Gezinsuitbreiding.

Nu zie ik al mijn familieleden van schrik (of pure blijdschap) van hun stoel vallen van verbazing. Huh? Krijgen ze er nog 1? Ze kunnen die 3 die ze nu hebben niet eens managen. Nou familieleden en andere lezers: We hebben er in 1 klap. Of eigenlijk 2 klappen, 13 gezinsleden bij. Slaapmatten op de lange regel en slapen maar. Moet kunnen allemaal.

Grapje hoor. We hebben eindelijk vissen in onze kom. Na een week gingen Ben en Niels goedgeluimd op pad naar de vissenmevrouw in het tuincentrum het water wat ze hadden meegenomen uit het aquarium moest worden getest. 4 testen van ieder een kwartier. En die werden niet in 1 keer gelijk uitgevoerd, nee die gingen achter elkaar. Hoezo, economisch met de baas meedenken? Had die vissenmevrouw medewerkster dus 3 kwartier andere klanten kunnen helpen, maar ze koos ervoor om pappa en springend jongetje te helpen. Komt vast door de prachtige blauwe ogen van pappa. En door de nog veel mooiere bruine van zoon. Na een uur kwam het verlossende antwoord: HELAAS! Het water is nog niet goed genoeg. Beduusd, verdrietig en bedremmeld kwamen 2 heren weer thuis. Zonder visjes, maar wel 2 uur weggebleven. Als we nu vissen in de kom doen, gaan ze dood. Ja, dat is een beetje sneu. Zoon ging stilletjes naar boven.

En het lange wachten begon opnieuw. Of eigenlijk duurde dat een dag. 1 dag. En toen ging pappa met zijn 2 oudste kinderen naar een ander centrum en haalde visjes. 7 piepkleine miezerige blauwe voor dochter en 3 zwarte voor zoon. En hij liet helemaal geen water testen. Voorzichtig werden ze te water gelaten. Fles champagne hebben we maar niet tegen het aquarium aangeslagen, maar feestje hebben we wel gevierd. ’s Morgens toch met een bezwaard gemoed naar beneden. Ik was in de veronderstelling dat er 10 dode vissen aan de oppervlakte zouden drijven, maar nee, vissen hadden het prima naar hun zin. Ze hadden het zo erg naar hun zin, dat pappa gister met jongste zoon wederom naar de vissenmevrouw reed. Zoon kwam stralend thuis met 2 oerlelijke doorzichtige vissen. Finnie en Thomas. En een algenetertje. Ook al een oerlelijk model. Maar trots dat zoon was. En pappa, want algenetertje was voor pappa. 13 nieuwe vissen in een kom. Gezellig. En nu Ben weer vaker op de zaak is, en de kinderen alle 3 op school zitten heb ik toch nog leven om me heen. Wel zo gezellig, en ik kan klagen en zeuren wat ik maar wil, niemand die tegen me zegt dat ik chagrijnig ben. Als het keihard regent buiten, nestel ik me behaaglijk op de bank met een boek en een kop koffie. Geen vis die uitgelaten hoeft te worden. Geen stinkende kattenbakken, geen plassende cavia’s. Alleen af en toe een paar voervlokken in de kom gooien. En dat kan ik zelfs. Eindelijk heb ik gezinsleden met wie ik kan lezen en schrijven. Heerlijk.

Wie heel goed kijkt, ziet een blauw visje bij het Spongebob huisje.

Heel aquarium. Met vissen die fotovrees hebben. Lijken op hun baasje.