Konijnenjacht in doorschijnende broek.

Ik zal u even updaten over onze laatste gezinsuitbreiding. De witte voskonijntjes van Sophie.

Inmiddels is 1 konijn al 2 keer ontsnapt. Tijdens de tweede dwaaltocht nam ze haar zusje mee. Ondankbare beesten dacht ik toen ik ’s morgens vroeg op zaterdag het hok open zag staan. Vervolgens dacht ik: ik ga niet zoeken. Ik herhaal: ik ga niet zoeken. Beetje mijn koffie koud laten worden voor een paar bouten die ook gewoon op de bbq hadden gekund. Maar dat zit toch niet lekker. Je neemt een slok koffie, kijkt naar de slagregens, kijkt naar de eksters die boven je tuin cirkelen, kijkt naar bedroefde dochter en zet koffie neer. Op tafel. Waar het alle tijd kreeg om koud te worden. Mamma ging naar buiten in doorschijnende pyjamabroek en op pantoffels. Kinderen vlogen naar boven en kwamen aangekleed terug. Slimme kinderen. Maar ach, je moet de buurman ook soms iets gunnen. Zaterdagmorgen kwart over 7 en de buurvrouw rent met visnet op pantoffels en met een doorschijnende broek door de tuin achter konijnenboutjes aan. Ik denk dat de buren nog sliepen. Geen foto langs zien komen op Youtube namelijk.

Konijn 1: de kleinste van het stel, de helemaal witte, kwam al snel tevoorschijn, rillend van de kou, liet zich niet door visnet in de luren leggen, maar liep wel zo de roze reiskooi in. In de roze kooi (Ineke; hij komt goed van pas) had ik een bakje voer gezet en hup, daar ging sister act1. Hok scheef en over het ijzeren gordijn terug de konijnen gevangenis in.

En maar zoeken naar een gaatje in het hek.

Sister act 2 liep me uit te dagen. Telkens even haar snuit laten zien om vervolgens onder de buxus te verdwijnen. Richting de tuin van buren. Buren die vast gelukkig nog sliepen, want konijn vond de net aangelegde architectonische tuin veel interessanter als de eigen tuin. Die waar zoveel kinder speelgoed rondslingert, waar de kinderen ieder hun eigen moestuin hebben. Zonder sla, want op miraculeuze wijze is in 1 nacht alle sla verdwenen. Zo vond ik mezelf terug: konijn, konijn, kom maar konijn. (Ik begin op Ben te lijken, praat ook al tegen beesten) De kinderen stonden verdekt opgesteld in de tuin met mini schepnetjes. Als konijn langs kwam schieten gilden ze het uit, om vervolgens hard rennend en wild zwaaiend met visnet achter beest aan te rennen. Pluizig beest die dat helemaal niet leuk vond. Smaakt een konijn nog goed als ze een hartaanval heeft gehad? Schuin oog naar kruidentuin. Genoeg rozemarijn en peterselie om konijn mee aan te fruiten.

Klopjacht duurde een half uur. Slim konijn. Maar toen zat hij als Peter Rabbit in het net. Sister act was ten einde. Rillende konijnen zochten troost bij elkaar. Op doorweekt hooi. Tussen omgevallen voederbak en nat geworden korrels. Bekijk het maar! Riep ik naar bolletjes wol. Mijn pyjama broek was inmiddels nog doorzichtiger geworden door de regen. Leek wel een wet trousers contest. Kinderen gingen zitten te mokken op de bank, ik ernaast met een koude kop koffie. “Hoe zou u het vinden om in een nat bed te liggen?” “Als mamma 2 keer in de week jullie bed verschoont, jullie kamers stofzuigt en uitsopt, 3 keer op de dag vers eten neerzet, iedere dag vers drinkwater in jullie bekers schenkt, zouden jullie dan ontsnappen? Zouden jullie er dan voor kiezen om in de buitenlucht een avontuur aan te gaan?” “Ja!! Gaan we kamperen?” Dat bedoelde ik niet helemaal. Ik loop naar de koffiezetter, kijk naar buiten, zie het hok staan en het is net alsof ik hok zie schudden van de trillende beestjes die tegen elkaar aan zittend een poging doen om warm te blijven. Ik kijk naar zwarte bemodderde pantoffels en trek mijn jas weer aan. Eerst maar het konijnenhok verschonen. Alle natte troep eruit, nieuwe houtkorrels, vers stro en een dik pak hooi. Vers water en een grote bak met korrels. De koffie smaakte zeer goed die morgen om 9 uur. De eerste kop koffie van de dag.

Na de regen komt zonneschijn en 2 lief grazende konijnen.