Viburnum.

Vandaag heb ik een Viburnum uit mijn tuin getrokken. Hij stond in mijn voortuin, maar was door de vorige bewoners zo ongeveer in de buxushaag geplant. Niet handig, want de buxus groeit, en zo ook de Viburnum struik. Was inmiddels bijna een boom trouwens. Ik had ze ook in de achtertuin. Daar stonden ze heel mooi in een verloren hoek en gaven bijna licht zoveel bloemen zaten erin. Maar die overleefden vorig jaar de winter niet en had ik dus al verwijderd. Ik had uiteraard liever gehad dat de boom/struik in mijn voortuin het loodje had gelegd, maar helaas, de natuur kun je niet sturen. Vorig jaar had ik hem al gekortwiekt in de hoop dat hij alsnog de strijd met de Buxus zou verliezen, maar niets hoor. Hij groeide gewoon weer verder. Vormeloos, maar wel weer met prachtige bloemetjes. Vandaag had mijn man het opeens op zijn heupen. Manlief komt misschien 2 keer per jaar buiten in mijn tuin. Meestal om de barbeque aan te steken, maar verder heeft manlief een hekel aan de tuin, aan tuinieren, en aan lekker buiten in het zonnetje op het terras zitten. Man zit liever binnen. Achter 1 van de computers. Man heeft Asperger en heeft geen affiniteit met groen. Heeft niets met het leven, en ook niet met natuur. Want natuur is synoniem aan groen. Hij lust ook geen groentes. Man houdt van cijfertjes en computertaal. Binair stelsel of hexi-decimaal. Dan ben ik al de weg kwijt, maar daar begint man van te stralen. Grapje van manlief: Er zijn 10 soorten mensen: Zij die binair begrijpen en zij die het niet begrijpen. Ik hoor bij die laatste groep. Man bij die 9 andere groepen. Volgens man hoort hij bij die ene andere groep?!?!?@?!?! Geen idee waar hij het over heeft. Ons huwelijk is te vergelijken met een rangeerstation. Hij staat met zijn trein op het ene spoor, de kinderen en ik staan met onze trein op een ander. Maar af en toe kruizen onze sporen elkaar en dan zwaaien we even. De restauratiewagon delen we. Wel zo gezellig. En nu stapte hij zo met zijn zondagse kleren, die hij overigens de hele week draagt hoor, mijn voortuin in. En hij ging als een bezetene aan mijn boom/struik trekken. "Dat ding moet er maar eens uit. Irriteer ik me mateloos aan." En stapt zo met zijn maat 48 mijn tulpen plat. En daar irriteer ik me dan weer aan. Nou, nee, ik word dan gewoon heel boos. En stuur man weer naar binnen. Maar gelijk heeft hij natuurlijk wel. Struik moet eruit. En zo heb ik nu een kale plek in mijn voortuin, maar een gelukkige man en een vaas vol mooie Viburnum bloemen.