Bezuinigingen passend onderwijs.

Onderstaand artikel heb ik al eerder gepubliceerd. Nu nogmaals. Met enkele aanpassingen.
Lees en huiver. Ik vraag u om ondanks het lange verhaal echt te lezen. En erover na te denken. De bezuinigingen op het passend onderwijs gaat alle leerlingen treffen. Niet alleen de geïndexeerde zorgleerlingen, maar echt alle leerlingen in de klas.

Onze minister van Onderwijs, mevrouw Van Bijsterveldt houdt vast aan haar ridicule plannen om te bezuinigen op het passend onderwijs.

Ondanks vele protesten uit het onderwijsveld wil ze haar gelijk behalen door de punten uit het regeerakkoord door te zetten. Dat we de komende jaren het onderwijs wat we zo zorgvuldig hebben opgebouwd gaan uitkleden, daar lijkt ze totaal geen oog voor te hebben. Een ingediende motie wordt schijnbaar achteloos van tafel geveegd. Een overvolle arena met boze leerkrachten heeft ook totaal geen effect. 

Over de bezuinigingen op het passend onderwijs zegt de minister doodleuk: Het aanbod heeft de vraag gecreëerd, terwijl ouders zelf structuur moeten scheppen in hun gezin. Nou, dan nodig ik de minister uit om eens een dag op stap te gaan met mijn kind. Ik ben de hele dag, al 9 jaar lang, bezig om structuur te krijgen in mijn gezin zodat mijn zoon vooruitgang boekt. Mijn oudste zoon heeft een vorm van autisme. Mijn zoon is weliswaar geen geïndiceerde zorgleerling, hij heeft ook geen rugzakje, noch heeft hij extra zorg nodig op school in de vorm van bijvoorbeeld remedial teaching of faalangstbegeleiding, maar mijn zoon heeft wel af en toe opstartproblemen waar we dan extra energie (lees tijd) in moeten steken. Daarnaast krijgt mijn zoon van te voren al te horen hoe bepaalde dagen gaan verlopen. Denk aan het Sinterklaas feest, de kerstviering, het zomerfeest of doordraaidagen. De vakleerkracht moet daar dan dus even aandacht aan besteden. Dan heb ik het alleen nog maar over mijn kind, maar er zitten meer leerlingen met een gebruiksaanwijzing in die klas. De leerkracht is hoe dan ook tijd kwijt aan kinderen die niet “gemiddeld” zijn. Maar als de leerkracht daar straks geen aandacht meer aan mag en kan geven, dan krijg je de situatie dat bijvoorbeeld mijn zoon ontzettend angstig en onrustig wordt. Hij weet namelijk ’s ochtends vroeg niet wat de dag voor verrassingen gaat brengen. Het naar school brengen zal steeds lastiger worden, en hij zal ook regelmatig helemaal niet naar school gaan. Schoolmomenten die normaal heel leuk zouden zijn, zoals een schoolreisje zullen voor hem een onneembare vesting worden. Beetje bij beetje zal hij afglijden en onhoudbaar worden voor de basisschool waar hij nu naar volle tevredenheid zijn dagen door brengt.


Dat zelfs de leerlingen die binnen de "norm" vallen hinder gaan ondervinden van de bezuinigingen is nog niet voldoende duidelijk bij ouders. Anders zouden de ouders ook massaal naar Den Haag of Amsterdam zijn getrokken. Iedereen wil dat zijn /haar kind het beste onderwijs krijgt wat voorhanden is. Het onderwijs in Nederland is de laatste jaren alleen maar uitgekleed en zal de komende jaren door de bezuinigingen nog verder worden uitgehold. Hoe de leerkrachten ook hun best doen om aan alle leerlingen zorg en aandacht te besteden.

En nu zullen een aantal van u reageren met: "ja, maar tegenwoordig lijken alle leerlingen wel een labeltje te moeten hebben. Iedereen heeft wel iets". Nee, integendeel. We hoeven echt niet iedereen te labellen, maar er is wel meer aandacht voor. Er zijn meer opsporings methodes. Zo zijn er de laatste jaren heel wat mensen van rond de 50 die eindelijk gediagnosticeerd werden met een storing in het Autistisch Spectrum. Voor velen was dat een A-ha moment. Eindelijk wisten ze wat er nu precies met ze aan de hand was. Vroeger op de basisschool, hadden ze ook al ASS, maar is daar nooit aandacht aan besteed. Ze waren gewoon anders, ietwat vreemd. Tegenwoordig kunnen we gelukkig veel eerder storingen opsporen, zodat de kinderen van jongs af aan leren omgaan met hun anders zijn. Klasgenoten leren omgaan met vriendjes die niet hetzelfde zijn.

Wat ik ook al eerder schreef, kinderen die wel extra zorg nodig hebben, en in de huidige situatie vaak ook nog krijgen, zullen die extra aandacht en begeleiding straks, als de minister haar zin krijgt, niet meer krijgen, of mondjesmaat en ze zullen langzaam maar zeker het tempo van de klas niet meer kunnen volgen. Ze gaan zich dan zitten vervelen wat de nodige onrust in de klas ten gevolge zal hebben. Alle leerlingen in de klas hebben op die manier last van de uitwerkingen van de bezuinigingen.

Nu is het al zo dat sommige kinderen met een zorgindicatie tussen wal en schip vallen. Ze zijn te goed voor het speciaal onderwijs, maar eigenlijk zouden ze extra begeleiding moeten krijgen op hun huidige basisschool. Zo ken ik een inmiddels 9 jarig jongetje. In het begin van vorig schooljaar kregen zijn ouders te horen dat hun zoon ADHD heeft. Geen probleem, want met extra begeleiding van de school zou dat jongetje prima mee kunnen komen in de klas. Zijn ouders hebben dus extra begeleiding aangevraagd op de basisschool. Daar kregen ze echter doodleuk te horen dat het budget voor dat jaar al vergeven was. "O, nou dan beginnen we toch in januari"? Maar het budget was niet alleen op tot en met de kerstvakantie, nee het budget voor het hele schooljaar was al vergeven. Let wel, dit gesprek vond plaats in de derde schoolweek na de grote vakantie! Dit 9 jarig jongetje zit nu al een jaar aan de Ritalin, zodat hij overdag heel rustig in de klas zit en geen overlast veroorzaakt voor zijn klasgenoten. Dat dit soort praktijken plaats vinden in een modern land als Nederland is natuurlijk te gek voor woorden. We zetten kinderen vanaf 8 jaar aan de zware medicatie omdat het budget op is! Deze toestanden zullen in de toekomst alleen maar vaker voorkomen als de minister van onderwijs haar zin gaat krijgen. En daar dreigt het wel op uit te draaien.

Wij willen graag gezien en gehoord worden!

Misschien toch nog maar een keer kijken naar die prestatiebeloning waar geen enkele docent op zit te wachten?? Dat geld zou een veel betere bestemming kunnen krijgen. Zodat onze kinderen; onze jeugd; onze toekomst weer naar school kunnen gaan. Gewoon naar hun eigen basisschool. In de klas tussen hun vriendjes. In een klas met een leerkracht die met passie voor de klas staat.  Die met liefde iedereen les geeft. Ongeacht de labeltjes en ongeacht de beloning. Voor leraren telt 1 beloning. Die van het glimlachende kind. En eigenlijk gunnen we ieder kind toch een glimlach en een mooie toekomst? 

Anna Marie.