Robotmamma.

Hemelvaartsdag. Vrij dus. Kan ik uitslapen. 01.36: jongste zoon staat naast mijn bed. "Ga ik nu naar Thomasland?" (Thomas de trein museum red.) "Nee, we gaan nog even slapen." 06.00: Zoon is wakker en blijft wakker. Gaat gelukkig naar beneden en mamma valt weer in een diepe slaap. 7.00: van alle kanten vallen de ruimtewezens aan. Ik hoor gebliep, gepiep, muziek en er wordt aan alle kanten aan mijn lichaam getrokken. Warm dekbed verdwijnt als sneeuw voor de zon. Ik zie vervormde enge blauwe gezichten. Jongste zoon en pappa. Zijn zenuwachtig want ze gaan. Maar of mamma eerst nog even de kadetjes klaar maakt. Doet mamma. Met halfopen ogen en tollend op haar benen. Dat dan weer wel.

De ruimtewezens dalen af naar aarde. Aarde voor mamma. 

7.30 auto met 2 opgewonden mannen rijdt weg. Mijn bed roept. Maar bed klinkt als dochter. Dochter is wakker en wil ook wel ontbijten. Maakt oudste broer wakker. Wil ook ontbijt. En muziek luisteren en op de ergometer en drinken en kleding en buiten spelen en.... mamma gaat douchen en kleed zich aan. Piep piep piep piep hoor ik. Toch mijn bed weer. Of die ruimteschepen. Of nog een wekker. Of een bodyscan. Bodyscan van oudste zoon. Zoon scant alles in huis op Security. En mamma moet er ook aan geloven.

"Benen wijd! Handen iets omhoog langs de kant van uw lichaam." Eerst mijn rug. Zoon neemt zijn taak serieus. Rug geeft geen alarm. Smokkel dus geen ijzer door mijn eigen huis. Buik dan. Piep-piep-piep. ?? "Oké, dat is vast mamma's oliefilter." Zoon fronst, kijkt bedenkelijk naar mamma en gaat verder. Rechterbeen is ook in orde. Linker enkel. Piep-piep-piep. "Dat is mamma's batterijvak." Zoon fronst opnieuw en kijkt nog bedenkelijker. Scant arm. rechts is in orde. Links niet. Piep-piep-piep. "Dat is mamma's laadklep. Als accu leeg is, kan ik aan de netstroom." Zoon fronst, kijkt met diepe rimpels naar zijn mamma. Zijn mamma die vreemd piept. "Hoe kan dat nu mamma?" "M.a.m.a. i.s. r.o.b.o.t.m.a.m.m.a. R.o.b.o.t.m.a.m.m.a. h.e.e.f.t o.l.i.e n.o.d.i.g. R.o.b.o.t m.a.m.m.a h.e.e.f.t n.i.e.u.w.e b.a.t.t.e.r.i.j.e.n n.o.d.i.g. R.o.b.o.t.m.a.m.m.a h.e.e.f.t e.e.n l.e.g.e a.c.c........." Hoofd van mamma zakt op borst. Zoon deinst verschrikt naar achter. Kijkt naar robotmamma met lege accu. Ziet mamma's ooglid omhoogkomen en schiet in de lach. Rare mamma. Rare robotmamma!

En u zult allemaal denken: er gebeurt altijd wel iets daar in dat gezin. Inderdaad. Wij leven ons leven met volle teugen. En als ik straks dood ben mag er op mijn grafsteen komen te staan: Ze heeft haar leven volledig geleefd. En van iedere dag genoten!