Verkiezingsstrijd op de basisschool.

Zoonlief komt stralend thuis. “We hebben het over de politiek! En we hebben zelf een partij bedacht en pamfletten gemaakt en partijpunten geschreven en morgen is de verkiezing tot partij leider.” Duikt achter de computer om alles op te zuigen over de werking van de Nederlandse politiek.

Waar is de tijd gebleven dat hij bij thuiskomst zijn kamer indook, alle bakken lego naar beneden sleepte en auto’s bouwde? Zoon verdiept zich in de politiek. En in de partijpunten. Dienen nader uitgewerkt te worden. Ik vind het allemaal prima. Ga boodschappen halen. Bij thuiskomst staat hij me op te wachten. Wat lief denk ik, hij komt helpen. “Wat voor kip is dit?” Kom ik van een koude kermis thuis. Zoon tilt kipfilets uit de auto. “Een vrouwtje?”  “Plofkip of biologisch?” “Vast een scharrelkip” stamel ik. “Fout! Een scharrelkip is geen biologische kip.” Weet ik wel hoe plofkippen gevoerd worden? Met een trechter! Ik kijk naar de mooie kipfilets, pak ze uit zijn handen en open de kliko bak. Ik heb opeens geen trek meer in kip. Eieren. “Wat voor eieren zijn dit?” “Hopelijk geen plofeieren.” Probeer ik zoon weer kind te laten zijn. “Er staat nergens dat ze biologisch zijn. U mag alleen nog 3 sterren biologische eieren kopen.”  Boodschappen worden gekeurd en voorzien van commentaar  verdwijnen spullen naar binnen. “In ieder geval is de melk afkomstig van echte Nederlandse uitloopkoeien.” Maak ik er een grap van. Niels lacht niet. Schud zijn hoofd als hij ziet dat alles in plastic is verpakt. “Zonde. Echt zonde. Heel slecht voor het milieu allemaal. U bent niet echt begaan met het milieu hé?” Zoon loopt weg. Ik vind dat hele politieke partijen leerproces opeens een stuk minder leuk. Kijk naar mijn aanrecht en naar de boodschappen. Hij heeft gelijk. Alles in plastic. Behalve de eieren. Dat is karton. Kan ik goed recyclen.

Tsja, als je gedeeltelijk in de natuur opgroeit, dan weet je wat er mist in Nederland.

De volgende dag gaan we met de fiets naar school. Dat is beter voor de gezondheid. En voor het milieu. Niels heeft de kilometerstand van mijn auto genoteerd. Zoon draaft door vind ik. Kijk naar mijn auto. Mijn auto kijkt naar mij. Trouwe vrienden worden gescheiden. Na schooltijd komt hij nog blijer thuis. Hij is verkozen tot partijvoorzitter. Gaat achter zijn bureau zitten en werkt zijn partijprogramma verder uit. Wegen worden geschrapt, wandelpaden aangelegd. Kleurplaten worden gedownload en voorzien van de partijnaam. De Partij voor het Milieu. Kan zoon met zijn campagneteam kleurplaten uitdelen op school.

Maandagmiddag. Lunchtijd. Het giet van de lucht en ik besluit de kinderen met de auto op te halen. Fietsen komen vanmiddag wel weer. Zoons. Ja, u leest het goed. Zoons keuren mijn actie af. Publiekelijk. “Met de auto? We zijn niet van suiker!” Hoor ik mezelf in echo zeggen. “We kunnen best met de fiets. Gezonde Hollandse kinderen zijn we.” Dochter stapt bij mij in. Met de auto rijden we naar huis om te constateren dat de jongens al thuis zijn. Met een handdoek staan ze hun haar te drogen. Gezonde Hollandse jongens.

Een Ting. Eerste bestuursbijeenkomst in de oudheid.

Woensdag is de dag van de echte verkiezingen. In school. Alle stemgerechtigden lopen langs het lokaal van zoon. Deur staat open. Mensen kunnen klas in actie zien. Kinderen staan vurig hun plan te verdedigen. Gaat helemaal goed komen hoor met deze generatie Nix. Alle vertrouwen in ze.

Donderdag de verkiezingsdag voor de kinderen. PVHM beland met 9 zetels op de tweede plaats. Gaat in de oppositie zitten om met verve het milieu te verdedigen.

S  avonds gaat hij op tijd naar bed. Moe. Heel moe. Om 21.00 ga ik bij hem kijken. Slapende stoere zoon. Partijvoorzitter van de partij voor het milieu. Zijn lamp staat nog aan. Mag ook niet uit. Brandende lamp behoed zoon voor slechte nachten. Zal ik morgen een uitleg geven over het milieuverspillende aspect? Nee, ik laat zoon gewoon nog even lekker kind zijn. Maar misschien schaf ik wel een spaarlamp aan.