Mijn eigen avontuur. Door Niels.

Mijn mamma schrijft altijd verhalen over ons, maar mamma snapt het soms allemaal helemaal niet goed. Ik zal u schrijven wat ik zaterdag 4 februari heb meegemaakt op mijn fiets terwijl mamma naar oma ging lopen met Sophie om Finn op te halen.

O, en ik ben 9 jaar en ik zit in groep 6B

Ik fietste op mijn mountainbike door ons dorp maar mama dacht dat ik naar oma ging fietsen maar dat was dus niet zo. En dit is mijn omschrijving ik ging eerst langs de gele speeltuin. Daarna ging ik langs een rotonde en toen kwam er een lange weg en daarop volgde een linker afslag met een brug. Ik fietste toen naar een winkel centrum daar zag ik een grote Grijze wolk in de lucht. Daarna fietste ik daar wat dichter naartoe en zag tussen de rook een vlam naar boven komen. Toen dacht ik hier is iets niet goed. Ik fietste nog dichter naar de vlammen toe en zag dat een klein bestelbusje de vlam had gevat. De eigenaar pakte zijn spullen eruit en sommige mensen zijden: meneer u kunt daar beter weg gaan, een vlammende auto kan gevaarlijk zijn, meneer u bent belangrijker dan uw boodschappen, u bent daarvoor verzekerd, ga onmiddellijk daar weg de olie kan ontploffen of wilt u dat ik u naar huis breng. Dus de mensen vonden het niet goed dat hij bij die auto stond. Ik zelf dacht voordat de brandweer er is ga ik naar achter. Toen zag ik nog een vriendje lopen. Zijn vader was der ook maar dan als politie. Dus eigenlijk zagen ze elkaar niet zoveel. Maar toen kwam de brandweer ik zag dat ze bluste en toen gingen ze met een breekijzer de motorklep openen maar dat lukte niet dus toen pakte zij een ding en toen trokken zij aan een touw.
ik ging naar huis en toen zag ik dat Sophie en Finn op mij af kwamen toen zag ik mama opgelucht ademhalen. Mama was heel boos op mij maar ik snapte niet waarom.

       NIELS BEEMSTER

Wat grappig is in dit verhaal, is dat Niels dus niet 1 keer de sneeuw en het ijs heeft opgenoemd. Hij is gaan fietsen en kwam een autobrand tegen. Hoezo ijs? Hoezo sneeuw? Hoezo ik ben in een gedeelte van onze woonplaats waar ik nog nooit ben geweest? 

Toen hij uitgekeken was bij de autobrand wist hij de weg terug niet meer, nogmaals, hij was in een gedeelte waar we bijna nooit komen. In Zweden hebben de meeste grote winkelcentra informatieborden. Met routekaartjes en plattegronden. Niels is rond het winkelcentrum gaan fietsen op zoek naar een plattegrond. Die vond hij uiteindelijk bij een bushalte, maar die was niet van ons dorp, maar van de grote stad nabij. Begreep hij (terecht) helemaal niets van. Ik zie ook de toegevoegde waarde niet zo. Doorfietsend rond het centrum zag hij opeens de straat waar we wel eens de auto parkeren en waar 2 klasgenoten wonen. Die straat heeft hij helemaal uitgefietst en daarna zag hij 1 van de rotondes dicht bij school, en via school kon hij weer thuiskomen. Dat ik heel boos en bezorgd was, begreep hij daadwerkelijk niet. Hij had een echte autobrand gezien. Hoezo naar oma fietsen? 

Wat hem uiteindelijk nog het meeste dwars zat was dat er geen plattegrond van ons eigen dorp te vinden was. En wat hem uiteraard nog meer dwars zat was dat ik bang was dat hij toch het ijs op zou gaan, ondanks de duidelijke regel die we daarover gesteld hebben. En een regel is een regel. Ik had dus geen vertrouwen in hem gehad. Daar was hij echt boos over (teleurgesteld in zijn moeder) en daar heb ik hem ook mijn excuses voor aangeboden. 

Hier zet ik mijn fiets in elkaar samen met pappa. We hebben nu een nieuw tapijt.