Schooltuintjes nieuwe start.

Ook dit jaar ga ik af en toe weer met een groepje kleuters de schooltuintjes in. Ontzettend leuk en gezellig werken met vrolijke kinderen. Op deze ochtenden kan ik me heerlijk ontspannen. Daarnaast ben ik blij dat ik zo iets terug kan doen voor school. School die zoveel voor mijn kinderen en mij doet. Dit jaar had ik me voorgenomen om niets te schrijven over het tuinen. Maar helaas voor u; ik kan het niet laten. De kinderen zijn zo enthousiast en zo verwonderd over nieuwe dingen die ze leren dat ik af en toe verschrikkelijk in de lach schiet om hun opmerkingen. En een paar van die uitspraken ga ik toch maar met u delen.

Mais.

Langs de rand van de 2 tuintjes die we naast de buren hebben, willen we een hogere plant hebben. Samen met de kinderen besluit ik om voor de maïsvariatie te gaan. De maïs is ingezet in een rood jasje. De rode verf is een voedingsstof waar de maïs goed van gaat groeien. En met kleuters is dit vooral heel handig omdat ze enthousiast de zaden door de tuin strooien. De meeste vinden we weer terug, maar ook dit jaar zal er wel een maïsplant tussen de aardbeien gaan groeien. Geeft allemaal niets. We willen geen Jan de Bouvrie tuin. De kinderen weten allemaal hoe een maïskolf eruit ziet. Gele zaadjes zitten daar aan. Als we er samen achterkomen dat er van maïs ook popcorn gemaakt wordt, vertellen ze blij aan de andere kindjes in de klas dat ze zakken met popcorn hebben geplant. Dan mag het wel niet te warm worden, schieten de popcornkorrels zo de tuintjes uit.

Kruiden ruiken en leren herkennen.

Verstoppertje.

We planten ook nog een paar extra aardappelen. Anders worden ze weggegooid en dat is zonde. Dat het aardappelen zijn, weten ze allemaal wel, alleen zitten er thuis geen roze wormen aan. (De aardappelen zijn al aan het uitlopen) We gaan ze verstoppen zeg ik en de kinderen graven een gat. Aardappelen erin en weer een laag aarde erover. In het begin zei ik altijd dat we de planten gingen begraven, maar toen ging het gesprek snel over opa’s, oma’s en buren die ook begraven waren. En dat ze de volgende keer als ze bij opa waren eens gingen kijken of er ook groente op opa groeide. Tegenwoordig verstoppen we de plantjes dus. “Verstoppen?” “Ja, net zoals jullie straks jullie Vaderdagcadeaus gaan verstoppen”. “Dat lijkt me anders helemaal niet handig, mamma van Finn: als ik mijn cadeau voor pappa onder de grond ga stoppen. Vind pappa hem echt nooit!!”

De minimensjes en de reus.

Vandaag gingen de tomaten de grond in. De geheim agent juf had thuis tomaten voor gezaaid en zo konden we vandaag al echte planten de grond in doen. De kinderen groeven een gat, tomaat erin en zand over de kluit. Helemaal goed. Ze mochten ook meteen tonkin stokken naast de planten zetten. Voor als ze groot zouden worden. Hadden ze een steun. “Hoe hoog denken jullie dat de planten worden?” Meisje die tot mijn heup komt, zei:  “net zo groot als mij.” “Nog iets hoger.”  Jongetje die net boven mijn knie uitkomt vroeg verbaasd: “ook hoger als mij???” “Ja, ook hoger als jou. Misschien dat ze zelfs wel boven mij uit gaan komen.” Kleine turf kijkt omhoog; en omhoog; en omhoog; en nog hoger, is inmiddels bij mijn nek, kijkt nog hoger en nog hoger en beklimt in 1 minuut virtueel de Mount Everest. “Dat kan natuurlijk helemaal niet”, zegt hij met grote ogen. “Komen we nooit meer bij die tomaten. Kunnen we ze helemaal niet plukken!!” Hoe groot kun je zijn als hulpmamma? 3 meter 80 in de ogen van minimensjes.

Mayonaiseplant.

Eerder in de week hadden we ook al aardappelen geplant. Sta ik rustig uit te leggen waar we aardappelen allemaal voor gebruiken, vult 1 jongetje me aan: “Patat wordt van aardappelen gemaakt.” Waarop een ander jongetje een soort scoringsritueel uitvoert. Messi en Ronaldo zouden jaloers zijn als ze jongetje gezien hadden. Eerst gaan zijn handen in vuisten, vervolgens komt Lee Towers uit de kast en mannetje valt op zijn knietjes. “YESSSSSS!”  roept hij zijn ogen naar de lucht richtend. Zoveel tuinvreugde heb ik in alle jaren nog niet eerder gezien. “Gaan we ook een mayonaise plant plaatsen?”

Misschien mensen, misschien schrijf ik nog een keer over de schooltuintjes. 1 ding is zeker: kinderen leren je weer op een andere manier naar het leven kijken. Het leven dat zo simpel en gezellig kan zijn.  

Thuis plantjes voor zaaien.