Een wrak op de weg.

Pappa is naar Zweden. Met het vliegtuig. Of eigenlijk: eerst met de auto; toen de trein; daarna de bus en hup het vliegtuig in. Vliegtuig weer uit, in de bus naar de auto verhuur. Rent a wreck. Huur een wrak. Tsja, wat zullen we daar van moeten denken?

De kinderen waren vandaag meer aan het huilen dan iets anders, want pappa was weg, en waar was pappa? In Zweden. Wisten ze eigenlijk wel, maar vertrouwen deden ze het toch niet helemaal. Ze hebben de tas gezien. Rugtas met schone sokken en onderbroeken; zijn paspoort in de tas zien gaan; vliegtickets gezien, uitgeprint, dus niet echt volgens wetenschappers van 5/7 en 9 jaar; om 4 uur 's nachts hun bed uit gehaald om Ben naar de eerste trein te brengen en toch vertrouwen ze het niet helemaal. Of we gaan scheiden en of pappa weer ziek is en dat ze zelf allemaal ziek zijn en liever thuis willen blijven. Huilen 's morgens en 's middags in de hoop niet naar school te hoeven en zijn zenuwachtig.

Om kwart over 3 haal ik ze weer uit school. Sophie heeft in haar ondergoed gegymd, want mevrouw had echt haar tas niet mee, ga maar kijken bij de kapstok zeg ik en even later komt mevrouw met tas naar buiten. Hoeven we niet te wassen denken we dan maar. Broers gaan elkaar te lijf op schoolplein en lippen van oudste broer barsten open. Jongste broer krijgt een slag tegen zijn oog. Met 2 brullende jongens en 1 mokkend en half slapend meisje loop ik naar de auto. Pft..... hoe doen gescheiden ouders dit in vredesnaam?? "En hoe komt pappa dan van het vliegveld naar ons huis?" Probeert 1 van de kinderen door ons verhaal heen te prikken. "Pappa rent a wreck! hij huurt een wrak bij het vliegveld." Een wrak? 3 kinderen zijn op slag hun boosheid vergeten en rollen lachend uit hun gordels over de achterbank. Een wrak! Hoe kan dat nou? "Die auto heeft in ieder geval 4 wielen en een rem. Geen deuren, geen motorkap, geen achterbank, verder helemaal niets. Alleen 4 wielen en een rem." Gooi ik er een flinke schep onzin bovenop. Kinderen hikken bij het zien van beeld van pappa die vastgebonden op stoel zit, die linkerportier vasthoud met 1 arm en met regenpak en skibril achter stuur zit. Skibril vanwege het ontbreken van voorruit. Er zal maar een hagelbui naar beneden komen. Kinderen zien de tas van pappa over snelweg vliegen en de wangen van pappa blubberen door de snelheid.

Een wrak. Overduidelijk. Kiest u maar!

"Heeft die auto wel echte Zweedse spijkerbanden?" "Tuurlijk! dat dan weer wel. Spijkerbanden onder die 4 wielen." "GAAF!!!!!! Kunnen wij ook niet een wrak kopen?" "Nou, jongens, daar doen ze in Nederland allemaal nogal moeilijk over. Je krijgt al een fikse boete als een lamp defect is. Laat staan dat de portieren met touwen vastzitten en de kinderen op de kale laadvloer zitten, omdat de achterbank bij 1 van de vele verkeersheuvels uit de wagen is geschoten. Laat staan dat er geen ramen meer inzitten. Krijg je iedere keer de vuilnis van je voorligger in je gezicht. Klokhuis, mandarijnen schillen, restant koffie, inhoud van de asbak."

Thuis aangekomen is de sfeer weer goed. En helemaal als pappa belt. pappa is in het huis en hij heeft een nieuwe muts gekocht. Kinderen kijken elkaar aan en stikken opnieuw. Muts is weggewaaid!! Nou, eigenlijk ligt de muts nog gewoon thuis op de verwarming, maar maakt niets uit. Nieuwe muts en het is al helemaal donker bij pappa. En koud. pappa heeft het koud. Gaat slapen in de slaapkamer van de kinderen. En de kinderen slapen vanavond bij mamma in de kamer. Goed geruild! Ze weten dat het goed gaat met Ben en zijn opeens doodmoe. We gaan vanavond op tijd naar bed, want de dag begon hier al om 4 uur vannacht. Welterusten!!!!!

Ook oude auto's, maar dan met deur en raam.