Hoe een moederbord transformeert in een stadsplattegrond.

Men neme ongeveer 280 leerlingen. En deze leerlingen gaan meedoen aan de creatieve middag. Konden gaan dansen; meedoen aan een muziek project; textiele werkvormen; metaal bewerking; houtbewerking; papier-maché en een workshop ontleed je afval volgen. Zal officieel vast anders heten, maar er lagen bergen afval op tafel. Oude computers, stofzuigers, broodroosters, waterflessen, eierdozen en kurken. Klaar om verwerkt te worden.

“Wij zitten bij slopen!”Roepen 2 jongens enthousiast als ze langs komen met getransformeerde zeepfles. Zeepfles is nu vliegtuig. Mijn interesse is gewekt. Ga bij workshop “slopen”kijken.  Wat dus net nog: ontleed je afval was. Een klein meisje maakt een vlinder van een broodrooster. 2 Jongens staan met een stofzuigerbuik te jojoën. “Ah! Jullie maken vast een lift.” Blij dat ik iets herken in creatie. “Een lift? Dit is een boot!” Een boot. Juist. Creatief is het zeker. “Een boot met telescopen!” “Periscoop bedoel je zeker?” Blij dat ik ook weer iets weet. “Nee, ik bedoel een telescoop. Kunnen de zeemensen naar de sterren kijken.” Kan allemaal bij het vak ‘slopen op school’.  Creatieve vorming van het kinderbrein.

Ander jongetje staat aan een moederbord te prutsen. Uiterst geconcentreerd. Heeft nergens anders oog voor. Staart naar stadsplattegrond. Ik zie blokjes en balkjes. Hij ziet stadsparken, sloten, huizen, flats en wegen. Ik maak een foto. Foto die ik thuis terugkijk. En dan zie ik wat jongetje al lang gezien had. Stadsplattegrond op een moederbord. Compleet met flats en verkeersborden. Files op de wegen en rustig stadspark. Bijzondere ontdekking. We hebben allemaal een stadsplattegrond in de pc. Er gaat een wereld voor ons volwassen mensen open.

We lopen verder. De ene gang ruikt zoet. Zeer zoet. Apart. In 1 van de klassen vind ik het antwoord. Schalen vol vers fruit liggen klaar om verwerkt te worden tot frisse fruitspies. Kinderen snijden geconcentreerd de aardbeien en bananen in stukjes om ze aan saté stokjes te rijgen. Klas ruikt naar voorjaar. Kinderen snoepen restjes op. Zijn blij met ‘koken in de klas’.

De school is in beweging. De school fluistert, de school maakt muziek. Muziek? Ja, ergens achter het geroezemoes hoor ik muziek. Maar waar komt dat vandaan? We beginnen een zoektocht. Komen kinderen tegen die van papier en lijm kunststukken maken. Kleiende kinderen, bordurende. Overal wordt actief gewerkt. We staan stil bij een tafel met ijzeren kunstwerken. Kunstwerken met vreemde bolletjes. Soldeersessie. Sterren liggen naast paddenstoelen. Bolletjes zijn druppels soldeer. “Daar maak ik pepernoten van. Die vind ik lekker.” Geef advies om vooral verder te knutselen aan ster en pepernoten te laten voor wat ze zijn. Niet eetbaar. Jongen grijnst van oor tot oor. Heeft mij gefopt.

Kussens. Groepjes leerlingen maken kussens. Voor straks op hun bed. Of thuis op de bank. Maar die muziek. Waar is die muziek? Laatste lokaal. Helemaal boven. Noten rollen de trap af en ik laat me leiden. Muziek stopt. Ik blijk te laat te zijn, maar gelukkig is deze leraar de beroerdste niet en ik krijg een privé optreden. Privé optreden van nu al favoriete band. Zingende leerlingen en de leraar begeleidt op gitaar. Zingen lied over opruimen. En dat gaan we nu maar doen. Opruimen. Voor één week en dan barst de school weer uit haar creatieve voegen.