Carnaval.

Carnaval dat is toch dat feest met al die versierde mensen die niets beters te doen hebben dan om een beetje laveloos aan elkaar hakend door een zaal te hossen?

Carnaval dat is toch dat feest waarbij volwassen mensen te diep in het glaasje kijken en dat dan de hele dag?

Carnaval dat is toch met die optochten van grote versierde boerenkarren die never nooit door de APK zullen komen waar allerlei prullaria vanaf wordt gegooid richting apathisch kijkende mensenmassa’s?

Carnaval dat is toch dat feest dat je kinderen versierd naar school moeten om dan heel leuk in polonaise door de school te stuiteren?

Carnaval. Het feest van volwassen mannen met rare hoeden soms met een halve kip erop, volwassen mannen met een kettingcollectie waar hun vrouwen jaloers op zullen zijn. Alhoewel; wil ik met klompjes om mijn nek lopen?

Carnaval. Ik was vandaag bij een carnavalsviering. Op school. En ik heb 400 leerlingen en 20 leerkrachten en de complete raad van 11 feest zien vieren. Een echt feest. Een heel gezellig feest. Iedereen, echt iedereen was verkleed. Nou ja, ik dan dus niet, met gelukkig nog een paar ouderraadleden met mij; eigenlijk vielen wij het meeste op. 400 kinderen die dansend en zingend en hossend bezit namen van de aula en het podium. In 2 groepen. Een uur voor iedere groep. In polonaise kwamen ze binnen en in polonaise gingen ze weer weg. Terug naar de eigen klas. Terug in het gareel. En geen onvertogen woord is er gevallen. Beduusd stond ik aan de kant toe te kijken naar 1 groot feest. Zelfs mijn lichaam kwam in (stramme) ritmische beweging. Ik heb van A tot Z genoten van alle clowns, alle piraten, alle prinsessen, alle slachtoffers en politieagenten.

Mijn mening omtrent carnaval heb ik iets bijgesteld. Carnaval dat is ook dat feest waarbij een hele school een middag geniet van muziek en gezelligheid. Een feest waarbij niets hoeft, maar alles een keer mag. Waarbij volwassen mannen weer even kind zijn, maar tegelijkertijd ook hele goede maatschappelijke dingen doen. Een hele middag feest vieren op een school en aan het eind van de middag herinneren alleen een paar verdwaalde veren van een boa aan de hossende massa die even tevoren nog aan mijn oog voorbijschoof. Een geweldig feest. Volgend jaar zet ik misschien zelfs wel een bril op. Val ik minder op.