3 redenen om door te blijven gaan.

De laatste paar weken denk ik regelmatig: wat heeft het allemaal nog voor zin. Waarom zouden we eigenlijk blijven vechten? Waarom zouden we door blijven ploeteren en ploeteren en in de oneindige vicieuze cirkel blijven hangen? Simpel. Hierom.

In de Noord-Hollandse natuur vissen "vangen"met een stok.

Niels na een judo toernooi. Blij met zijn 30 punten tegel.

Onze (meestal) lachende bandiet.

Aan de buitenzijde een kasteel beklimmen.

't huys te Nuwendore. Met op de achtergrond de duinen en omringd door de Westfriese Omringdijk.
Prachtig stukje Nederland.

Waar een polder groot in kan zijn. Kool. Vooral heel veel kool.

En als je tuin al vol ligt met steentjes, schelpen, takken en andere archeologische vondsten, gaan we over tot het sprokkelen van hout. Je weet maar nooit wanneer we de kachel niet meer kunnen laten branden:)

Afgelopen zondag zijn we naar buiten gegaan. We konden en wilden niet thuisblijven, en we wilden vooral dat de kinderen een mooie ontspannen dag zouden hebben zodat ze maandag redelijk opgewekt naar school zouden gaan. Wat er zaterdag gebeurd is vertel ik misschien wel- misschien ook wel niet op het web, laten we stellen dat de situatie niet zo top was. Een ontspannen dag weg dus. Onze kinderen houden van musea. Ze hebben altijd wel een lijstje klaar liggen met de namen van musea waar we toch echt nog een keer naar toe moeten. Maar ja, mamma houdt van buiten. En vorige week hadden we al een museum weekeinde gehad. Deze zondag begonnen we in een binnen-speeltuin. (Off all places) Snapt u het verband? Kinderen gingen los, hadden pret voor 10 en pappa en mamma lazen de krant en dronken koffie. Na 3 uur wilde ik nog maar 1 ding: Naar buiten! En douchen, maar dat moest nog even wachten. Aangezien we vlak bij de Westfriese Omringdijk zaten, zijn we een deel van de dijk gaan rijden. Was erg druk vanwege het mooie weer. Alle motoren van Nederland reden namelijk ook op de prachtige slingerende dijk door nog veel mooier landschap.

Bij Harenkarspel is in 1946 kasteel 't huys te Nuwendore gevonden. Dit was 1 van de 4 dwangburchten die graaf van Holland Floris de vijfde heeft laten bouwen in zijn kruistochten tegen de West-Friezen. Graaf Floris werd al op 2 jarige leeftijd graaf van Holland omdat zijn vader Willem de derde bij Hoogwoud werd vermoord. (Zou u misschien ook wel wraak willen nemen. In die tijd kon dat nog gewoon, daardoor hebben we nu prachtige geschiedenislessen op school) Na een dijkdoorbraak in 1370 is de burcht verdwenen om pas weer in 1946 op te duiken. Hij is nu gerestaureerd en voorzien van een uitkijktoren. Niels vond vooral de architectuur van de buitenste muren mooi. Leek net een trap, en op een trap kun je heel mooi klimmen. "Jammer dat mijn skateboard nog thuis ligt." Hmm, mamma vond dat helemaal niet zo jammer. Sophie en Finn hebben de burcht de burcht gelaten en gingen schelpen zoeken. Het hele binnenplein lag bezaaid met schelpen waar hele mooie exemplaren tussen lagen. En zo liepen 2 kinderen waggelend terug naar de auto. Broekzakken uitpuilend van de schelpen. Verdwijnen gewoon weer in de tuin.

Terugrijdend naar huis kwamen we bij Oudkarspel nog een nieuw park tegen. Met klimberg; met vlot; met speeltoestellen en slootjes. De kinderen renden op de berg, rolden er weer af, gingen met vlot naar een eiland, en weer terug, liepen langs palen met kolen, liepen langs slootjes met scholen kleine vissen, vonden het naar paarden stinken en waren bij thuiskomst hun energie kwijt. Gingen dus op tijd naar bed en zodoende zonder noemenswaardige problemen gewoon naar school op maandag. En ik heb het al vaker gezegd; als mijn kinderen zich zo kunnen aanpassen aan de situatie die van dag tot dag anders is, een situatie die iedere dag onzeker is, dan zou ik dat als volwassene toch ook moeten? En dus gaan we gewoon weer door. Een nieuwe week met nieuwe kansen. Gaat allemaal goed komen. Nu moet ik daar alleen nog in gaan geloven.