Vanmorgen had ik een heleboel goede ideeën. Huisvrouwen ideeën. De badkamer uitsoppen en ontdoen van ontelbare ooit gekregen en eenmalig gebruikte flessen. Bodylotion, shampoo, badkorrels (we hebben niet eens een bad) noem het allemaal maar op. Op enkele flessen stond nog een prijsje. Fl. 2,50. Guldens. We hebben het over guldens. Zo vaak ruim ik dus mijn badkamer op. Val ik meteen weer door de mand. Het huishouden is niet bepaald 1 van mijn favoriete bezigheden. Daarna zou ik mijn koelkast uitsoppen. Dat doe ik dan wel wekelijks, maar door omstandigheden nu al 2 weken niet. En dat is met 3 kinderen met plakhandjes, zwarte tuinvingertjes en gekleurde verfvingertjes niet handig. Koelkast soppen dus. Terwijl het buiten stralend mooi weer was, stond ik een goede huisvrouw te spelen.
Verder hadden we 2 zwemlessen op het programma staan, een feestje van een tweeling en een onrustige pappa. Pappa wilde naar een heel groot tuincentrum. Een waar ze beesten hebben en heel veel planten. Maar in dat tuincentrum is het altijd druk. En zeker in het weekeinde en zeker als het lekker weer is. Gaan bij iedereen in Noord-Holland de handen jeuken en gaat men nog net niet met bussen tegelijk naar het bewuste tuincentrum. Maar pappa kan nog steeds niet helder denken en je wilt niet altijd ruzie maken, dus stapten we met de 2 jongste kindjes in de auto op weg naar de ondergang van pappa.
Parkeerplaats vol, auto bij een ander bedrijf geparkeerd, naar binnen. Zo verschrikkelijk druk, dat pappa het winkelwagentje amper tussen de mensen door kon sturen. Zo ontzettend druk dat je niet eens rustig kon kijken bij die mooie bloemetjes. Zo druk dat de kinderen niet eens bij de volière wilden kijken, zo druk dat jongste zoon iedere keer aan de aandacht van pappa ontsnapte en dan moest pappa zoon weer zoeken, maar zoon was gewoon bij de konijntjes aan het kijken. Pappa was blij toen het restaurant in zicht kwam. Pappa ging zitten en kinderen gingen spelen. Maar na de koffie was het nog weer een hele opgaaf om bij de kassa te komen en zo kwam het dat pappa uitgeput in de auto stapte. Twee uurtjes eruit geweest. Niet echt opgeknapt. Maar pappa gaf de strijd niet op en we gingen nog boodschappen doen. Pappa liep met het karretje doelloos door de winkel en ik sleepte mijn boodschappen iedere keer naar hem toe, maar ik zei niets, want pappa was inmiddels weer volledig in zijn hoofd gekeerd. Dan is zijn lichaam nog wel aanwezig, maar zijn gedachtes zijn heel ver weg. Kinderen zagen dat en dus hebben we nu wel 5 verschillende soorten schoolkoekjes, snoepjes die we nooit hebben, 2 kleurboeken, naast de enorme stapel kleurboeken die we thuis al hadden, en zelfs een fles limonade. Mijn kinderen krijgen nooit limonade. Maar nu dus wel.
Thuis aangekomen ging pappa fietsen, dat vonden wij een heel goed idee en samen met jongste zoon en dochter heb ik een eerste stap gezet richting verjaardag van dochter. Eerste appeltaart en de eerste cake gebakken. Nu, aan het eind van de dag ben ik volledig uitgewoond, zijn mijn badkamer en koelkast lenteklaar, staan de eerste baksels in de vriezer en hebben we groentes voor de schooltuin klaarstaan. Want daar gaan we deze week ook weer mee beginnen. Lekker in de schooltuintjes aan het werk. Met zingende en enthousiaste kindjes. Mijn dag en die van de kinderen is heel anders gelopen dan ik vanmorgen voor ogen had, maar we hebben hem weer overleefd en de kinderen liggen tevreden in hun bed. Hun droom gaat vast over die 5 soorten schoolkoekjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten