Violen en kabouters.

Met jongste zoon en dochter naar een tuincentrum geweest. Jongste zoon en dochter waren vooral waar ik niet was: bij de vissen, bij de cavia's en in de speeltuin. Maar de momenten dat ze wel bij me waren legden ze: windmolentjes in mijn karretje, een roze windgong in mijn karretje, heel veel potten met hyacinthen in mijn karretje, een zak met roze veertjes in mijn karretje. Leuk straks met pasen zei dochter. Doe ik dat boven de plantjes en dan leg ik er vogeltjes of eitjes op. Enig kind. Vol humor ook. Roze vogelnestjes in mijn planten. Hoe verzint ze het? Bij de afprijshoek vonden we een houten bak met plexiglas raampjes. Het kost 5. 0. 0. euro mam. Nemen we die dan ook mee? Kan ik daar weer plantjes in doen. Of schelpjes, of mooie stenen. Hmm, mompelde ik en hup, bak stond ook in de kar. Kar begon een beetje vol te worden. Maar dat gaf niets, want dochter bleef opeens bij me, stralend huppelde ze naast de kar. Zoon lag inmiddels onder de kar, want die wilde een poes en een hond. Nou, maar daar gaf deze mamma niet aan toe. Zoon moest het doen met zijn windmolentje. En dus was zoon een beetje boos. Ook grappig, want zoon is nooit boos, straalt altijd, en nu dus niet. Leer je na 3 jaar een andere zoon kennen. Bij de kassa stonden grote wagens met viooltjes. En daar mochten we gratis en voor niets een bak van pakken. Voorjaarsbode op een grijze kar. Ik ging voor de gedekte paarstint, maar dochter schudde met haar hoofd. Die zijn saai! Vooruit, mamma doet eens gek. Die paars-witte dan. Dochter snapt niet waar ze mamma aan te danken heeft. Mamma is kleurenblind, houdt niet van roze en draagt NOOIT een jurk. Mamma is derhalve in de ogen van dochter handelingsonbekwaam als het gaat om het uitzoeken van gekleurde viooltjes. En dus pakte ze resoluut een bak met paars-gele violen. En liep ermee naar de kassa. Mamma met gevulde kar achter haar aan. Mamma betaald zei ze tegen het meisje achter de kassa en ging met broertje in de weer met lege dozen. 2 grote lege dozen werden er door de winkel gesleept om onze aankopen in te doen. Deze is voor de plantjes zei dochter. En deze voor mijn hond en mijn poes zei zoon met een lach op zijn gezicht. Thuis ging mijn dochter aan de slag met violen, aarde, en de nieuwe bak. Ze maakte er een waar kunstwerk van. Mijn dochter van vijf.

Die groene hoedjes zijn geen kaboutertjes, maar de punten van hyacinten die ze ook maar heeft geplant.