Scharlaken.

Dat ik redelijk begin te zweten als mensen het over Ral kleuren hebben, of woorden gebruiken als taupe en mauve is inmiddels bekend. Dat kleurenblind zijn ook tot rare situaties kan leiden is inmiddels tot groot plezier van mijn kinderen ook bekend.

De kinderen kijken naar de nieuwe Kijfje film. Kapitein Haddock begint over Scharlaken. De logische vraag is dan ook: 'wat is scharlaken?' Dat weet mamma wel. 'Scharlaken is een mooie fluwelen jas van een edelman.' "Hoe kom je daar nu weer bij?" Reageert Ben verbaasd. 'Nou, dat is gewoon zo. Dat is algemene kennis.' "Welnee! Scharlaken is rood. Gewoon een kleurintensie. Rood!" Ik voel me kleiner worden gelijk aan de lachsalvo's van de kinderen. Met mamma maak je nog eens iets mee. Mamma fantaseert altijd prachtige verhalen, maar nu is mamma ergens bij de Middeleeuwen de weg kwijt geraakt.

Ik heb dus werkelijk altijd gedacht dat Scharlaken net zo iets was als een damasten tafellaken. En als je het goed bekijkt is dat echt niet zo raar bedacht. (Ik praat mijn blunder even recht in deze alinea) Bij ons in Nederland lopen de meisjes in een jurk, bij onze Zuiderburen lopen ze in een kleedje. Is hetzelfde jurkje van de H.ema, alleen heeft het een andere naam. En of kleine meisjes nu in een kleedje rondlopen of Edelmannen in een tafellaken,... Wie let er op het verschil? Juist! Een kniesoor. Pappa dus.

Mauve; taupe; mahonie; azuur; oker; scharlaken. Wat kunnen mensen het zichzelf toch onnodig moeilijk maken. Kapitein Haddock voorop. Scharlaken. Beetje duur doen. Gewoon rood. Er was iets in de film gewoon rood.

Ronald Mc Donald? Ja! Ik heb even geen foto van een edelman in mijn bestanden staan. En deze heeft ook iets roods. De rechter clown. De linker is Niels.