Oud Papier.

Zo eens in de vier jaar schijn je als zaalvoetbalploeg het oud papier op te moeten halen in een dorpje in Noord-Holland. En die ene keer was vanmorgen. De dames hoorde ik al weken mopperen en zuchten. Ik was benieuwd. De hele week slecht weer met onweer en hagel, maar vanmorgen was het droog. Ik ging bewapend met fluoriserende muts en ski handschoenen op pad.

En toen begon het. We neme een bus. Zo eentje met een chauffeur, of in ons geval van een chauffeuse en men neme 3 dames die achter die bus aanlopend het dorp doorgaan om overal oud papier te verzamelen en in de bus te gooien. Dan reed er ook nog een auto met aanhanger, maar die zagen we pas bij de finish. We komen in een wijkje waar ik het bestaan niet van wist en treffen papier in alle soorten en maten. Oud papier in plastic tassen!? Oud papier in mega grote dozen die we nooit alleen konden tillen, oud papier in de aardappelen schillen mand en oud papier die de hele nacht buiten had gestaan en dus volledig uit elkaar viel op het moment dat we het op wilden pakken. Oud papier dat gewoon doodleuk in de hondenstront was gezet. Denk even verder nu. Hondenstront op de stoep in een dorpje waar iedereen iedereen kent. Waar iedereen elke hond ook kent. En dan zet 1 van uw buren dus doodleuk een doos in de stront zodat 1 van de buurvrouwen vol in de stront grijpt. Van je buren moet je het hebben noemen we dat. Noemen we ook wel asociaal!

Goed, ik liep gierend van de lach achter de bus aan. Telkens een doos in de klep gooiend en dan wachten dat de doos niet uit de bus donderde als chauffeuse weer optrok. Kon je namelijk al die losse kranten op gaan rapen. Of een bundel kranten. 1 van de buurtbewoners had namelijk vast geen zin gehad in het bezorgen van de wijkkrant, die lag netjes gebundeld tussen het oud papier. Dus: inwoners van dat hele kleine dorpje: als u op de hoogte wilt blijven van het nieuws van afgelopen week, kijk dan even in de oud-papier container. Daar ligt uw sufferdje netjes gevouwen tussen.

We hadden ook nog een buitenroute. Een route over kleine smalle weggetjes in de middle van niets. Tussen de koolcampagne, slippend over klei wegen. En daar stond ook oud-papier. In grote veevoer zakken. Geeft niets, want wij zijn sterke stoere vrouwen. *KUCH* Allemaal 30+; allemaal moeder en allemaal bezig met aftakelen. Krakende knieën en roestige ruggen zeg maar. Die zakken veevoer kunnen wij best de baas, maar die zakken lagen dus wel allemaal in de klei en overige bagger. En de penetrante geur van veevoer drong de cabine in. En de laadruimte. Daar waar wij zaten.

Met open klep rijdend over bekleide wegen, hangend aan een gat in het dak. Zittend op de wielkast. Gezellig. Oppassen met lachen, want bij iedere heuvel schoof je gevaarlijk dicht naar de klep. Wegdek als kaasschaaf onder je neus door. Vasthouden! In een uurtje waren we klaar. Geweldig vond ik het! Oud papier ophalen met een gezellig dames team. En we hebben ons best gedaan, want de container zat vol. Kan ook komen door het missen van enig wiskundig inzicht. We hebben alles lukraak de bak ingegooid. Tot over 4 jaar kleiwegen in Noord-Holland!