Koken.

Koken hoort bepaald niet bij mijn hobby's. Ik vind het leuk om taarten te bakken en cakes, maar avondeten bereiden is niet bepaald mijn favoriete tijdsbesteding. Waarschijnlijk omdat ik aan de ene kant altijd moe ben rond zes uur, aan de andere kant omdat het altijd zo rommelig en druk is aan tafel. 2 ass-ers aan tafel zijn bepaald niet sfeerverhogend. Tel daarbij de fases "ik lust dit niet!"van 3 kinderen op en u snapt waarom ik niet voor mijn lol in de keuken sta.

Vandaag ging het echter anders. Totaal anders. Ik ging een ovenschotel maken. En dat vind ik dus wel heel leuk. 's middags als de kinderen op school zitten ga ik alle groentes te lijf die ik in en rond mijn huis tegenkom. Pasta erbij, in een ovenschotel eventueel aangevuld met vlees, of met verschillende kaas soorten en dan de smaken een paar uur in elkaar laten trekken. kwart over 5 in de oven en op tijd eten.

Maar goed, vandaag ging het dus anders. Ik had een zak piepers gekocht. Voor het eerst in mijn huwelijk. Economische recessie. Piepers jassen. Of voor de nette Nederlanders: aardappelen schillen. Best grappig om te doen. Pan water op het vuur en de aardappelen 1 voor 1 in het water. De eerste 2 aardappelen had ik alvast in kleine plakjes gesneden voor ik ze in het vuur gooide, maar ik schoot ook 2 keer uit en had 2 sneetjes in mijn vingers. Kon dus vast niet de bedoeling zijn. Eerst maar koken en daarna snijden. Ondertussen had ik een recept van internet afgeplukt. Voor de saus heeft u nodig: room. Room?? Heb ik niet. Verder iets met melk en tomaten in blokjes uit een pak. Had ik ook niet. Wel een pak tomatensap/saus. oid. Moest met de room en de melk en peper in een mixer. Had ik ook niet. Alles bij elkaar in de pan. In die ovenschotel komt toch ook alles bij elkaar?

Dus eerst een teentje knoflook. en nog 1 en nog 1 en nog 1. Vooruit, dat laatste teentje kan ook nog wel. Complete bol knoflook. Uitje fruiten, paprika erbij. Groene voor de kleur. Courgette in plakjes snijden, pak tomatensaus erover heen. Salami voor de pizza in reepjes gesneden en er ook bij. Pak vegetarisch gehakt voor de ijzeropname en aubergine. Aubergine. Moet je die schillen of toch niet? Geen idee. Half om half geschild. En onder de grill gelegd. Had ooit eens ergens gehoord dat dat moest. Achteraf heb ik dat vast verkeerd gehoord. Verkoolden namelijk binnen 2 minuten. Hele keuken stonk. Kinderen vroegen zich inmiddels af of ze misschien niet beter bij oma konden gaan eten. Rook raar bij mamma in de keuken.

Aardappelen uit het water gehaald en in plakjes gesneden. Ging een stuk makkelijker opeens. Doe alles in laagjes in de schaal. Met de aardappelen ging dat nog wel, maar de overige ingrediënten dreven in een tomatensap/saus. Giet er overheen. Zei een stemmetje in mijn hoofd. En dat deed ik dus maar. Alles in de schaal en bestrooien met geraspte kaas. Op. Klein beetje en toen was de zak leeg. Ergens achter in de koelkast vond ik nog een zakje kaas voor over de risotto. Risotto of een aardappel oven schotel. Wie ziet het verschil? Ik dus duidelijk niet. Tijdens de zoektocht naar de geraspte kaas vond ik nog een potje jalapeno pepers. Kunnen er ook nog wel bij. Alles in de oven en ondertussen de kinderen van fruit voorzien.

Komkommers en peren wilden ze. En terwijl ik daar mee bezig was schoot mij opeens een beeld van vroeger te binnen. Iets met een potje kaas en dat ging dan over de komkommers. Ik had net zo'n zelfde potje gezien in de koelkast. Met Parmezaanse kaas. En zo kwam het dat ik kwistig kaas strooide over de gesneden komkommer partjes. Net als vroeger. Vond het wel raar smaken. Ben kwam de schaaltjes ophalen. "Wat heb jij nou over die komkommer heen gedaan?" "Kaas. Net als vroeger." Ben vond het gek en de kinderen niet lekker. Even later kwam de baas weer terug. "Er ging vroeger geen kaas over de komkommers. Dat spul uit een potje heet aromat." Van vroeger inderdaad. Geen kaas.

De ovenschotel smaakte overigens heerlijk. Hoewel Ben daar ook al anders over denkt, omdat hij bij de eerste hap een volle jalapeno peper te pakken had. Zijn mond stond in brand. Maar ja, wat de boer niet kent, dat eet hij niet. (Niet helemaal eerlijk, want onze pappa Ben eet altijd alles.)

Ik ben zo benieuwd wanneer hij de hint oppikt dat we zijn gerechten veel lekkerder vinden. Morgen eten we miehoen met paksoi kool. Geen idee of dat zo hoort, maar die kool was in de aanbieding en ik vind hem er grappig uitzien.