Avonturenpad.

We zitten in Zweden. Zonder pappa,maar die komt over 2 weken. We vermaken ons echter prima, we missen hem wel hoor, maar de dagen vliegen om. Zo hebben we al een bergwandeling gemaakt en bovenop de berg gepicknickt en van het uitzicht genoten. Zo hebben we een zwembad gekocht met een inhoud van verschrikkelijk veel liter emmertjes water. We hebben geen tuinslang. Op de doos stond een mevrouw dapper met een tuinslang. Gevuld in 10 minuten staat er op de doos. Ja dag!! 10 dagen waarschijnlijk. Krijg er wel gespierde kuiten van. Continue trappetje op trappetje af met emmertje water. Terwijl de kinderen blij zijn met ieder emmertje en al vrolijk rond spetteren. Na 2 dagen geef ik de moed op. Kinderen genieten evengoed tot hun knieën in het water. We gaan naar het vogelmeer. Daar is een avonturenpad door het bos naartoe en een prachtige uitkijktoren om vogels te kijken. Er staan altijd wel vogelaars door hele dure kijkers naar eenden te staren. Naast de toren begint een wandelroute langs het meer. Doe je 2 dagen over. Op zijn minst. Wij hebben een paar kilometer gelopen. Door het bos, door de weilanden, over bruggetjes, langs vogelposten, langs rietlabyrinten en vooral over smalle plankjes langs het water. Dat is knap lastig lopen met 3 kinderen die voor je uit rennen, achter blijven om libelles te bekijken, om bramen te plukken, om steentjes in het water te gooien en ik maar uitkijken dat er geen kind te water duikt. Heel ontspannen wandelen dus. Op de terugweg kwamen we weer door een stuk bos waar prachtige rode frambozen en paarse bramen ons toeriepen: eet ons, alsjeblieft, eet ons. Dat laten mijn kinderen zich geen 2 keer zeggen en de laatste kilometer duurde ongeveer een uur. Met volgegeten buiken en paarse handen en gezichten liepen we terug naar de auto. Daar slaakte dochter een kreet. Haar anti verdwaalpad was weg!! Huh? Anti verdwaalpad? Wat is dat nu weer. Dochter had op de heenweg op het avonturenpad allemaal dennenappels gestrooid in de geest van klein duimpje om de weg terug te kunnen vinden. Stel je voor dat je moeder je achter wil laten in het diepe donkere bos….. Oudste zoon kwam echter stralend met de oplossing. Hij bleef op de heenweg iets achter en nu werd duidelijk waarom. Hij had allemaal dennenappels gevonden en daar had hij een hele mooie en hoge stapel van gebouwd. Op verschillende plaatsen in Zweden en Noorwegen laten mensen stapeltjes stenen achter om te laten zie dat ze ergens geweest zijn. Zoon had geen stenen,maar wel dennenappels en een hele mooie toren. En de weg naar de auto wist hij ook nog wel en hand in hand liepen ze terug naar ons vertrekpunt. Waar we uiteraard weer gingen picknicken. En op de terugweg reden we langs een nieuwe jeugdherberg met ijs en koffie met muffins. De kinderen gingen op de schommel met ijs en al en ik genoot met de koffie van een geweldig uitzicht over het Tåkern. Weer een geweldige vakantiedag gehad. Enige nadeel is dat we geen idee hebben welke dag het is. Maar dat is van later zorg. Hej då!