De klapper van de dag, dag, dag, dag.

Vanmorgen naar de kapper. Moed verzameld en hup in 1 keer op de fiets er naar toe. Helaas stonden er geen andere fietsen en zaten er geen andere mensen te wachten, anders had ik een mooi excuus gehad om terug te keren.

"Ik zal het even wassen." "Nou, eigenlijk kom ik net koud uit de douche vandaan. Dus dat hoeft denk ik niet." "Geiser stuk?" "Nou nee, maar.." "Ik moet het even natmaken en foamen, anders is er met uw haar geen land te bezeilen." "O." Ik ga zitten in die ongemakkelijke stoel met waterspoelbak. Kent u ze? Krijg je een handdoek om je schouders, leg je voorzichtig je hoofd in een richel waar je na een halve minuut al een stijve nek van krijgt en dan moet je hopen op een straal water met een lekkere temperatuur. "Je haar is heel droog! Klinkt het achter me." Heb even gemist dat ik ooit met haar geknikkerd heb. Meisje van 16.

"Ga daar maar zitten." Ik kijk naar mezelf in de spiegel. Ongemakkelijk met een handdoek om mijn schouders en een tulband op mijn hoofd. Lijk wel de emir van verwegistan. Waar ben ik aan begonnen? Kijk om me heen. Kapsalon is leeg. Heel leeg. Zal wel niet voor niets zijn. Tulband wordt weggedaan. "Zo! Jij bent al wel heel erg lang niet naar de kapper geweest he?" Klinkt het dreigend achter me. "Is duidelijk te zien. Alles is gebroken en dood. Zonde. Echt zonde. En u heeft al van dat dunne haar." Ik kijk nog eens in de spiegel. Heb namelijk nog niet eerder gehoord dat ik dun haar had. Ik ben het echt. De echte ik zit op die stoel te bibberen met blonde bakvis achter me. Bakvis stuitert door. "Ik wil een bob" zeg ik dapper. "EEN BOB????? Gelaagd doen we het." "Nee, geen laagjes. Ik wil het op mijn kaaklijn hebben." "Dat kan niet hoor! Je hebt een heel rond gezicht. En dan is een bob echt geen vertoning!" Kijk nog een keer naar mezelf. Ik ben het nog steeds.

"Ik wil het op mijn kaaklijn hebben en van voor, in mijn gezicht mag het best een beetje korter." "Ja, dat zeg ik dus. We gaan het gelaagd knippen. Schuin van achter naar voor. Of van voor naar achter. Grappig he?" Kwettert ze verder. Ik mis de grap.

Meisje gaat knippen en vertelt hoe ze het later gaat doen als ze kinderen heeft. Dat kinderen niet naar de naschoolse opvang moeten en naar de tussenschoolse en naar de voorschoolse. Dat ze wel eens vaker niet op vakantie kan omdat ze geen geld heeft. Ondertussen zwaait ze met een scheermes. Alles doet ze met een scheermes. Mijn nek kriebelt. Na een kaalslag vraagt ze opeens hoe ik mijn scheiding eigenlijk heb. Komt dit nog goed? Maar meisje snijdt vrolijk verder. Zet klemmen in mijn haar, loopt van links naar rechts, en zucht dat ik minder moet zwemmen.??????? Minder zwemmen? Ik heb al 10 jaar niet gezwommen. "En die zon he? Die zon is echt funest geweest voor je haar. Waar ben je geweest op vakantie?" "Zweden" stamel ik "en daar was het eigenlijk best…" "O, dan kan het de zon niet geweest zijn. In Zweden is het altijd slecht weer.” “Dat valt eigenlijk best mee” mompel ik. Na een tijdje is ze klaar. Vind ze zelf. Ze ruikt haar lunch. "Ik wilde het dus eigenlijk op mijn kaaklijn. Korter van achter. Er kan nog wel iets af vind ik.” ”Nou, daar ben ik het dus niet mee eens. Heb je echt een te bolle toet voor. Is echt geen gezicht dan. Dan moet ik het namelijk allemaal iets korter knippen.”

Ik besluit maar gewoon te knikken en te maken dat ik weg kom bij meisje met mes in handen. Nog nooit zo ongelukkig geweest na een bezoek aan de kapper. Zelfs niet die ene keer dat ze waterstofperoxide in mijn nek hadden gelekt en ik dus een mega brandwond had en een week hoge koorts. Bijna huilend kom ik thuis.

“Ben je naar de kapper geweest schat?”Kwaakt Ben met een grijns. Hij heeft nog nooit opgemerkt dat ik naar de kapper geweest was, maar dit keer had ik geld van hem gekregen. (Zou hij mijn haar ook gewoon waardeloos hebben gevonden?) Niels vond mijn haar goed en dochter merkte op dat mijn haar in ieder geval lekker rook. Finn zag geen andere mamma.

’s Avonds naar een verjaardag van een neefje die 17 werd. Eerst douchen, al die korte haartjes wegspoelen. Kijkend in de spiegel ontdekte ik een snor. En die moest weg. In Duitsland had ik hars gekocht. Voor je lichaam stond er dacht ik op de verpakking. Achteraf waarschijnlijk voor een mannenrug, of mannenbenen, of… ik wil er eigenlijk niet aan denken. 

Verwarm de strips tussen mijn handen en duw het warme hars op mijn bovenlip. Eerst links. En het werkte in 1 keer! Vuurrood gedeelte tussen lip en neus, maar geen haartje te zien. Topper! En enthousiast volgde rechts. Wat een superspul! Blij stapte ik de douche in. Om me vervolgens af te vragen wat er toch voor plakkerigs op mijn gezicht zat. Liep in een straaltje langs mijn neus naar mijn kin. Acute verkoudheid?

Hars. Vloeibare en vervolgens gestolde hars. Boven mijn lip, onder mijn neus, in een straaltje naar mijn kin. Waar 2 straaltjes samengekomen waren in een bergje. Een bergje hars op mijn kin. En straks een verjaardag!! Een verjaardag bij mijn schoonfamilie. Kijk, als het dan nog gewoon bij 1 van mijn familieleden zou zijn; die kijken nergens meer van op bij mij. Bergjes hars, paars haar, groene broek met roze shirt en paarse jas. Kijken echt nergens meer van op bij mij. Maar ja, je schoonfamilie…..

Ik ga in de weer met bodylotion. Dikke laag op hars. Begin te wrijven. Fout!! Hars wordt bruin en klontert. Pak een potje vaseline die opeens dampoo blijkt te zijn. Pak een ander potje met vet spul; Blistex lip conditioner. Loop rond met witte strepen zalf over mijn gezicht. Ik besluit 2 dingen:

1

)    Ik ga nooit, maar dan werkelijk nooit maar naar een bakviskapster met scheermes en te veel praatjes. Laat mijn haar tot mijn enkels groeien. 

2)    Ik laat mijn snor groeien tot ik er vlechtjes in kan doen.

Helpt u me allemaal herinneren? En het allerergste komt nog:

De Klapperrrrrrrr van de dag: ik moet mijn haar nog kleuren!!!!!!