gedurende 9 maanden groeit er een klein wezentje in je. Laten we het een baby noemen. Krijgen we anders visioenen van groene kikkers met uitpuilende gele ogen. Een schattig roze baby’tje. Waarom ze roze moeten zijn, is ook al zo’n raadsel. Die van mij kwamen er rood uit en ze zaten onder de rare witte zalf. Eerste pot antirimpel crème werd er gratis en voor niets bijgeleverd. Niets roze. Geen roze wolk gezien ook. Steriele witte ziekenhuiswanden zag ik. Met om me heen kreunende en krijsende mamma’s en huilende pasgeboren baby’s. Kinderen die 9 maanden lang poedelnaakt rond mochten zwemmen en nu opeens in een bakje liggen. Aangekleed en al. Felle lampen verblinden een kind, zodat de oogjes pas na een paar dagen open gaan.

Trots zijn op je zoon of op je sexy lichaam?

9 maanden groeit de baby. En je huid moet mee groeien. Of het wil of niet. En een huid wil helemaal niet meegroeien. Geloof mij maar. Een huid doet: krak, krak, krak. Striae heet dat in vaktermen. Ik bleef er van verschoond gedurende 3 zwangerschappen. Maar tijdens bevalling nummer 1 wilde zoon nog afscheid nemen van zijn huis. Laatste foto maken van donkere kamer.  Liggend in het geboortekanaal deed zoon: schuif-schuif, zette zijn schouders af en draaide een rondje. Mamma scheurde volledig uit, bloed spoot in straaltjes richting gynaecoloog, en buik rondom mamma’s navel deed: krak-krak. Paniek in verlosruimte, maar zoon werd gezond geboren. En mamma’s buik? Mamma had een zonnetje. Ik heb prachtige zonnestralen op mijn buik. Kijk: ik kan ook zeggen dat ik lelijke striae heb, maar zonnestralen klinken beter toch?

Vervolgens wil een kind borstvoeding. Een fles mag ook, maar gezien alle allergieën in beide families, koos ik voor de speciale natuurlijke afweer variant. Heeft niet mogen baten, maar mamma had wel haar moment met schattige baby’s. Maar je borsten: tsja, wat zullen we daar op zeggen? Niets denk ik. Lijkt me beter.

Kijkend naar mijn sexy? spijkerbroek. Mijn spijkerbroek die ik echt nog niet aan kon na de bevalling. Bewegen moeten we na de bevalling. Vooral veel bewegen. Maar geen buikspieren trainen. Dat is dan weer ten strengste verboden!! Bewegen? Veel bewegen met bekkenbodemspieren die lichaam nog niet eens staande weten te houden in de douche? Bewegen? Hangen achter kinderwagen wordt er misschien bedoeld. Ik wilde graag hangen achter babywagen.

Strakke spijkerbroek versus pyjamabroek van eega. Gewonnen koers van de pyjamabroek de eerste weken. Hechtingen in onderlichaam waar gynaecoloog een zomerhuis mee betaald heeft. En dan moet je onderlichaam in spijkerbroek passen? Ik tril na 9 jaar nog na. Was al lang blij dat ik weer op een stoel kon zitten. Het liefst in onderbroek, maar vooruit, soms ook in pyjamabroek van kersverse pappa.

Hormonen die lichaam verlaten deden de rest. Ik had last van uitvallende haren, jeugdpuistjes op mijn 23^e en wisselende stemmingen. Dat laatste kon ook door slaapgebrek komen, want baby werd ziek. Heeft 6 weken lang gekrijst en gebruld van de pijn voor hij eindelijk geopereerd werd. Legden we hem ’s avonds in de maxi-cosi en gingen we door West-Friesland rijden om hem even te laten slapen.  Resultaat waren diepe wallen onder ogen en rimpels op voorhoofd. De eerste rimpels veroorzaakt door zorgen rond kind. Duurt een leven lang schijnt het. Zorgen om je kinderen.

Kijk, misschien kun je als BN-er wel gewoon een nanny inhuren en een personal trainer en een botoxje hier en een botoxje daar laten doen. De gewone vrouw, de Niet BN-er, kan dat allemaal niet. Wij moeten het doen met een kraamverzorgster die 4 dagen langskomt en dan moet je zelf nog voor de koffie voor de visite zorgen.  Aan onze favoriete spijkerbroek denken wij nog lang niet.

En dan vraag ik me eigenlijk al 2 pagina’s af waarom moeten wij als vrouwen meteen weer strak zijn? Mag niemand zien dat wij een prachtig cadeau hebben gekregen? Ik ben trots op de rand langs mijn heupen (na bevalling nummer 3), trots op de zonnestralen op mijn buik (kind nummer 1) en het randje vet dat mijn sixpack aan het zicht onttrekt (kind nummer 2). Ik ben er trots op dat mijn lichaam 3 kinderen op de wereld heeft gezet.  En daar horen veranderingen bij. Vol trots loop ik rond in mijn bikini. (Alleen in de achtertuin en in Zweden) Mag iedereen mijn zonnestralen zien en mijn heupen die over bikini broekje hangen. En trots op mijn sixpack die gedevalueerd is tot een fourpack.

Laten we het afsluiten. Laten we onze focus even verleggen naar de pappa’s. Kunnen die hun spijkerbroek van voor de zwangerschap nog aan? Hebben ook last van overhangende heupranden, uitdijende buikjes. Rimpels rond ogen en grijze haren die soms heel charmant staan. Sjokken achter winkelwagens met zomer t-shirt in een maatje te klein, knutselen aan auto’s of fietsen waarbij iedereen getrakteerd wordt op de bouwvakkers  blik.  Niet charmant heren! Niet charmant. Maar ach, wie moeten we nog verleiden? (Dan weet ik wel iemand trouwens, maar dat is voor een volgend blog)

Uiteindelijk draait het er toch om dat je je lekker voelt in je eigen lichaam? En of dat nu in een spijkerbroek is of in een wijde broek. Of dat nu met- of zonder lippenstift is, het gaat erom dat je blij bent met jezelf. Met wie je bent. En niet wie je moet zijn volgens de normen van BN-ers. Geluk zit in jezelf, niet in je kleding! En hopelijk vind je het geluk ook in je kinderen, haal je geluk uit je kinderen. Ik in ieder geval wel. Meestal. Maar ook ik ben soms op zoek naar een rol behang.

Ach, als je alle rijkdom al in huis hebt, waarom nog meer willen?