Ridderspelen.

Kent u die van dat eiland waar ze de ridderspelen organiseerden? Je kon wel het eiland op komen, maar je kon niet meer terug…. Op onze vraag hoe we dat moesten gaan organiseren was het antwoord van de raad der Wijze Zweedse mannen: Kunnen jullie goed zwemmen? En een lol dat ze dan hebben. Goed, inderdaad heel grappig, maar in plaats van zaterdag kozen wij er voor om dan maar Zondag te gaan. Konden we het eiland op met boot en ook weer naar het vasteland met boot. Wel zo handig met kinderen waarvan er 2 niet kunnen zwemmen en er 1 na 4 jaar een zwemdiploma heeft gekregen omdat hij naar de kant kan komen. Maar naar de andere kant van het meer gaat hij echt niet redden.  

 De Ridderspelen dus. De spelen van Visingsjö. Grootse happening volgens de organisatie en alle advertenties die je overal om je heen zag. En onze kinderen houden van avonturen beleven en van spelen in het bos, dus 1 en 1 is 2 en dat is een toegangskaartje voor het hele gezin. De festiviteiten waren op loopafstand van het haventje en zo gingen we lopend met picknickmand en tas met droge kleren. (Door schade en ervaring wijs geworden, het zijn echt altijd dezelfde kinderen die te water gaan of languit in de paardenuitwerpselen liggen) de boot op. Op het eiland naar de burcht waar om 10.00 de aftrap zou worden gegeven met een grootse opening. Om 10.00 kwam er een meneer naar voren en die mompelde “Valkommen”. En het feest was geopend. Groots. Inderdaad. Nog nooit zo’n opening meegemaakt. Als eerste gingen we ons instaleren op een heuvel die iets boven het terrein lag. Had je een mooi overzicht over het hele veld en konden de kinderen gewoon zelf hun gang gaan, je zag je immers altijd weer ergens tussen vandaan komen. Het was ontzettend rustig. Zondag, laatste zondag voor de start van de scholen, prachtig weer en het grootste evenement van het jaar. 80 mensen. Waaronder dus al 5 Nederlanders. Maar voor ons was het echt geweldig. We konden rustig rond lopen, de kinderen mochten hun eigen zwaarden maken, er hing een varken aan het spit te draaien boven een houtvuurtje. (Volgens de kinderen trouwens een everzwijn, want er stond ook een auto van Obelix. U weet wel,van Asterix en Obelix. En die Obelix die at everzwijnen. Heel veel everzwijnen.) Er waren marktkramen met prachtige zelfgemaakte sieraden van hout en zilver en van kippenpoten. Ik geloof niet dat ik die dingen mee zou mogen nemen Nederland in, maar doen ze hier niet moeilijk over. Prachtige pijl en bogen en vlijmscherpe zwaarden. Allemaal gewoon te koop in de Middeleeuwse kraampjes. Niels wilde graag pijl en boog schieten en schoot zowaar nog in de roos ook. Geweldige sfeer hing er. Om 11uur weer even terug naar de spullen. Die dus gewoon open en bloot waren blijven staan en niemand die het ook maar in zijn hoofd haalt om aan jouw spullen te zitten, koffie voor ons en limonade voor de kinderen en voor onze neus begonnen er 2 Middeleeuwse jongleurs met hun optreden. Eerste rang zaten we. En ik heb mijn handen stuk geklapt. Top optreden en ik hou dus absoluut niet van clowns, circus en alles wat daar bij hoort, maar deze mannen verstonden hun vak en bleven oog houden voor de kinderen die net als mij, ademloos toekeken.  Na dit optreden was er weer een half uur pauze zodat je weer een rondje over de markt kon lopen, of de burcht kon bezichtigen. Zoons hadden beide een zwaard en speelden dus vol overgave een gevecht om de eigendomsrechten van de burcht. Finn speelde overigens voor: “je vrouw!” Let wel: Finn is nog maar 4 jaar. Langzaam werd het inderdaad drukker en drukker en om 12 uur kwamen alle ridders en schildknapen en jonkvrouwen en andere Middeleeuwse personages zich voorstellen met een waar spektakel met paarden en kleine gevechten. En ook hier speelden ze duidelijk voor de aanwezige kinderen. Niets macho gedrag om te laten zien hoe kundig ze wel niet waren met zwaard en paard, maar een prachtig schouwspel met heel veel humor. En weer zaten mijn kinderen stil en naast elkaar toe te kijken wat er nu weer allemaal gebeurde voor ze in de arena. Dochter verloor haar hart aan een mooie handgemaakte prinsessenjurk en zoons werden in een bijpassend ridderpak gehesen. “Ik lijk wel een koningin met haar lijfwachten”verzuchtte dochter op de terugweg naar de boot. Want om 15.00 vonden wij het mooi geweest. Kaars ging uit bij jongste zoon en met weer een prachtige ervaring zaten wij op de boot. Die overigens volledig vol zat op de weg naar het eiland toe. Dus terwijl wij naar huis gingen, gingen er nog honderd mensen (minstens) naar de spelen toe. En zo werd het inderdaad een heel druk bezocht festijn. Het is de organisatie meer dan gegund. We hebben van A tot Z genoten en de kinderen hebben weer een prachtige vakantie ervaring om thuis aan oma te vertellen.

Oma die heel erg gemist wordt door de kinderen, want oma gaat altijd mee op vakantie en nu dus niet en oma werd gister 65 jaar. En de kinderen hadden het ridderfeest graag samen beleefd. Maar over 2 weken laten we haar de ridderspelen meegenieten door middel van de vele gemaakte foto’s en eten we nog een gebakje op haar gezondheid!